Όλοι αναγνωρίζουμε το Γερμανικό θαύμα της ανόρθωσης της μεταπολεμικής Γερμανίας και θαυμάζουμε την οργάνωση και την απαρέγκλιτη τήρηση των νόμων στην "ατμομηχανή" της Ευρώπης. Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε που και που ότι το Γερμανικό θαύμα κτίστηκε και με βάση βοήθειες και συμμαχίες και με βάση και κάποια "στραβά μάτια" που έκανε η Δημοκρατική Γερμανία σε όσα όφειλε σαν κρατική συνέχεια του ναζιστικού Ράιχ. Αντιγράφω λοιπόν ένα πολύ μικρό απόσπασμα από κεφάλαια του σημερινού τόμου των "¨Εξι στιγμών του 20ου αιώνα", που κυκλοφορούν τα ΝΕΑ, και είναι αφιερωμένος στην Κατοχή και την Αντίσταση. Το κεφάλαιο είναι γραμμένο από τον Χάγκεν Φλάισερ και επιγράφεται "Το κατοχικό δάνειο και η Γερμανική οφειλή προς την Ελλάδα":
"...Ένα μήνα πριν από την οριστική κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ, το άλλοτε οικονομικό επιτελείο της Γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα υπέβαλε μια ογκωδέστατη τελική έκθεση στον πρόεδρο της κρατικής τραπέζης (Reichsbank), με κοινοποίηση προς το Γερμανικό Υπ. Εξ., ..., στην οποία διευκρινιζόταν ότι το "δανειο" αποτελούσε "πολιτικό χρέος απέναντι στην Ελληγνική κυβέρνηση". Για τον προσδιορισμό του ύψους του γερμανικού χρέους προς την Ελλάδα ..., οι συντάκτες κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες και τελικά -βέβαια όχι με την πρόθεση ν' αδικήσουν τη Γερμανία... -το υπολόγισαν στο ποσό των 476 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, με σημερινή αξία περισσότερο από 5.000.000.000 ευρώ -χωρίς τόκους εννοείται..."
...Ίσως η μεταπολεμική Γερμανία διέβλεπε την επικράτηση της "διαφθοράς" στην Ελλάδα και σου λένε τώρα, τι να τους τα δώσουμε τα λεφτά πίσω ... Αυτοί θα τα φάνε και θα ζητάνε και πάλι δανεικά... Αλλά από την άλλη, λέω ρε παιδί μου, κάποιος με τέτοια προϊστορία, που δεν έχει πληρώσει τις παλιές του οφειλές και όποτε του ζητήθηκε να το κάνει, σφύριζε κλέφτικα, ίσως, αν είχε τις αρετές, που θεωρούμε ότι έκτισαν την μεταπολεμική Γερμανία, να ένιωθε κάποιες τύψεις να δανείζει "κερδοσκοπικά" τον παραπαίοντα νυν "σύμμαχό" του, που καταλεηλάτησε ως κατακτητής, "αμέλησε" να αποζημιώσει ως εταίρος, αλλά δεν αμέλησε να "εκμεταλλευτεί" τις υποδομές του (αεροδρόμιο, τηλεπικοινωνίες, ναυπηγεία).
Βέβαια η σύγχρονη Γερμανία πιθανότατα έχει βάλει πια σε μεγάλο μέρος στο χρονοντούλαπο την Ιστορία και το ανησυχητικό είναι ότι όταν η Ιστορία λησμονείται, υπάρχει ο κίνδυνος πολλά κακά του παρελθόντος να επαναληφθούν.
γεια σου ΙΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα γραψω κατι ασχετο με το παραπανω θεμα και αυτο γιατι ο ανθρωπινος πονος καποιες φορες ειναι μεγαλος.
Πριν απο μια ωρα εφυγε απο την ζωη και την οικογενεια της , η γιαγια μου σε ηλικια 94 ετων.Γεννημενη 'απεναντι' στο ΛΥΘΡΙ ΙΩΝΙΑΣ το 1916 ,περασε στην χιο το '22 οταν εγινε η μικρασιατικη καταστροφη με τους γονεις της και τα αλλα 4 αδερφια της.Το ονομα της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΒΑΚΟΥΤΟΥΖΗ/ΝΙΚΟΛΗ , παντα μετρημενη και σοβαρη,ποτε δεν μιλουσε για τον ευατο της και αξια μητερα που αφωσιωθηκε στο να μεγαλωσει τα εξι παιδια της.ΑΓΑΠΟΥΣΕ ,ΕΙΧΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ, θυμαμαι οποτε εφευγα για το γηπεδο μου ελεγε παντα... - ο 'ΠΑΝ/ΑΙΩΝΙΟΣ' ξερει τι πρεπει να κανει,ειναι αγωνιστης και μαχητης.Μια γυναικα που περασε πολλα στην ζωη της,προσφυγια,ξεριζωμο,κατοχη,πεινα φτωχεια,χουντες ...
