Μετά τις χθεσινές δηλώσεις Σαμαρά, τις σχετικές με τη μη στήριξη του νομοθετήματος της κυβέρνησης για τη χορήγηση ιθαγένειας σε μετανάστες, έχω την εντύπωση ότι το θέμα πλέον κινείται στο πως διαμορφώνονται οι δημοσκοπήσεις. Η πάγια άρνηση του ΛΑΟΣ για νομιμοποίηση όσων ονομάζει λάθρομετανάστες, αν και η συζήτηση αφορά δεύτερης και τρίτης γενιάς αλλοδαπούς μετανάστες, που έχουν φοιτήσει σε Ελληνικά σχολεία, φαίνεται να σπρώχνει δυστυχώς τον κο Σαμαρά σε διαμόρφωση πολιτικής άποψης επί του θέματος, που ωθείται εν πολλοίς από το σκεπτικό της αποφυγής απωλειών της δεξιάς του πτέρυγας προς το ΛΑΟΣ ή την επάνοδο των υπαρχουσών του απωλειών. Και μια τέτοια τακτική θεωρώ ότι θα τον βλάψει σε βάθος χρόνου, πόσο δε μάλλον που καθόλου δεν την έχει ανάγκη, δεδομένης της ύπαρξης καθαρών εναλλακτικών δρόμων, όπως θα προσπαθήσω να δείξω παρακάτω. Βέβαια η χθεσινή δήλωση θέλω να πιστεύω, ότι ήταν μια δήλωση μη συμφωνίας με τις βουλές της κυβέρνησης επί του θέματος, αλλά όχι μια στείρα άρνηση να το κοιτάξουμε κατάματα και να βρούμε αναλυτικές προσεγγίσεις του προβλήματος.
Το ζήτημα σίγουρα δεν είναι απλό και πιθανότατα και το ότι φέρει η κυβέρνηση προς ψήφιση δεν είναι δυνατόν να ζητήσει από τα κόμματα να το ψηφίσουν άκριτα. Θα ήταν πλέον σώφρον πιστεύω, για να μη γίνει το ζήτημα βορά λαϊκιστικών δημαγωγιών, να διαμορφωνόταν μια κοινοβουλευτική διακομματική επιτροπή, που να επεξεργαζόταν τον νόμο και να κατέληγε σε κοινής αποδοχής σημεία, που πιθανότατα θα έλυναν τις σημερινές αδικίες και παράλληλα δεν θα έδινε έναυσμα σε άνευ ουσίας εθνικιστικές κορώνες. Ήδη και από τις δυο πλευρές που αντιδικούν για το θέμα ζητείται δημοψήφισμα, που δεν θα έλεγα ότι είναι άτοπο, αλλά εξαρτάται η ορθότητα του στο πως θα τίθεται το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Αν τίθεται σαν μαύρο ή άσπρο, ναι ή όχι, είναι σίγουρο ότι οδηγεί σε μη ωφέλιμες απλουστεύσεις και δεν θα λύσει προβλήματα.
Προβλήματα λύνονται όταν υπάρχουν αναλύσεις και βρίσκονται οι κοινές συνισταμένες.
Για παράδειγμα θ' αναφέρω ένα σχετικό σημείο.
Σε άλλες χώρες υπάρχει διαχωρισμός του όρου "ιθαγένεια" από τον όρο "υπηκοότητα" (ΗΠΑ, Βρετανία κλπ). Ο πρώτος προσεγγίζει περισσότερο την εθνική προέλευση του ατόμου. Θα μπορούσε λοιπόν και στη Ελλάδα να εισαχθεί μια διαφοροποίηση των δυο όρων και να δίνεται η υπηκοότητα σε ανηλίκους, που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας και είναι δεύτερης ή τρίτης γενιάς μετανάστες. Οι Έλληνες αυτοί υπήκοοι θα έχουν το δικαίωμα χορήγησης διαβατηρίου, ταυτότητας κλπ και οι Άρρενες εφόσον δεχθούν να στρατευθούν θα λαμβάνουν και την ιθαγένεια χωρίς ανάγκη περαιτέρω πολιτογράφησης. Οι γυναίκες θα ακολουθούν με την ενηλικίωσή τους την ισχύουσα μέθοδο πολιτογράφησης για ν' αποκτήσουν την ιθαγένεια, ειδάλλως θα παραμένουν όπως και οι μη στρατευθέντες άντρες μόνον με την υπηκοότητα. Η ιθαγένεια θα σημαίνει πλήρη πολιτικά δικαιώματα των ατόμων που την κατέχουν ενώ η υπηκοότητα μερικά μόνο σε τοπικό αυτοδιοικητικό επίπεδο. Επίσης η μη ιθαγένεια θα αποκλείει πιθανόν τους υπηκόους από κάποιες καίριες διοικητικές κρατικές θέσεις. Όποιος λοιπόν θέλει όντως την Ελληνική ιθαγένεια και τα δικαιώματα που του δίνει θα πρέπει να πληροί και τις προϋποθέσεις πολιτογράφησής του με την ενηλικίωση του. Και προφανώς κάποιος που όντως θέλει να είναι Έλληνας θα προχωρεί στην πολιτογράφησή του, ειδάλλως θα παραμένει μόνιμος κάτοικος της χώρας και υπήκοος της με αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Καλό είναι να σημειώσουμε ότι οι υπάρχουσες διατάξεις είναι σαφείς στα περί κτήσεως της ιθαγένειας από αλλοδαπούς ενήλικες και το ζητούμενο κυρίως είναι κάποιες απλουστεύσεις της γραφειοκρατικής διαδικασίας ως προς τους ενήλικες αιτούντες την ιθαγένεια ή και κάποια σμίκρυνση των χρονικών ορίων, που απαιτούνται.
Θεωρώ ότι με την εισαγωγή με ξεχωριστή σημασία του όρου υπηκοότητα στην Ελληνική νομοθεσία σε σχέση με την ιθαγένεια, θα υπάρξει εναρμόνιση της με το ότι συμβαίνει σε άλλα πολυπολιτισμικά κράτη, που έχουν εμπειρίες ετών στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Όπως προανέφερα το θέμα είναι πολυσχιδές και πολυπαραμετρικό και χρειάζεται προσοχή και ανάλυση σε ένα κράτος των Βαλκανίων, που είναι εκ γενέσεώς του εθνοκεντρικό. Δεν ισχυρίζομαι προφανώς ότι με τα όσα παρουσίασα παραπάνω μπορεί να λυθεί ένα τέτοιο ζήτημα αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορεί να λυθεί χωρίς διακομματική συναίνεση και αποφυγή μισαλλοδοξιών και φανατισμού όπως και υπεραπλουστεύσεων και τάσεων να εθελοτυφλούμε στις ιδιαιτερότητες που έχει η Ελληνική Κρατική οντότητα.
Μου επιτρέπεις να δημοσιεύσω το κείμενο σου στα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" αυτή τη βδομάδα? Επειδή έχουμε ειδικό αφιέρωμα στο θέμα και μου αρέσει η προσέγγιση σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σχετικά με την άποψή μου. Ίσως δεν έχω μελετήσει το θέμα σε τέτοιο βάθος που να είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές. Ελπίζω αν μη τι άλλο να έχω προσεγγίσει κάπως κάποιες παραμέτρους με βάση έστω την κοινή λογική και αυτά τα σημεία μπορεί να αξίζουν τον κόπο να τους ρίξουν μια ματιά και οι Επαΐοντες.
ΑπάντησηΔιαγραφή