Δημοψήφισμα

Γιατί κάποιος να θέλει να υπονομεύσει τη "μεγάλη διαπραγματευτική του επιτυχία" υποβάλλοντας την σε δημοψήφισμα; Λόγω υψηλού δημοκρατικού φρονήματος είναι η εύκολη απάντηση. Μόνον που στη δεδομένη περίπτωση του δημοψηφίσματος του διδύμου GAP & ΒΕΝΝΥ, το δημοψήφισμα, που μπορεί να διεξαχθεί το νωρίτερο το Δεκέμβριο και πιθανότατα τον Ιανουάριο, υπονομεύει την ίδια την ουσία για την οποία γίνεται δηλαδή τη διαδικασία του κουρέματος με εθελοντική συμμετοχή των τραπεζών. Ποιος άραγε θα συναινέσει σε ένα τέτοιο κούρεμα εθελοντικά, δηλαδή σε χάσιμο χρημάτων, όταν θα είναι εκκρεμές το δημοψήφισμα; Από την άλλη πως φαίνεται να βάζει το δίδυμο, το δίλημμα του δημοψηφίσματος, φαίνεται από την ομιλία Βενιζέλου:

"ο πολίτης πρέπει να αποφασίσει αν θα ανήκουμε στην "ομάδα" της Ευρώπης, της ευρωζώνης και του ευρώ, ή αν θα επιστρέψουμε στην δραχμή και την Ελλάδα του '50 και του '60"

Τα ζητήματα όμως που τίθενται, δεν είναι μόνον μεταξύ όσων είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη και σε όσους είναι κατά, που ίσως είναι τελικά οι ελάχιστοι.
Πολλοί μπορεί να συμφωνούν ότι εδώ που φθάσαμε, η δανειακή σύμβαση είναι αναγκαία, αλλά μπορεί η εφαρμογή της τουλάχιστον για τριετία να στηριχτεί στην εξαθλίωση των αδυνάτων αυτής της κοινωνίας; Ο κος Παπανδρέου μίλησε για κτίσιμο μιας κοινωνίας δικαίου; Πάνω σε τι; Στα ερείπια της τωρινής κοινωνίας και με όσους επιβιώσουν από τις πιο αδύναμες τάξεις της ή δεν ξενιτευτούν από τις πιο δυναμικές της;
Μπορεί η εφαρμογή της να γίνει απ' αυτούς που από το φθινόπωρο του 2009 και επί 8 μήνες δεν πήραν κανένα ανασταλτικό μέτρο όταν είχαν την ευκαιρία να αποτρέψουν ίσως τη χιονοστιβάδα και το πλήρες κατρακύλισμα, αλλάζοντας την ψυχολογία που ήθελε την Ελλάδα σαν χώρα των απατεώνων και των τεμπέληδων, όταν η ψυχολογία είναι από τις προτεραιότητες στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς;
Μπορεί η εφαρμογή να γίνει απ' αυτούς που υπέγραψαν το εκτός τόπου και χρόνου πρώτο μνημόνιο;
Μπορεί η εφαρμογή να γίνει από εκείνους που δεν έκαναν μια αποκρατικοποίηση σε 2 χρόνια και ζητούν να αποκρατικοποιήσουν κερδοφόρα κομμάτια του δημοσίου μπιρ παρά, ενώ τα μη κερδοφόρα για τεράστιο διάστημα τα άφησαν να επιζούν για ίδιους λόγους εις βάρος της πλειοψηφίας  του κοινωνικού συνόλου;
Μπορεί να εφαρμοστούν τα όσα χρειάζονται από εκείνους, που νομοθετούσαν μήνες τώρα χωρίς να εφαρμόζουν, σύμφωνα με δήλωση των προσφιλών εταίρων τους της Τρόικας;
Μπορεί να εφαρμοστούν τα όσα χρειάζεται η Ελλάδα, έστω και με βάση αυτή τη σύμβαση από πολιτικούς που ανερυθρίαστα κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους,δηλώνοντας:

"τώρα ωρίμασαν οι συνθήκες καθώς, τώρα αποδείξαμε την ικανότητά μας στην δημοσιονομική προσαρμογή μιας και είμαστε στις "παραμονές" πλεονασμάτων"

Πως άραγε οι συνθήκες ωρίμασαν; Με μέτρα που ετεροβαρώς πλήττουν τα συνήθη θύματα και θα τα πλήττουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, λόγω ανικανότητας των κυβερνώντων να κάνουν πραγματικά διαρθρωτικά μέτρα. Με μέτρα που δεν μπορεί να τα υποστεί η κοινωνία στο βάθος χρόνου που απαιτείται;
Και από που βγάζει το συμπέρασμα ο πολιτικός ηγέτης ότι απέδειξε την ικανότητά του όταν η Τρόικα αρνείτο ως το τέλος την 6η δόση και αναγκάστηκε λόγω των επακόλουθων της ελληνικής κατάρρευσης στην ευρωζώνη, να δώσει το ΟΚ, με χίλιους αστερίσκους και με έκθεση που μιλάει για δυσοίωνες προβλέψεις;

Πιστεύω ότι το δημοψήφισμα είναι μια ακόμα λάθος απόφαση των κυβερνώντων, η οποία υπονομεύει ακόμα και τις δικές τους επιλογές. Δεν ξέρω τις μύχιες σκέψεις τους, που πιστεύω όμως ότι υπάρχουν δεδομένου ότι πριν το δημοψήφισμα θα υπάρξει η πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης.

Συνεχίζω να θεωρώ ότι μόνον αν βρεθεί ένα πρόσωπο άφθαρτο, ή και καλύτερα μια ομάδα τέτοιων προσώπων, εκτός του νυν πολιτικού συστήματος, μπορεί να ηγηθεί / ηγηθούν της προσπάθειας να κερδηθεί η εμπιστοσύνη του λαού και να εφαρμοστούν τα αναγκαία. Για τους λόγους που παρέθεσα παραπάνω και για άλλους αρκετούς που θα μπορούσαν να προστεθούν με περαιτέρω ανάλυση των τελευταίων ετών, οι νυν κυβερνώντες αλλά και εκείνοι που φιλοδοξούν να τους διαδεχτούν μονοκομματικά και εκείνοι που λαϊκίζουν για μια κυβέρνηση συνασπισμού χωρίς αρχές και σχέδιο διαφοροποιημένο του υπάρχοντος, είναι καμμένα χαρτιά και δεν μπορούν να φέρουν σε πέρας το έργο. Και Ζολώτες και Αγγελόπουλοι δεν υπάρχουν στην παρούσα περίσταση. Ίσως υπάρχουν κορυφαίοι οικονομολόγοι με τραπεζική συνείδηση αλλά αυτοί δεν είναι επαρκείς για την περίσταση και δεν δέχονται και την πρόκληση. Δεν αρκεί δυστυχώς να είσαι καλός τεχνοκράτης. Χρειάζονται και άλλες αρετές, απ' αυτές που τείνουν να εκλείψουν στους σύγχρονους Έλληνες.

Δυστυχώς σήμερα η χώρα πιθανόν μπαίνει σε ένα νέο κύκλο ανωμαλίας και το χειρότερο είναι ότι οι σοφιστές-πολιτικοί δεν το καταλαβαίνουν και θεωρούν ότι έκαναν το colpo grosso στην εσωτερική πολιτική σκηνή, ενδεδυμένοι τον δημοκρατικό μανδύα που τους αποδίδει η φύση ενός δημοψηφίσματος.

ΥΓ: Υποθέτω ότι πάμε για την πρώτη μορφή δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα που απαιτείται ψήφιση από 151 βουλευτές και συμμετοχή τουλάχιστον 40% των ψηφοφόρων. Η δεύτερη μορφή απαιτεί πρώτα την ψήφιση νομοσχεδίου και μετά ψήφιση δημοψηφίσματος από πλέον των 180 βουλευτών και 50% και πλέον συμμετοχή ψηφοφόρων. Το νομοσχέδιο όμως δεν μπορεί να αφορά δημοσιονομικά θέματα.

ΥΓ2: Χωρίς πολλά σχόλια... Τι να πεις εξάλλου...

Σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του Δ΄ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (435/ 18 -10-2011), οι καταθέσεις στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών διαφορών ενώ το τέλος ακινήτων «ανεξαρτήτως του οργάνου στο οποίο έχει ανατεθεί η είσπραξή του, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα δημόσιο έσοδο, ώστε η οποιαδήποτε διαφορά ως προς την οφειλή και την καταβολή του να αποτελεί φορολογική - διοικητική διαφορά».

«Όταν είναι προδήλως φανερό ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι της δημόσιας παρακατάθεσης ή ότι αυτή, ως μέσο εξόφλησης, αντίκειται σε διατάξεις νόμου, τότε το ΤΠΔ όχι μόνο έχει το δικαίωμα αλλά και οφείλει να αρνηθεί την αποδοχή της», προσθέτει το ΝΣΚ.

Αναφέρει ακόμη ότι το κρίσιμο ζήτημα, δηλαδή το κατά πόσο η οφειλή είναι νόμιμη θα κριθεί από τα αρμόδια δικαστήρια.

Δεν βλέπω η ΔΕΗ να αποκρατικοποιείται άμεσα όσο είναι τόσο χρήσιμη σαν εισπρακτικός φορέας των τελών... Μόνος δρόμος για όσους όντως δεν μπορούν να πληρώσουν (δεν εννοώ τον κύριο Πάγκαλο) είναι η προσφυγή τους στη δικαιοσύνη λόγω πενίας. Οι υπόλοιποι θα φορτωθούμε τα βάρη όσο μας πάει. Τουλάχιστον όμως ας μην μας παινεύονται για την ικανότητά τους στη δημοσιονομική προσαρμογή. Να παινευτούμε εμείς ότι είμαστε υποζύγια με αντοχή, έχει κάποιο νόημα. Άλλοι δυστυχώς έχουν πάρει από τα υποζύγια κάποιες αρετές τους και άλλοι μάλλον μόνον τα ελαττώματα τους.
Να δούμε τη μέρα θα μας ξημερώσει με όλα αυτά.