Επέτειος 28ης Οκτωβρίου. Έτος 2010. Ογδονταεννιά ετών ο Λάκης Σάντας, παρών στο σχολείο της κόρης μου για να μεταλαμπαδεύσει, ακόμα και στα βαθιά του γεράματα, στα νέα παιδιά, την αγάπη για την ελευθερία και την αυταπάρνηση του ανιδιοτελούς ήρωα. Πρωταγωνιστής μιας κορυφαίας στιγμής της Εθνικής Αντίστασης και από τους πιο γνήσιους εκφραστές της. Εκφραστής μιας ωραίας πτυχής εκείνης της εποχής, που είχε μεγάλους ηρωισμούς και αυταπάρνηση σαν τη δική του και του Μανώλη Γλέζου αλλά και σκοτεινά πάθη και εμφύλια αλληλοφαγώματα.
Ο Λάκης Σάντας έφυγε λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν τα 70 χρόνια από τότε που νέοι με το Γλέζο κατέβασαν τη Σβάστικα από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, στις 30 Μαΐου 1941. Αποτέλεσε τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, μια προσωπικότητα που ένωνε τους Έλληνες όχι μόνον με την τότε πράξη του αλλά και με την πραγματική σεμνότητα, που διέπει τον πραγματικό ήρωα.
Όπως ξαναέγραψα, φέτος, πέραν των άλλων προβλημάτων μας. σαν να βάλθηκε ο Θεός να μας πάρει αρκετά από τα όποια στολίδια κοσμούσαν τούτη τη χώρα. Τους θέλει κοντά του, μακριά από τη δική μας σήψη ίσως. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε χθες. Η αυταπάρνηση του και η ανιδιοτέλειά του ας είναι φωτεινό παράδειγμα για πάντα, για όλους μας.
Ο Λάκης Σάντας έφυγε λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν τα 70 χρόνια από τότε που νέοι με το Γλέζο κατέβασαν τη Σβάστικα από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, στις 30 Μαΐου 1941. Αποτέλεσε τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, μια προσωπικότητα που ένωνε τους Έλληνες όχι μόνον με την τότε πράξη του αλλά και με την πραγματική σεμνότητα, που διέπει τον πραγματικό ήρωα.
Όπως ξαναέγραψα, φέτος, πέραν των άλλων προβλημάτων μας. σαν να βάλθηκε ο Θεός να μας πάρει αρκετά από τα όποια στολίδια κοσμούσαν τούτη τη χώρα. Τους θέλει κοντά του, μακριά από τη δική μας σήψη ίσως. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε χθες. Η αυταπάρνηση του και η ανιδιοτέλειά του ας είναι φωτεινό παράδειγμα για πάντα, για όλους μας.
Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' αυτόν εδώ το τόπο τα καλύτερα μυαλά στις τέχνες, το πολιτισμό, τη πολιτική φεύγουν πρώτοι. Να'ναι τυχαίο? Να'ναι η αδυναμία που γεμίζει τη ψυχή η ευαισθησία τους? Να'ναι η σήψη της κοινωνίας μας που τρώει ότι την αμφισβητεί?
Οτι και να'ναι τ αποτελεσμα είναι το ίδιο.
Η φτώχια μας βαθαίνει καθημερινά!
Καμπανέλλης...Βέγγος...Σάντας...
Σίγουρα κάποια στιγμή όλοι θα φύγουμε και πολλοί απ'αυτούς που έφυγαν πρόσφατα ήταν μεγάλοι σε ηλικία. Αλλά η συγκυρία του να φεύγουν τόσοι καλοί μαζί σε τόσο κακές περιστάσεις για την κοινωνία μας, είναι ένα δραματικό έλλειμμα και ένα κακό παιχνίδι με το οποίο η μοίρα μας εμπαίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφή