Το κυανέρυθρο οικονομικό με βάση όσα γράφονται και ακούγονται

Ο θόρυβος για την οικονομική κατάσταση του Πανιωνίου (και όχι μόνον της ΠΑΕ), όσο πάει και δυναμώνει με τελευταίο συμβάν τα δημοσιεύματα περί διαμαρτυρίας των ποδοσφαιριστών στον προπονητή τους για το ότι έχουν μείνει απλήρωτοι.

Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές έχουν συμβόλαια που λήγουν το 2012 ή 2013 εκτός εξαιρέσεων που λήγουν τον Ιούνιο του 2011 (πχ Κοντοές για τον οποίο ήδη υπάρχουν ανεπιβεβαίωτα δημοσιεύματα ότι έχει κλείσει αλλού και ότι η ΠΑΕ δεν του κάνει πρόταση ανανέωσης). Αν λοιπόν μπορέσει η ΠΑΕ και κρατήσει "σχετικά" πληρωμένους αυτούς τους ποδοσφαιριστές, ώστε να μην κάνουν προσφυγές στυλ Μπέλιτς, τότε διατηρεί περιουσιακά της στοιχεία τα οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί τον Ιούνιο και ίσως για κάποιους να μπορούσε από τώρα να κάνει κάποιες συμφωνίες για να βρει τρόπο ν' αντιμετωπίσει τον όποιο τρέχοντα οικονομικό πνιγμό από συσσώρευση οικονομικών απαιτήσεων που δεν μπορεί να ικανοποιήσει.
Υπάρχουν παίκτες όπως ο Τσότσαλιτς, ο Ριέρα, ο Λάτκα και αυτός ο Κουμορτζί και άλλοι, που κάτι πιάνουν στην αγορά. Φαντάζει λυπηρό να συζητάμε για "εκποιήσεις" (θυμίζοντας και την κατάσταση της Ελλάδας σε κρατικό επίπεδο με το πρόσφατο θέμα με τα 50 δις της κρατικής περιουσίας) και μπορεί να είναι και παγίδευση για το μέλλον του συλλόγου αλλά ίσως μεγαλύτερο ρίσκο αποτελεί το να δεχθούμε ένα καταιγισμό προσφυγών.
Το κρίσιμο είναι να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την ομάδα χωρίς προσφυγές ως τον Ιούνιο με τις όποιες δυνατές πληρωμές, με συμβιβασμούς με τους παίκτες, όπως μπορεί να καταστεί δυνατόν.

Επειδή με την ιδιοκτησία της ΠΑΕ από τον ερασιτέχνη τα ήδη μεγάλα οικονομικά προβλήματα των άλλων σπορ έγιναν μεγαλύτερα ίσως και αβάσταχτα, θεωρώ ότι πρέπει να γίνει επιλογή ποια θέλουμε να κρατήσουμε σε επαγγελματικό επίπεδο και ποια όχι και με βάση την επίδοσή τους αλλά και την ιστορία του συλλόγου σε αυτά. Τα άλλα πρέπει να τα τοποθετήσουμε σε ερασιτεχνικό επίπεδο, όσο το δυνατόν συντομότερα ακόμα και αν αυτό σημαίνει υποβιβασμούς ή αποχωρήσεις από πρωταθλήματα. Μια κουβέντα είναι να το λες και άλλο να το κάνεις δεδομένου ότι σαφώς υπάρχουν δεσμεύσεις και συμβόλαια που δεν λύνονται εν μία νυκτί και έχουν ρήτρες κλπ.

Δεν κάνω τον ειδικό και σίγουρα όντας έξω από το χορό πολλά τραγούδια μπορώ να λέω. Το σίγουρο είναι ότι η αδράνεια και η αναμονή θαυμάτων δεν κάνει καλό. Θαύματα σπάνια γίνονται και όταν δεν υπάρχει σχεδιασμός και πλάνο, απλά πηγαίνοντας στα κουτουρού, δύσκολα δεν τρακάρεις.

Σχετικά με την ΠΑΕ, διαβάζω τέλος ότι δεν αποδέχεται τα ιδιωτικά συμφωνητικά μεταξύ Κιντή και ποδοσφαιριστών και δεν θα τα πληρώσει. Τώρα αυτό μου ακούγεται πολύ αόριστο και ασαφές. Ο Κιντής ως τι έκανε συμφωνητικά με τους παίκτες; Ως φυσικό πρόσωπο ή ως πρόεδρος της ΠΑΕ Πανιώνιος; Αν έκανε ως πρόεδρος της ΠΑΕ Πανιώνιος και βλέπουμε ότι τα συμφωνητικά ήταν προς ζημία της ΠΑΕ τότε το μόνον που μπορούμε να κάνουμε είναι να στραφούμε νομικά εναντίον του κυρίου Κιντή και να ζητήσουμε αποζημίωση. Όμως έναντι των παικτών, το μόνον που μπορεί να γίνει είναι να επέλθει κάποιος συμβιβασμός και να δεχτούν την πληρωμή τους από την αποζημίωση που θα εκδικαστεί εις βάρος Κιντή αν και όποτε γίνει κάτι τέτοιο. Ειδάλλως δεν πιστεύω ότι μπορεί να σταθεί αιτίαση ότι η νυν ΠΑΕ δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις της Κιντείου ΠΑΕ. Αν σε αυτά τα συμφωνητικά συμπεριλαμβάνονται και ανανεώσεις και τις θεωρούμε μη αποδεκτές, αρνούμενοι να τις πληρώσουμε, τότε φαντάζομαι ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές θα θεωρηθούν κάποια στιγμή ελεύθεροι και έτσι θα υπονομεύσουμε το ατού μας, τους κάποιους καλούς που έχουμε και αποτελούν έμψυχο περιουσιακό στοιχείο του Πανιωνίου, να μπορέσουμε να τους κρατήσουμε ως την επόμενη μεταγραφική περίοδο, ώστε να εξασφαλίσουμε κάποιους πόρους στην ομάδα για να γίνει εφικτή η όποια συνέχεια.

Δεν θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά αλλά αν υπάρχουν αυτά τα προβλήματα που δημοσιοποιούνται, το λιγότερο που θα περιμέναμε από τα "πανιώνια χέρια" για τα οποία μέχρι και συλλαλητήριο έγινε, είναι να καλούσαν πανστρατιά των φίλων της ομάδας για να βοηθήσουν όσο μπορούν. Έχω ξαναγράψει ότι μια τέτοια βοήθεια λαϊκής βάσης σε περίοδο ισχνών αγελάδων και τεράστιας ανεργίας και ύφεσης, μάλλον θα αποβεί συμβολικής σημασίας, αλλά όταν είναι κοντά ο γκρεμός κάνεις ότι μπορείς για να μην πέσεις μέσα. Όταν κάναμε λαϊκές συνελεύσεις για να αποφευχθεί ο μη Πανιώνιος "επενδυτής", δεν θα πρέπει να κινηθούμε αν υπάρχει κίνδυνος αποψίλωσης της ομάδας από το δυναμικό της;