Μητσοτακικές παρεμβάσεις

Ένας ακόμα απ’ όσους κυβέρνησαν την μεταπολιτευτική Ελλάδα και την έφεραν εδώ που βρίσκεται σήμερα, βγήκε σήμερα να προστεθεί σ’ αυτούς που μπροστά στα συντρίμμια της χώρας, δονκιχωτικά  κονταροχτυπιούνται με ανεμόμυλους.
Ο κύριος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του, από τις γνωστές, που εμφανίζεται σε ρόλο κάπως μεταξύ σοφού Νέστορα και Μεσσιανικού Προφήτη, απεκάλεσε τον κύριο Αντώνη Σαμαρά λαϊκιστή για τη γνωστή περίπτωση του μηδενισμού τους ελλείμματος και η Ρηγίλλης του Αντώνη Σαμαρά ανταπάντησε αποκαλώντας τον επίτιμο πρόεδρο του κόμματος "ναυαγοσώστη του Παπανδρέου".

Είναι προφανές ότι παρά τις κρίσιμες περιστάσεις που περνάει η χώρα, όχι μόνο δεν υπάρχει μια στοιχειώδης συνεννόηση και συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων αλλά ακόμα και οι ίδιοι οι υπάρχοντες κομματικοί σχηματισμοί διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν.

Ο κύριος Μητσοτάκης μίλησε για την αναγκαιότητα των μέτρων του Μνημονίου. ΜΑΛΙΣΤΑ. Είναι γνωστή η εμπειρία του βετεράνου πολιτικού να παρουσιάζει την όψη των πραγμάτων από τη μεριά που τον συμφέρει. Εξάλλου μια ζωή αυτό θεωρούσαν οι Έλληνες πολιτικοί σαν πεμπτουσία της ενασχόλησής τους με τα κοινά. Όπως έγραψα και χθες το θέμα δεν μπαίνει στο κατά πόσο ήσαν αναγκαία μέτρα περικοπών και είσπραξης φόρων αλλά στο αν η συνταγή που ακολουθήθηκε ήταν η ενδεδειγμένη ή όχι και αν όχι τι κάνουμε. Αν ο κύριος Μητσοτάκης θεωρεί ως επιτυχή, την ύπαρξη πληθωρισμού σε συνδυασμό με την ύφεση, την ανεργία, και τη μείωση μισθών και συντάξεων, που αφαιρούν ακόμα και τη δυνατότητα να εισπραχθούν περαιτέρω φόροι εκ των μη εχόντων, τότε δυστυχώς το γήρας ουκ έρχεται μόνον.

Πάντως για να μην αδικούμε τον κύριο Μητσοτάκη, νομίζω ότι έχει δίκιο να αποκαλεί γελοία και επιζήμια τη σύσταση της επιτροπής για την εύρεση ευθυνών για την οικονομία.
Το βασικό βέβαια σημείο της γελοιότητας είναι ότι μια τέτοια επιτροπή πρέπει να αποδώσει ευθύνες σε όλους τους κυβερνήσαντες από το 1981 και μετά γιατί όλοι στήριξαν τον ψευδοευδαιμονισμό αυτής της κακόμοιρης χώρας όχι στην πραγματική ανάπτυξη αλλά στο δανεισμό και στην κατανάλωση. Μια τέτοια επιτροπή δεν πρόκειται να τελειώσει το έργο της ποτέ αν βάλουμε σαν μέτρο σύγκρισης το ατέρμονο έργο της επιτροπής για το Βατοπέδιο. Άσε που θα αφήσει όλα τα κόμματα ακέφαλα. Μιλάμε ότι χρειάζεται επιχείρηση "καθαρά χέρια" αλλά αυτή στην Ιταλία την έκανε η δικαιοσύνη και όχι τα πολιτικά κόμματα από μόνα τους (...) και δεν μου φαίνεται να έχουμε κανένα "Αντόνιο ντι Πιέτρο", πρόσφορο να τη σηκώσει στις πλάτες του ή και αν έχουμε μάλλον δύσκολα θα τον αφήσουμε να ασκήσει το λειτούργημα του.
Σε κάθε περίπτωση ο κύριος Μητσοτάκης έχει δίκιο να φέρεται κατά της επιτροπής γιατί αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι συγκλίσεις και κοινές προσπάθειες και κάτι τέτοια μας οδηγούν σε τεχνητές κρίσεις αποπροσανατολισμού και αποκλίσεις, που μειώνουν το δυναμικό που χρειαζόμαστε για να τραβήξουμε την ανηφόρα που είναι μπροστά μας.