Αισθάνομαι ότι όσα έγραψα πριν μερικές μέρες σχετικά με το Μεταναστευτικό χωρούν πολύ αντίλογο και κατά συνέπεια θεωρώ ότι κάποιες περαιτέρω σκέψεις μου και διευκρινήσεις δεν θα έβλαπταν.
Στήριξα τα όσα έγραψα στην πρόταση διαχωρισμού της ιθαγένειας από την υπηκοότητα και στην με κάποιο τρόπο εκχώρηση της υπηκοότητας σε τέκνα μεταναστών, μια εκχώρηση που τους δίνει την πλειονότητα των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του Έλληνα πολίτη.
"Μα, με τέτοιες προτάσεις θα έχουμε Έλληνες πολίτες δυο ταχυτήτων, τους υπηκόους και τους ιθαγενείς" θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει. Ναι, αλλά ο υπήκοος θα έχει όλη την ευχέρεια να επεκτείνει το καθεστώς της σχέσης του με την Ελληνική πολιτεία, με την πολιτογράφησή του κατά την ενηλικίωσή του. Και ακόμα και αν δεν το κάνει και πάλι θα υπάρχουν νομοθετημένα δικαιώματα και υποχρεώσεις, που σαφώς δεν αντιτείνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματά του και παράλληλα τα δικαιώματά του υπηκόου βρίσκονται σε αναλογία με τις υποχρεώσεις του σε σύγκριση με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ιθαγενούς Έλληνα Πολίτη. Και το κυριότερο κανείς δεν τον θεωρεί παράνομο στη χώρα που έχει μεγαλώσει και έχει πάει σχολείο και που ασχέτως εθνικότητας τη θεωρεί πατρίδα του, γιατί εδώ ζει χρόνια, έχει τους φίλους και την οικογένειά του.
Ένα άλλο ερώτημα είναι ο χρόνος, οι όροι και ο τρόπος εκχώρησης της ελληνικής υπηκοότητας σε αλλοδαπούς μετανάστες. Μια πρόταση θα ήταν να εκχωρείται με τη γέννησή τους και με βάση τη χρονική διάρκεια νόμιμης διαμονής των γονέων τους στη χώρα μας, κατόπιν αιτήσεως των γονέων, ή αυτόματα με την περάτωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσής των σε Ελληνικό σχολείο ή αν έχουν εγκαταλείψει το σχολείο για να εργασθούν στα 12 χρόνια τους για παράδειγμα κατόπιν αιτήσεως των γονέων τους. Σίγουρα πολλές εναλλακτικές προτάσεις μπορεί να γίνουν σε σχέση με αυτό το σημείο.
Να θυμίσω ότι και οι σημερινές διατάξεις κτήσης της ιθαγένειας, την εκχωρούν άμεσα σε πρόσωπο άγνωστης ιθαγένειας ή που δεν έχει κατά τη γέννηση του άλλη ιθαγένεια ("Την Ελληνική Ιθαγένεια αποκτά από τη γέννηση του και όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος, εφόσον δεν αποκτά με τη γέννηση του αλλοδαπή ιθαγένεια ή είναι άγνωστης ιθαγένειας").
Πιθανότατα να χρειάζονται να θεσμοθετηθούν και όροι έκπτωσης του ατόμου από την Ελληνική υπηκοότητα. Αν πχ του έχει εκχωρηθεί από τη γέννηση του κατόπιν αιτήσεως των γονιών του, που έχουν παρατεταμένη νόμιμη διαμονή και εργασία στη χώρα, ίσως να χρειάζεται ν' ανανεώνεται στα 12 ή / και στα 18 χρόνια του ατόμου με βάση περαιτέρω δεδομένα της κατάστασής του.
Κάποιοι θα πουν, "είναι λογικό να δίνουμε την ελληνική υπηκοότητα ή ιθαγένεια σε αλλοδαπούς χωρίς καμιά πολιτιστική επαφή με το ελληνικό έθνος και την ελληνική κουλτούρα";"Μα θα κάνουμε Έλληνες, Πακιστανούς και Αφγανούς μουσουλμάνους, που δεν έχουν καμιά σχέση με το Ελληνικό κοινωνικό γίγνεσθαι";
Είναι προφανές με βάση τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι όσο και αν το έθνος των Νεοελλήνων είναι αλληλένδετο με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, δεν είναι λογικό να βάζεις θρησκευτικά κριτήρια στην εκχώρηση της υπηκοότητας ή της ιθαγένειας, χωρίς να παραβιάζεις ανθρώπινα δικαιώματα.
Επίσης η εθνική επιλογή μεταναστών που θεωρούμε κατάλληλους για να πάρουν την υπηκοότητα ούτε μας τιμά ούτε είναι ασφαλές κριτήριο. Αν δηλαδή ο Πακιστανός ή ο Αφγανός είναι απόγονος των Κάλας, που έλεγαν ότι προέρχονται από τους αξιωματικούς και στρατιώτες του Μεγάλου Αλέξανδρου, τότε θα μας αρέσει; Και γιατί για παράδειγμα να θεωρήσουμε αξιωματικά ότι ο Πολωνός ή ο Αλβανός είναι σε κάθε περίπτωση πιο προσαρμόσιμος στην Ελληνική κοινωνία από τον Πακιστανό; Υπάρχει και η λογική ότι ο Πακιστανός είναι πλέον πλήρως αποκομμένος από την πρώτη του πατρίδα και έχει μεγαλύτερη διάθεση να προσαρμοστεί στην Ελληνική κοινωνία και να ταυτιστεί μαζί της απ' ότι κάποιοι κάτοικοι γειτονικών Βαλκανικών χωρών, που το βλέπουν και΄ελαφρώς "δίπορτο".
Ένα άλλο σημείο, που θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε, είναι το πόσο δύσκολα έπαιρναν την Ελληνική ιθαγένεια ομογενείς μας που μετανάστευσαν στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη τις δεκαετίες 60 και 70 κυρίως. Το Ελληνικό Κράτος αρνιόταν την εκχώρηση της ιθαγένειας για πάρα πολλά χρόνια (πιθανότατα θέλοντας να τους ωθήσει με κάποιο τρόπο να μην εγκαταλείψουν τελείως τις πατρογονικές τους εστίες ώστε να μην αποκοπεί οριστικά ο Ελληνισμός από αυτές τις ρίζες του). Με παρόμοιο τρόπο περίπου αντιμετωπίστηκαν αργότερα και αρκετοί Βορειοηπειρώτες Έλληνες. Δεν λέω ότι επειδή τότε ίσχυσαν τέτοιες περιπλοκές, πρέπει και σήμερα να δημιουργήσουμε ένα αδιάβατο τείχος σχετικά με την πολιτογράφηση των μεταναστών. Αλλά όταν για εθνικούς λόγους βάζαμε μύρια προσκόμματα σε ομογενείς, θα πρέπει και στη σημερινή περίπτωση να σκεφθούμε ικανές δικλείδες ασφαλείας, που ναι μεν δεν θα διαιωνίζουν τη σημερινή αδικία της δημιουργίας ανθρώπων χωρίς πατρίδα αλλά δεν θα κάνει και τη χώρα ξέφραγο αμπέλι και δεν θα αλλοτριώσει το στάτους κβο της πληθυσμιακής της σύνθεσης. Και θα πρέπει να σκεφθούμε και τη συσχέτιση των όποιων αλλαγών στην εκχώρηση της υπηκοότητας η / και ιθαγένειας με τη συνθήκη του Σέγκεν. Πολλοί μετανάστες (έστω και δεύτερης γενιάς) πιθανότατα να κόπτονται ν' αποκτήσουν την ιθαγένεια για να την χρησιμοποιήσουν ως όχημα για τη νόμιμη μεταπήδησή τους σε άλλες πιο πλούσιες χώρες της ΕΕ. Ίσως σε μια τέτοια περίπτωση να χρειάζεται η θέσπιση κάποιων όρων για έλεγχο του υπηκόου όπου εκχωρήθηκε η υπηκοότητα / ιθαγένεια ως προς τη χρήση της εκχωρηθήσας υπηκοότητας ή ιθαγένειας.
Ως προς το αιτούμενο δημοψήφισμα, σήμερα άκουσα απαξιωτική απόρριψη από την κυβέρνηση. Το δημοψήφισμα δεν θα έχει καμιά σημασία αν είναι σε στυλ ΝΑΙ/ΟΧΙ αλλά πρέπει να τεθούν προς ψήφιση περισσότερες των δυο προτάσεων, που με περιφραστικό τρόπο να δίνουν τις εκφάνσεις της επίλυσης του ζητήματος.
Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν διεξήγαν δημοψηφίσματα θεωρώντας ότι ο Λαός είναι ανώριμος και επιρρεπής σε δημαγωγίες και εθνικιστικές κορώνες. Πως μπορούν όμως κυβερνήσεις να θεωρούν το λαό ανώριμο όταν πρόκειται για δημοψηφίσματα και ώριμο όταν τους ψηφίζει στις εκλογές για να τον κυβερνήσουν;
Δεν θεωρώ απαραίτητο το δημοψήφισμα αλλά τη διακομματική επιτροπή που θα θεσπισθεί για να βρει τα κοινά σημεία και να προτείνει νομοσχέδιο με την ευρύτερη δυνατή σύμπνοια των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αλλά δεν μου αρέσει μια εκ προοιμίου απόρριψη της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, που κρύβει φοβίες ότι ο "ανώριμος" Ελληνικός Λαός θ' αποφασίσει λάθος παρασυρόμενος από τους φωνασκούντες. Αν περάσουμε σε αυτού του είδους τις σκέψεις και τους χειρισμούς και μάλιστα απ' αυτούς που μίλαγαν για "συμμετοχική δημοκρατία" τότε μάλλον θέτουμε σε αμφιβολία αυτή καθ' εαυτή τη δημοκρατία (συμμετοχική ή μη...).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου