Διαβάζω μέσα σ' όλα τ' άλλα αρνητικά για τον Πανιώνιο, και για το αρνητικό ρεκόρ του, το σχετικό με το ότι ξεπέρασε το παθητικό των 2000 γκολς στην Α' Εθνική. Βέβαια το ρεκόρ αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της δεκαετίας του 2000 και του τέλους της δεκαετίας του 1990. Είναι απόρροια πέτρινων χρόνων στο τέλος της δεκαετίας 70 και τις αρχές αυτών του 80 και 90. Αλλά δεν παύει ν' αποτελεί αρνητικό ρεκόρ, το οποίο δεν κολακεύει τον Πανιώνιο. Αναδεικνύει το γεγονός ότι στη μακρά ιστορία του, έχει περάσει από πολύ δύσκολες περιστάσεις, παρόμοιες με αυτές που ζει φέτος. Απ' όλες αυτές κατάφερε να επιζήσει και να επανέρχεται σε επίπεδα όχι ίσως ισχύος αλλά κάποιων ήρεμων χρόνων και κάποιων στιγμών απ' αυτές της ανείπωτης χαράς, που ο Δαυίδ νικάει Γολιάθ.
Φέτος όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι μια χρονιά που θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τέτοια αρνητικά ρεκόρ, όπως το προαναφερθέν, αλλά μάλλον θα τα χειροτερέψουμε. Τελευταία μάλιστα δείχνουμε να διακατεχόμαστε από τη ψυχοσύνθεση καμικάζι, που πάει να τα παίξει όλα για όλα, αγνοώντας τον κίνδυνο. Έχοντας καταλήξει να μετατρέψουμε την ομάδα σε λεγεώνα των ξένων, δεν φαίνεται να έχουν και κάποιο έρεισμα αυτοί οι παίκτες εκτός ίσως του προσωπικού τους γοήτρου. Δεν υπάρχει και κανείς να τους εμπνεύσει σαν ηγετική προσωπικότητα αφού ως τώρα υπήρχε ένας Πρόεδρος που "φώναζε" οπαδός άλλης ομάδας και ακόμα υπάρχει ένας προπονητής, που αυτοδηλώνεται ως ηγέτης, λες και θέλει να πείσει πρώτα απ' όλους τον εαυτό του, που δεν πείθει με τις κινήσεις του και τις επιλογές του και δεν πείθει και στην πράξη με τ' αποτελέσματά του.
Διαβάζω ότι ο κύριος Τσακίρης θα επανέλθει τη Δευτέρα και αλλού ότι επανήλθε από το ταξίδι του στην Ταύλάνδη και τέλος πάντων ότι η επάνοδός του θα σημάνει την απαρχή των περαιτέρω αλλαγών (επάνδρωση ΔΣ, τεχνικού επιτελείου κλπ). Δεν θεωρώ πια ότι η μη εν θερμώ αντιμετώπιση των πραγμάτων συνεισφέρει κάτι καλό. Η εντύπωση που έχω είναι ότι η ψυχολογία παικτών και οπαδών είναι τόσο πεσμένη, που μόνον ένα γερό "ηλεκτροσόκ" θα την επαναφέρει και αντί γι' αυτό βλέπουμε μια πορεία πια αργού προπονητικού "θανάτου" του κυρίου Στόρε, που συμπαρασύρει και την ομάδα. Ο κύριος Στόρε φρόντισε με τις επιλογές του στην Τούμπα, να "σκοτώσει" και τις τελευταίες ελπίδες, που υπήρχαν για το φετινό Κίντειο σχήμα της ομάδας, ότι δηλαδή αυτό που έφταιγε πέρα από το ανάπηρο ρόστερ Κιντή, ήταν ότι ο Στόρε καπελωνόταν και μπερδεύονταν διάφοροι και διάφορα στη δουλειά του. Μπορεί και μέσα στο άγχος και τον πανικό του ν' άκουσε και κάποιους, που θα κάνουν καλά να μιλάνε λιγότερο γιατί μέσα από υποστήριξη προγενέστερων καταστάσεων συνετέλεσαν να φθάσει η ομάδα στο σημερινό της χάλι. Αλλά και αυτό δεν είναι δικαιολογία για το Σουηδό.
Θεωρώ ότι ο Στόρε είναι ένας τίμιος άνθρωπος. Πιστεύω ότι έχει επαγγελματική συνείδηση. Στην περίπτωση του απελθόντος Προέδρου, είχα συμβουλεύσει απ' αυτό το blog ότι έστω για λόγους υστεροφημίας ο Πρόεδρος όφειλε να βγει και να παραδεχτεί τα σφάλματά του χωρίς δικαιολογίες. Εκείνος προς τιμήν του το έκανε.
Στην περίπτωση Στόρε, θεωρώ ότι η επαγγελματική του συνείδηση απαιτεί, εφόσον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση με τα σημερινά δεδομένα, να βγει και ευθαρσώς να δηλώσει, "Κύριοι αυτά που βλέπετε μπορώ να κάνω και δεν εγγυώμαι τίποτα" και να θέσει και αυτός την παραίτησή του στη διάθεση του ΔΣ. Η ομάδα του Στόρε πάει να παίξει παντού και με οποιονδήποτε χωρίς μελέτη του αντιπάλου και των παραμέτρων του αγώνα και χωρίς στόχους που να συνδέονται με τη βαθμολογική εικόνα της ομάδας. Σωστά παρομοιάστηκε σαν τον τυφλό που βιάζεται και κουτουλάει σε τοίχους. Όταν δεν τα καταφέρνεις στο γήπεδό σου με τον Εργοτέλη, που χθες τον νίκησε με πλήρη άνεση η Καβάλα, τι μπορείς να περιμένεις;... Ο επαγγελματισμός δεν κρίνεται μόνο από την εργατικότητα αλλά και την αυτογνωσία, που έχεις, να καταλαβαίνεις, που μπορείς να τα βγάλεις πέρα και που όχι.
ΥΓ: Ναι υπάρχει και η περίπτωση να νομίζει ο άνθρωπος, ο Στόρε, ότι μπορεί να φέρει σε πέρας το βαρύ έργο, που έχει μπροστά του. Ίσως να είναι και έτσι... Ποιος όμως σε αυτή την ΠΑΕ έχει τη δυνατότητα και την αρμοδιότητα τέλος πάντων, να κρίνει αν μπορεί ή όχι και να μην είμαστε έρμαιο στις όποιες καλές διαθέσεις του Σουηδού ή στις αυταπάτες του; Να θυμίσω ότι κάποιοι πέρυσι παρακαλούσαν το Φερέρα να μη φύγει από την ομάδα, όταν ήταν πια φανερό ότι όχι μόνο τα είχε κάνει ρόιδο-γαρύφαλλο αλλά και ότι για δικούς του λόγους ήθελε να την "κάνει". Αν τους είχε ακούσει ο Φερέρα τότε, ίσως σήμερα να συζητάγαμε για θέματα του πρωταθλήματος Β' Εθνικής. Ας ελπίσουμε μέσα στα όποια μεγάλα προβλήματά του ο κύριος Τσακίρης, να μπορέσει να πάρει απόφαση ανάλογη της επιλογής Παράσχου πέρυσι, για την οποία οι περισσότεροι οπαδοί της ομάδας δεν συμφωνούσαν και τελικά αποδείχτηκε σωστή (μπορεί φθινόπωρο και χειμώνα να καθαρίζει το μυαλό και να σκέφτεται καλύτερα, γιατί οι αποφάσεις Μαΐου-Ιουνίου αποδεικνύονται κατά κανόνα καταστροφικές). Είναι κρίμα να αφεθεί ο ιστορικός σύλλογος σε ελεύθερη πτώση και παρ' όλες τις κριτικές που υφίσταται ο Κωνσταντίνος Τσακίρης και τα λάθη του, είναι σίγουρο ότι αγαπάει τον Πανιώνιο, για να τον αφήσει να κατρακυλήσει χωρίς προσπάθεια διάσωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου