Διάβαζα στον "Ταχυδρόμο" μια άποψη του Χρήστου Χωμενίδη σχετικά με τον τρόπο που ο Λαζόπουλος κολακεύει τους νέους, αποδίδοντας το αλάθητο στις απόψεις τους. Αναφέρεται ο πνευματώδης συγγραφέας σε μια παλιά ρήση του Μάνου Χατζηδάκι, πως ανάμεσα στους σημερινούς νέους βρίσκονται και οι αυριανοί χαφιέδες και οι αυριανοί "χασάπηδες" και απατεώνες.
Το απόσπασμα αυτό της συνέντευξης Χωμενίδη, μου γέννησε συνειρμούς σχετικά μ' ένα παλιό ερώτημα, αν ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται. Επιστημονικά είναι σαφές ότι υπάρχει κάποια κληρονομικότητα ορισμένων πτυχών του ανθρώπινου χαρακτήρα, αλλά μάλλον κανείς δεν είναι σε θέση να εκφράσει σαφώς ως που φθάνει το κληρονομικό και ως που το επίκτητο.
Έχω επίσης διαβάσει ότι οι νευρώνες του ανθρώπου σε τεράστια πλειονότητα έχουν διαμορφωθεί ως και την ηλικία των 7 ετών, αλλά πολύ πιθανόν κάτι τέτοιο κυρίως επηρεάζει τις ικανότητες του ατόμου ενώ από πλευράς διαμόρφωσης του χαρακτήρα του, συνεχίζεται η διάπλαση με βάση τις περαιτέρω εμπειρίες και επιδράσεις του περιβάλλοντος κατά την πορεία της παιδικής, εφηβικής και νεανικής ζωής μας. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η συμπεριφορά μας στην ενήλικη ζωή είναι μείγμα του ενστίκτου και της κρίσης΄, με τη δεύτερη να κερδίζει έδαφος στον ώριμο άνθρωπο.
Ανάφερα όλα τα προηγούμενα, σε συσχέτιση με την παλιά ρήση του Χατζηδάκι, διότι δεν μου είναι ιδιαιτέρως σαφές αν αυτοί οι νέοι άνθρωποι, που πιθανόν να διαμορφωθούν κατά την άποψη του Χατζηδάκι στην ενήλικη ζωή τους, έχουν ήδη το μικρόβιο μέσα τους. Μπορεί να μην είναι tabula rasa σε αυτή τη φάση της ζωής τους, άλλα ίσως δεν μπορούμε να αρνηθούμε την αγνότητα των προθέσεων, που υπάρχει στην πλειονότητα των νέων ανθρώπων. Δυστυχώς όμως αυτή η αγνότητα δίνει και γόνιμο έδαφος εκμετάλλευσης και χειραγώγησης. Αυτή την χειραγώγηση, που πολλές φορές δρομολογείται δια της κολακείας ,υποθέτω ότι ήθελε να τονίσει στη συνέντευξή του ο Χρήστος Χωμενίδης.
Το να λέμε στους νέους ότι έχουν δίκιο ν' αντιδρούν σε μια κακέκτυπη κοινωνική πραγματικότητα, δεν λέει τίποτα, αν δεν συνοδεύεται από την προτροπή στους νέους για δημιουργία και πρόοδο μέσα από τη μη αποδοχή και την προσπάθεια αλλαγών. Αλλιώς απλά προτρέπουμε στο ανεξέλεγκτο γκρέμισμα του παλιού χωρίς να έχουμε κατά νου να φτιάξουμε το νέο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου