Το ιδεολογικό μίξερ

Επειδή οι γαλάζιοι μονομάχοι έχουν λίγο μπερδευτεί και αναμιγνύουν όλο και περισσότερο Δεξιές με κοινωνικούς φιλελευθερισμούς και ανταγωνιστικότητες παντού και νεοφιλελευθερισμούς και μεσαίους χώρους, παραθέτω προς χρήση όλων των ενδιαφερομένων τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό του κοινωνικού φιλελευθερισμού:

"O Κοινωνικός Φιλελευθερισμός αποτελεί μια μετάλλαξη του Φιλελευθερισμού του 19ου αιώνα. Στηρίζεται στην άποψη ότι ο απεριόριστος καπιταλισμός είναι εμπόδιο για την πραγματική ελευθερία.

Ο κλασσικός φιλελευθερισμός στηριζόταν στην έννοια της αρνητικής ελευθερίας, δηλαδή στην ελευθερία από τους περιορισμούς και τις επιδράσεις των δραστηριοτήτων των άλλων σε βάρος των δικών μας.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός στηρίζεται στην έννοια της θετικής ελευθερίας, δηλαδή στο να δώσουμε στα άτομα τους πόρους και τις δυνατότητες ώστε να δρουν σύμφωνα με το δυναμικό τους.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός συνεπώς έχει σκοπό να δώσει στα άτομα τις δυνατότητες να προοδεύουν ατομικά έχοντας την κρατική βοήθεια στην υγεία, στην παιδεία και στη κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός συνάδει με κρατικές παρεμβάσεις για την εξασφάλιση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για την εξασφάλιση της πλήρους εργασιακής απασχόλησης στους ανθρώπους."

Θα πρέπει λοιπόν να το σκέφτονται καλά όσοι μιλούν για κοινωνικό φιλελευθερισμό και μετά εκφωνούν λογύδρια για λιγότερο κράτος. Θα ήταν καλύτερα να μιλήσουν για ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ, που δεν θα παιδεύει τον πολίτη. Αλλά οι χρόνιες νεοφιλελεύθερες αγκυλώσεις δεν μπορούν να φύγουν εν μια νυκτί. Τόσα χρόνια αναμασούσαμε τον περιορισμό του κράτους και την πλήρη οικονομική ελευθερία (...ως ασυδοσία), ε είναι δύσκολο να μη μας ξεφεύγουν οι σχετικές κορώνες και τώρα, έστω και αν η οικονομική κρίση της κάνει να ηχούν παράταιρα.

Εφόσον κάποιοι απ' αυτούς τους γαλάζιους μονομάχους έχουν λελυμμένο, κατά δική τους δήλωση, το ιδεολογικό θέμα και στόχος τους είναι όπως λένε η εξουσία, μήπως θα 'πρεπε να σκεφτούν να πείσουν πρώτα την κοινωνία γι' αυτά που πιστεύουν (άρα και να μάθουν καλά και οι ίδιοι τι θεωρούν ότι πιστεύουν) πριν ζητήσουν να επιστρέψουν στην πολυπόθητη εξουσία; Εκτός και αν συνεχίσουμε στην Ελλάδα να δίνουμε την εξουσία από τον ένα πολυσυλλεκτικό κομματικό Γολιάθ στον άλλο, με τη λογική του ώριμου φρούτου, που βαραίνει με τον καιρό και πέφτει, δηλαδή όχι γιατί αξίζει ο νέος στην εξουσία αλλά γιατί παράγινε κακός ο προηγούμενος...