Διαδήλωση και Απεργία. ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ από το Λαό. Ζητείται κοινή συνισταμένη μεταξύ των απόψεων των διαμαρτυρομένων. Ζητείται ο κοινός στόχος

Ειρηνική ήταν η πορεία, που συνόδευσε τη σημερινή απεργία με μεμονωμένο συμβάν το ξυλοδαρμό στα Προπύλαια ενός άτυχου πολίτη, που γνωστοί άγνωστοι τον εξέλαβαν για αστυνομικό και τον έδειραν άγρια.
Για μια ακόμα φορά υπήρχε η σχετική διάσπαση ΠΑΜΕ και ΓΣΕΕ. Κάποιοι πάνε για επανάσταση, κάποιοι για καταστολή και ο λαός στη μέση υπερβολών και διχονοιών.

Σύνδεσμος με φωτογραφίες από τη σημερινή διαδήλωση.

Το ζήτημα είναι ότι διαδηλώσεις γίνονται συχνά μεν πια αλλά χωρίς την απαιτούμενη μαζικότητα, που θα δημιουργούσε ίσως μια πιο ουσιαστική αντίσταση στον καταρράκτη των αντιλαϊκών μέτρων. Ετσι οι μέσα στη Βουλή συνεχίζουν να νομοθετούν και να ψηφίζουν, ρίχνοντας το φταίξιμο στο αντιλαϊκό μεν αλλά αναγκαίο δε, μνημόνιο.
Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες όμως γίνονται και με διαφορετικές αντιλήψεις του κόσμου για το τι πρέπει να γίνει. Για παράδειγμα υπάρχουν οι υποστηρίζοντες τα περί πλήρους απόρριψης του μνημονίου και αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, υπάρχουν όσοι λένε ότι είναι απαραίτητος ο δανεισμός της χώρας για να μη χρεοκοπήσει, αλλά τα απαιτούμενα χρήματα θα πρέπει να τ' αναζητήσουν οι κυβερνώντες στις τάξεις εκείνων, που λεηλάτησαν την οικονομία της χώρας τις προηγούμενες δεκαετίες και υπάρχουν και όσοι ζητούν την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος της χώρας. Υπάρχουν σίγουρα και άλλες αποχρώσεις. Δεν φαίνεται λοιπόν να τίθεται κοινός στόχος και χωρίς κοινό στόχο δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.

Νομίζω ότι ο κοινός γνώμονας όλων είναι η αντίληψη ότι όποια μέτρα και αν ληφθούν δεν θα υπάρχει σωτηρία αν οι περικοπές, οικονομικές και κοινωνικές, δεν συνοδεύονται από την ύπαρξη και αναπτυξιακών μέτρων και αν δεν τεθεί ένα όραμα για το τι μπορεί και πρέπει να κάνει η χώρα και ο λαός στο μέλλον. "Ζητείται Ελπίς" λοιπόν, κατά το γνωστό βιβλίο του Σαμαράκη. Όσο η ελπίδα δεν προδιαγράφεται από τους κρατούντες, τόσο ο κόσμος θα θεωρεί τα μέτρα ότι λαμβάνονται για να διασώσουν κάποια χρήματά τους οι πιστωτές της χώρας από τα junk ομόλογά μας, που έχουν στις τράπεζές τους (και έχουμε και στις δικές μας).