Αυτάρκης ΠΑΕ Πανιώνιος. Αρκεί; Είναι αναγκαίο αλλά είναι και ικανό;

Η φιλοσοφία Κιντή στη διοίκηση της ΠΑΕ είναι η εταιρία να ξοδεύει όχι περισσότερα απ' αυτά που εισπράττει. Η φράση αυτή δεν είναι απόφθεγμα Κιντή για τον Πανιώνιο μόνο, έχει ειπωθεί εκ μέρους του πολλάκις κατά την ενασχόληση του με τα της ΑΕΚ.
Τα έσοδα του Πανιωνίου και όλων των ΠΑΕ συνίστανται στα έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα, διαρκείας και χορηγίες και από τις εισπράξεις των κοινών εισιτηρίων των αγώνων και από λοιπά, πχ ποσοστά επί των πωλήσεων των μπουτίκ κλπ. Επίσης σημαντικό έσοδο είναι σίγουρα τα χρήματα από την πώληση ποδοσφαιριστών της ομάδας στις μεταγραφές.
Από μια πρώτη άποψη η θεωρία Κιντή φαίνεται πολύ λογική και νοικοκυρεμένη. Αν όμως λίγο μπούμε πιο βαθειά στο θέμα, θα δούμε ότι κάποια από τα έσοδα θα φθίνουν συνεχώς αν δεν μπορείς να κρατήσεις την ομάδα σου σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο. Πχ τι διαρκείας να πουλήσεις και τι χορηγίες να προσελκύσεις, όταν το προϊόν σου, η ομάδα σου δεν έχει ούτε "κράχτες" παίκτες ούτε επίπεδο για να επιτύχει αγωνιστικά; Ποιος θα πληρώσει σημαντικά τηλεοπτικά δικαιώματα για να δείχνει μια τέτοια ομάδα, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον κόσμο;
Η απάντηση είναι ότι η ομάδα θα βγάζει παίκτες και θα έχει καλό σκάουτιγκ για ν' ανακαλύπτει ταλέντα, που και θα την κρατούν σε αγωνιστική κατάσταση ικανοποιητική και όταν πουλιούνται θα συνεισφέρουν ικανοποιητικά χρήματα στο ταμείο. Μα για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχεις το οξυδερκέστερο και το πιο οργανωμένο σκάουτιγκ, που θα βρίσκει ποδοσφαιριστές πριν τους βρουν οι υπόλοιποι και μεγάλες ακαδημίες με προπονητές / παιδαγωγούς που θ' αναδεικνύουν ταλέντα και με χώρους για να τις εξυπηρετούν. Και όλα αυτά στοιχίζουν και τρώνε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της πίτας, που θα πρέπει να επαρκέσει και για τη βιτρίνα του συλλόγου, που θα κάνει πρωταθλητισμό.
Η λογική της απολύτου αυτάρκους ομάδας που ξοδεύει όσα βγάζει, θυμίζει λίγο τις απομονωμένες κομμουνιστικές χώρες, όπως ήταν η Αλβανία. Η εντύπωσή μου είναι ότι το μοντέλο αυτό, μπορεί μόνο να επιζήσει αν δεν είναι "ίσα βάρκα, ίσα πανιά" ισοσκελισμένο, αλλά κερδοφόρο και τα κέρδη επανεπενδύονται ώστε ν' αποφέρουν το κάτι παραπάνω, που θα κάνει το προϊόν πιο ελκυστικό και θ' αυξήσει πολλαπλάσια τα έσοδα.

Ειδάλλως θ' ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Τη μια χρονιά θα έχεις βγάλει παίκτες καλούς αλλά πουλώντας τους μειώνεις το ενδιαφέρον του κόσμου, των χορηγών και των καναλιών για την ομάδα σου και πέφτει το ενδιαφέρον και τα έσοδα. Με όσα έχεις βγάλει από την προηγούμενη πώληση πρέπει να καταφέρεις να συντηρήσεις την ομάδα σε καλό επίπεδο αγωνιστικά και να προωθήσεις σύντομα προς ανάδειξη άλλους παίκτες. Είναι μια συνεχής κούρσα, που απαιτεί σημαντική οργάνωση και επειδή το προϊόν έχει να κάνει όχι με πράγματα και μηχανήματα αλλά με τον ανθρώπινο παράγοντα, προφανώς δεν χωράει ακριβής προγραμματισμός και σιγουριά για το αποτέλεσμα.
Η ερώτηση είναι αν υπάρχει άλλη λύση. Θα έλεγα όχι αλλά παράλληλα θα τόνιζα ότι οι πιο επιτυχημένες μακροχρόνια ομάδες είναι αυτές που καταφέρνουν διαχρονικά να έχουν ένα συμπαγή και ογκώδη οπαδικό χώρο. Αυτός τους δίνει τη βάση να κινηθούν και αυτός είναι που κυρίως λείπει στον Πανιώνιο ώστε το νοικοκυρεμένο και λογικό μοντέλο Κιντή να βρει βάση εφαρμογής ώριμη.
Γίνονται κινήσεις αύξησης του οπαδικού χώρου του συλλόγου; Η αλήθεια είναι πως έγιναν αυτή την περίοδο προσπάθειες αρκετές αλλά χωρίς ένταση και ζήλο (πχ Μετανάστες, πολύτεκνοι κλπ). Για να γίνει όμως κάποιος οπαδός μιας ομάδας πρέπει αυτή να του λέει κάτι, να μιλάει στην ψυχή του. Και ας πούμε ότι ίσως στο μέλλον, με συντονισμένες προσπάθειες, να μπορέσει ο προσφυγικός Πανιώνιος να πει κάτι στους αλλοεθνείς μετανάστες που ζουν στη χώρα μας και να τους φέρει κοντά του. Δύσκολο αλλά αν το προσπαθήσουμε, μπορεί να γίνει. Μέχρι τώρα αν πάρουμε σαν γνώμονα τις πωλήσεις των εισιτηρίων διαρκείας οι προσπάθειες αυτές έχουν φέρει μηδαμινά αποτελέσματα.
Αλλά γιατί δεν προσπαθούμε παράλληλα να μιλήσουμε και σε αυτούς, που σίγουρα έχουμε να πούμε κάτι στο μυαλό τους και στη ψυχή τους σαν σύλλογος; Και ποιοι είναι αυτοί; Οι ανά την Ελλάδα απόγονοι των προσφύγων των εξ Ιωνίας προερχομένων. Όλοι όσοι ζουν στα προάστεια τα γύρω από την έδρα του συλλόγου, τη Νέα Σμύρνη. Δάφνη, Άγιος Δημήτριος, Αμφιθέα / Παλαιό Φάληρο, Ελληνικό, Άλιμος, Νέος Κόσμος, Κουκάκι, Καλλιθέα ακόμα και η προσφυγική Καισαριάνη και άλλα μέρη της ευρύτερης πρωτεύουσας. Ποσο έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, η παρουσία μας σε αυτά τα μέρη;

Πρόσφατα τονίστηκε η συνεργασία μας με τον Πανιώνιο Καλαμάτας και όλοι είπαμε ότι οι μικροί Πανιώνιοι ανά την Ελλάδα πρέπει να γίνουν θύλακες τις Πανιώνιας Ιδέας και της επέκτασής της. Να θυμήσω τη μπασκετική περίπτωση του Πανιώνιου Λέρου και να καλέσω τους αναγνώστες του blog να βρουν τη σελίδα του και να διαβάσουν πως προέκυψε ο συλλογος αυτός στο ακριτικό νησάκι, παράδειγμα ίσως για αντίστοιχες ενέργεις και στο ποδόσφαιρο.
Η τακτική, η συντηρητική λογική και η προγραμματισμένη διαχείριση χωρίς επιπόλαιες υπερβάσεις είναι το ένα πόδι, που πρέπει να στηριχτεί το μέλλον του ιστορικού συλλόγου. Δεν επαρκεί όμως και δεν έχει τη δυνατότητα να εγγυηθεί την πρόοδο, στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να επιφέρει μια βραχυχρόνια συντήρηση. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε να γίνονται θαύματα με σούπερ ταλέντα και έξυπνες αγορές και πωλήσεις και αν γίνονται δεν μπορούν να γίνονται συνέχεια ή μ' εγγυημένη συχνότητα. Χρειάζεται παράλληλα και ένα άλλο πόδι για να στηριχτούμε. Χρειάζεται παράλληλα και μια λογική New Deal επενδυτικά αλλά και επεκτατική οπαδικά και ανάδειξης των όσων έχει σαν αξίες διαχρονικές ο σύλλογος και στις οποίες στηρίχτηκε 120 χρόνια και επέζησε και είναι πράγματα που μπορούν να μιλήσουν στις ψυχές των ανθρώπων και να τους φέρουν δίπλα του.
Ειλικρινά δεν θέλω σε καμμιά περίπτωση να βγάζω κακίες και να θίγω ανθρώπους αλλά ειλικρινά δεν είμαι σίγουρος αν ο νυν Πρόεδρος του συλλόγου, λόγω προσωπικής του προέλευσης, έχει την πραγματική διάθεση να προωθήσει και να προβάλλει τις διαχρονικές αξίες του συλλόγου Έχουν γίνει κινήσεις που δεν το αποκλείουν, που βέβαια έχουν συνοδευτεί και από άλλες που μοιάζουν να θέλουν ν' αναδείξουν ένα άλλο πρόσωπο. Δεν είναι κακό να μπαίνουν και νέα στοιχεία αρκεί να προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε και τα παλιά και όχι για κάποιους λόγους ν' απαγκιστρωθούμε απ' αυτά ... ιδίως όταν υπάρχει ευρύ πεδίο δράσεως.