Α ειναι ελαφρυ το χωμα, που θα την σκεπασει,παντα θα την σκεφτομαστε και θα την εχουμε στην καρδια μας.Ζωντας περιπου 25 χρονια στο ιδιο σπιτι,η θλιψη μου ειναι μεγαλη και η απουσια της ,απωλεια για ολους τους υπολοιπους της οικογενειας.
Ειμαι απο τα τυχερα παιδια,οπως και ο αδερφος μου , που ζησαμε απο κοντα τους παππουδες μας και της γιαγιαδες.
θα μου λειψεις ... και εμενα και του βαγγελη
ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΚΕΛΑΤΟΣ
(ρομαντικος)
Φίλε Νίκο, να ζήσετε να τη θυμόσαστε και να διαιωνίσετε τις μνήμες της από αυτή τη γεμάτη ζωή που έζησε. Τί άξια γυναίκα η γιαγιά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά που σάς διηγιόταν να τα διηγηθείτε κι εσείς στα παιδιά σας, διότι αυτές οι μνήμες δέν
πρέπει να σβηστούν ποτέ.
Και τελικά δέν είναι και τόσο άσχετο αυτό που έγραψες με την ανάρτηση τού Ίωνα. Όταν τη διάβασα, αυτό ακριβώς σκέφτηκα. Ξεχνάμε... ξεχνάμε την ιστορία μας και ξεχνάμε ποιοί είμαστε. Ασχέτως τού τί κάνουν οι γερμανοί, άγγλοι (καλά αυτοί...),γάλλοι, πορτογάλοι,αμερικανοί κ.λ.π., εμείς ποιοί είμαστε; τί κάνουμε; Έχουμε μιά κλίκα αργυρώνητων προδοτών να μάς κυβερνάει διαχρονικά
και που το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η ευημερία τού ελληνικού λαού.
Γιατί να δώσει η Γερμανία πίσω αυτά που αφαίμαξε; Υπάρχει ένας, έστω ένας από αυτά τα ασπόνδυλα που ΄΄κυβερνάνε’’ που θα τα διεκδικήσει;
Ίωνα καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και συχνά-πυκνα θίγεις το θέμα, θα άξιζε να δείς (αν δεν έχεις ήδη διαβάσει) κάποια άρθρα στο blog του πολύ καλού δημοσιογράφου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
http://konstantakopoulos.blogspot.com
Οι δύο πρώτες (αυτή τη στιγμή) αναρτήσεις (άρθρα του στον Επενδυτή και τα Επίκαιρα) αφορούν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αλλά και τη γερμανική στάση σε σχέση με την Ευρώπη γενικότερα.
Κατά τη γνώμη μου, η αρθρογραφία του, μαζί με τα άρθρα του Στ. Λυγερού (στην καθημερινή) και του Γ. Δελαστικ (στο Εθνος, κυρίως) είναι ότι καλύτερο εχει να επιδείξει η (κατ' ευφημισμόν) Ελληνική πολιτική δημοσιογραφία. Άλλωστε, και όχι τυχαία, είναι οι ΜΟΝΟΙ δημοσιογράφοι που ασχολούνται σοβαρα με το Κυπριακό. Οι υπόλοιποι γράφουν μόνο για να παπαγαλίσουν (their masters' voices) τι κακοί εθνικιστές που είμαστε και πόσο χάσαμε απορρίπτοντας το εξάμβλωμα Αναν.
Νίκο η γιαγιά σου ήταν μια ζώσα ανάμνηση της Ιωνίας, που τώρα θα ζει στις ψυχές και στο νου σας. Δέξου και τα δικά μου ειλικρινή συλλυπητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι η ανάμνησή της να σας συνοδεύει για πάντα άσβεστη.
Για το θέμα του κατοχικού "δανείου", όπως αναφέρει και ο Costas, υπάρχουν πραγματικά, αρκετά ενδιαφέροντα γραφτεί. Η δική μου ολιγόλογη αναφορά στο πόνημα του Φλάισερ, έχει να κάνει όχι με κάποια βαθυστόχαστη ημέτερη ανάλυση αλλά αναφέρεταισαν ιστορική υπενθύμιση αφ' ενός και αφ' ετέρου σαν αντεπιχείρημα που τονίζει ότι η δημοσιονομική πειθαρχία των Γερμανών είχε και συνδρομές μέσω "παραλήψεων..." για την επίτευξη των στόχων της και οι συνδρομές αυτές λησμονούνται εν αντιθέσει με την αρετή της πειθαρχίας που υπερτονίζεται και αυτοχειροκροτείται.
Σας ευχαριστω...
ΑπάντησηΔιαγραφή