Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Αβρότητες και κενολογίες αλλά με έστω και κάποια μικρή πιθανότητα για κάτι πιο ουσιαστικό στο μέλλον

Είναι μάλλον φανερό ότι οι σημερινές συναντήσεις Ερντογάν με την Ελληνική ηγεσία είχαν πολλές αβρότητες αλλά και ειπώθηκαν πολλά γιατί απλά έπρεπε να ειπωθούν. Για παράδειγμα η πτήσεις των άοπλων αεροσκαφών πάνω από το Αιγαίο, μάλλον μοιάζει πιο πολύ σαν πυροτέχνημα που εκτοξεύτηκε για να δείξει καλή διάθεση από μέρους της Τουρκίας όταν η πιο απλή λύση, που ανέφερε ο κος Παπανδρέου, δηλαδή η παροχή σχεδίων πτήσης από πλευράς Τουρκίας, θα έσβηνε το θέμα άμεσα από τη λίστα των προβλημάτων μεταξύ των δυο χωρών.

Και η αόριστη αναφορά Ερντογάν ότι θα λυθεί σύντομα το θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και το ξεπέρασμα των ερωτήσεων για το Κυπριακό με αναφορές στο γνωστό σχέδιο Ανάν και σε πρωτοβουλίες σε επίπεδο ΟΗΕ χωρίς συνέχεια και η αβρότητα να καλέσει γενικά και αόριστα τους Ρωμιούς πίσω στην Τουρκία όταν οι περιουσίες και οι εστίες τους έχουν καταστραφεί ή καταπατηθεί και δεν έχουν ουδέποτε ουσιαστικά αποζημιωθεί, όλα δείχνουν περισσότερα να κινούνται στα πλαίσια της ευφυούς διπλωματίας, ενός έξυπνου πολιτικού που θέλει να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερο έκδηλη τη βούλησή του για συνεννόηση. Το θέμα είναι αν υπάρχει μεν έστω και σε θεωρητικό επίπεδο, η βούληση αυτή και κατά πόσο στο μέλλον θα μπορέσει να γίνει και ουσιαστική εφαρμογή της σε πράξεις προσέγγισης. Τα μνημόνια, που υπογράφτηκαν σήμερα, μπορεί όντως να είναι μια καλή αρχή και ο χρόνος ίσως το αποδείξει αυτό.

Η αδύναμη Ελλάδα του σήμερα δεν μπορεί να ελέγξει τα νήματα των εξελίξεων, πράγμα που δυστυχώς φάνηκε ανίκανη να πράξει ακόμα και όταν είχε κάποια σχετική ισχύ. Πλην όμως πρέπει να είναι επιφυλακτική ώστε να μην γίνει κομπάρσος σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων αλλά τόσο μόνο επιφυλακτική όσο δεν θα αποτρέψει την όποια πραγματική θέληση της κυβέρνησης Ερντογαν, ν' αλλάξει ρότα προς όφελος και των δυο λαών. Γιατί πράγματι ο Ερντογάν διαφέρει σαφώς από το βαθύ Κεμαλικό κράτος των τετελεσμένων γεγονότων και του Αττίλα, αλλά δεν παύει να είναι πρωθυπουργός της Τουρκίας, μιας χώρας με πάγιες αρχές εξωτερικής πολιτικής και στρατηγικής, που οι κυβερνήσεις της, πασών των αποχρώσεων, διατηρούν σταθερές.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου