Μου δόθηκε χθες η δυνατότητα να διαβάσω το άρθρο της κυρίας Λούκα Κατσέλη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής και διαπίστωσα ιδίοις όμμασι ότι ο τίτλος της πρώτης σελίδας ("Γιατί λέω όχι στο ΔΝΤ") και ο τίτλος του άρθρου στην εσωτερική σελίδα της εφημερίδας (Το φάρμακο της Τρόϊκας ... σκοτώνει) και μεταξύ τους διαφέρουν στο νόημα αλλά υπάρχει και απόκλιση και των δυο από το περιεχόμενο του άρθρου.
Το άρθρο προσπαθεί να παρουσιάσει με αριθμούς και επιχειρήματα ότι η αύξηση του εργατικού κόστους στην Ελλάδα δεν οφείλεται στις υψηλόμισθες υπηρεσίες των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά στο υψηλό φορολογικό βάρος και στις υψηλότατες εισφορές και των εργαζομένων αλλά ιδίως των εργοδοτών.
Επίσης το άρθρο προσπαθεί να πείσει ότι οι ευρύτερες συναινέσεις, που επιτυγχάνονται με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είναι στην πραγματικότητα, κοινωνικό αγαθό, που πρέπει να διαφυλαχτεί, γιατί εξασφαλίζει την εργασιακή και κοινωνική ειρήνη, απαραίτητη βάση για την επιτυχία του όποιου διαρθρωτικού προγράμματος.
Ο τίτλος της πρώτης σελίδας της εφημερίδας, κατά τη γνώμη μου προδιαθέτει σε πλήρη αντιμνημονιακή στάση της υπουργού, ενώ ο εσωτερικός τίτλος, που είναι πιο κοντά στο περιεχόμενο του άρθρου, δια της υπερβολής (...το φάρμακο σκοτώνει...), επίσης δημιουργεί την αίσθηση της μετωπικής σύγκρουσης της υπουργού με την Τρόικα. Στο άρθρο αναφέρεται "αργός θάνατος" αλλά αναφέρεται για τις συλλογικές συμβάσεις στην περίπτωση, που οι επιχειρησιακές συμβάσεις χρησιμοποιηθούν άκριτα και ανεξέλεγκτα.
Δεν ξέρω κατά πόσο οι τίτλοι ήσαν επιλογές της ίδιας της αρθρογράφου υπουργού ή του αρχισυντάκτη της εφημερίδας ή της διεύθυνσής της. Απ' όσα γράφτηκαν, εκ των υστέρων υπήρξαν αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από την πλευρά Κατσέλη. Το ερώτημα είναι, αν εκτός του συνήθους σκοπού της προσέλκυσης αναγνωστών μέσω πομπωδών τίτλων, στη δεδομένη περίσταση υπήρξαν και άλλες σκοπιμότητες, που οδήγησαν στον αποπροσανατολισμό. Η επιπόλαιη διαμόρφωση της κοινής γνώμης οδηγήθηκε σε συμπεράσματα ευτελισμού απόψεων και προσώπου της αρθρογράφου, σαν ατόμου ανακόλουθου, που μετέχει σε μια κυβέρνηση, με την πολιτική της οποίας διαφωνεί και αντί να διατυπώνει θεσμικά τις διαφωνίες της, τις δημοσιοποιεί με μόνο σκοπό την προσωπική της ωφέλεια, με βάση την παρουσίαση φιλολαϊκών θέσεων και την κάθαρσή της από το άγος σκληρών κοινωνικών μέτρων.
Πλην όμως πέρα από τις επιπόλαιες εντυπώσεις, υπάρχει η ουσία των όσων περιέχει το άρθρο και τα επιχειρήματα. Και αυτά εν τέλει με τον τρόπο που παρουσιάστηκε το άρθρο, δεν απασχόλησαν την κοινή γνώμη, αλλά μείναμε στις εντυπώσεις και στο θόρυβο που δημιούργησε η ανυπάκουη υπουργός. Και για την "ταμπακέρα" λέξη...
Η χώρα σίγουρα δεν μπορεί να περάσει σε ανάπτυξη και να έρθουν νέες επενδύσεις όσο πληρώνουμε ένα διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος πρόνοιας με εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, που πάνε στο βρόντο και δεν προσφέρονται καν σε στοιχειωδώς αξιοπρεπή βάση, οι υπηρεσίες, για τις οποίες πληρώνονται τόσα χρήματα. Δεν είναι λύση να καταργήσουμε το κράτος πρόνοιας βέβαια. Δεν είναι λύση να συρρικνώσουμε τους μισθούς του κόσμου για να συρρικνωθεί και το ποσοστό, που πάει στις εισφορές. Δεν είναι λύση να αφήσουμε άνεργο τον κόσμο για να μειώσουμε το εργατικό κόστος. Αντίθετα η λύση είναι σε μέτρα μείωσης των εισφορών και εκλογίκευσης του κράτους πρόνοιας. Και μια εκλογίκευση του κράτους πρόνοιας είναι πιθανή για παράδειγμα στον κλάδο υγείας με το να μειωθούν (ή και να μηδενιστούν) οι εισφορές και να υπαχθούν κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων στο ΕΣΥ και το ΕΣΥ να παύσει να είναι δωρεάν -εκτός των απόρων και όσων έχουν χαμηλό μη φορολογητέο εισόδημα- ωσότου εξυγιανθεί και γίνει βιώσιμο, όπως ήταν η δημόσια υγεία πριν από το 1981, με στόχο να κρατήσουν οι οικονομικά ισχυρότεροι ζωντανό το σύστημα προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα μέτρα, που δεν είμαι ειδικός να σκεφτώ, αλλά οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι, που πληρώνονται για να χειριστούν αυτά τα θέματα, τι κάνουν;
Δεν φταίει το γαϊδούρι (εργαζόμενοι και εργοδότες) αν το σαμάρι (εισφορές και φόροι) είναι παραφορτωμένο και το υποζύγιο δεν μπορεί να κινηθεί πια... Και κάποια στιγμή πρέπει να προτείνονται μέτρα από την Ελληνική πλευρά, που γνωρίζει τις ειδικές παραμέτρους των προβλημάτων μας, αν δεν μας αρέσουν τα μέτρα που μας επιβάλλουν οι επίτροποί μας, που δεν γνωρίζουν τέτοιες λεπτομέρειες, ειδάλλως οι διαμαρτυρίες μας θα παραμένουν ανούσιες και ανώφελες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου