Η πρωθυπουργική συνέντευξη

Θα ήθελα στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, να σχολιάσω τη σημερινή πρωθυπουργική συνέντευξη. Ξεκινάω από τη βάση της αναγνώρισης αγαθών προθέσεων στον πρωθυπουργό σε όσο αφορά τα αίτια που προκάλεσαν αυτή τη συνέντευξη, δηλαδή είμαι διατεθειμένος να αναγνωρίσω ως ειλικρινή την αγωνία του ότι οι επερχόμενες Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές είναι δυνατόν δια του αποτελέσματός τους να επηρεάσουν την πορεία του Μνημονίου και της κυβερνητικής διαχείρισης:

1. Ο Πρωθυπουργός από τη μια καλεί το λαό να ψηφίσει τους πλέον άξιους και από την άλλη με έμφαση τονίζει την ανάγκη υπερψήφισης των κομματικών του υποψηφίων, θεωρώντας ότι αλλιώς θα επηρεασθεί η πορεία του Μνημονίου και του ως τώρα έργου ανάκαμψης από την χρεοκοπία.
   Τα δυο αυτά μπορούν να συγκλίνουν μόνον εφόσον θεωρήσουμε ότι οι πλέον άξιοι και οι κομματικοί υποψήφιοι της κυβέρνησης ταυτίζονται, που προφανώς είναι λογικός ακροβατισμός.
   
   
2. Εφόσον διαβλέπει κινδύνους από τη μετατροπή των εκλογών σε πρόκριμα για την πολιτική Μνημονίου, θα ήταν ορθότερο και πιο τίμιο, αντί να κινδυνολογεί, να απεγκλωβίσει τους ψηφοφόρους από τις κομματικές δεσμεύσεις σε αυτές τις τοπικές εκλογές, καλώντας τους να ψηφίσουν κατά βούληση τους πλέον άξιους για τη διαχείριση των τοπικών τους κοινωνιών, απλά επισημαίνοντας την ανάγκη οι τοπικοί άρχοντες να μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με την κεντρική εξουσία στα πλαίσια της πολιτικής που κατ’ ανάγκη, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, ακολουθείται για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Αντιθέτως μετατρέπει και ο ίδιος τις εκλογές σε κομματικό αγώνα και εμπλέκει και το Μνημόνιο, που θέλει να φυλάξει ως κόρη οφθαλμού.
   
   
3. Αντί να μη βάλει το Μνημόνιο σαν διακύβευμα των εκλογών εφόσον διακατέχεται από την αγωνία της ολοκλήρωσης του έργου του, το θέτει βάζοντας ο ίδιος σε ρίσκο αυτήν καθ' εαυτήν την πολιτική του.
   
   
4. Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος μεταξύ της απρόσκοπτης συνέχειας της Μνημονιακής πολιτικής του και της κομματικής πολιτικής του επικράτησης. Εξαρτά το ένα από το άλλο και σωστή ήταν η ερώτηση (Σρόιτερ) ότι έχει εντολή τετραετίας, άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και το παράδειγμα άλλων ηγετών, που συνέχισαν την πολιτική τους απρόσκοπτα παρά τις ήττες σε περιφερειακές εκλογές.
   
   
5. Εγώ για πρώτη φορά τον άκουσα να ομιλεί για πιθανότητα επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του Μνημονίου, δείχνοντας τη δύναμη που έχει η κοινή γνώμη να επιβάλλει απόψεις. Βέβαια ο κος Πρωθυπουργός και το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης το χρησιμοποίησε ως επιχείρημα για την ανάγκη υπερψήφισης των υποψηφίων του για να δοθεί δια της κραταιάς πλειοψηφίας, διαπραγματευτική ισχύ στην κυβέρνησή του.
   
   
6. Σε περαιτέρω ερώτηση διευκρίνησε κάπως τα περί "επαναδιαπραγμάτευσης όρων του Μνημονίου", λέγοντας ότι αναφέρεται κατ' ουσίαν μετά το 2013 και για δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης βασισμένης στην πλήρη συνέπεια στο Μνημόνιο ως τότε. Συνεπώς πρόκειται για παγιδούλα λεκτική, αφού δεν αναφέρεται στο τρέχον Μνημόνιο αλλά στη συνέχεια μετά το 2013 και στην επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων. Συνεπώς αναφέρεται σε συνέχιση της νυν συνταγής ύφεσης, ανεργίας, πληθωρισμού και μη ανάπτυξης, που φαίνεται να πνίγει την οικονομία και να περισώζει λεφτά για αποπληρωμή των δανειστών αλλά να μην οδηγεί σε πραγματική ανάκαμψη της χώρας.
   
   
7. Αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός στο ότι μιλούσε στην προηγούμενη κυβέρνηση για σπάταλο κράτος και ανάγκες περικοπών, χωρίς αποτέλεσμα.. Η ιστορία δεν το αποδεικνύει, τη στιγμή που, για παράδειγμα, αντιδρούσε με μεγάλη ένταση σε σχετικά ζητήματα και μέτρα όπως πχ στην πώληση της Ολυμπιακής.
   
   
8. Για πιθανές απολύσεις στο Δημόσιο, έφερε παράδειγμα τον Κάστρο που ακόμα και αυτός απολύει στην Κούβα. Η Κούβα βέβαια είχε και έχει άλλο οικονομικό μοντέλο και ήταν αναγκασμένη να ζήσει επί δεκαετίες σε οικονομική απομόνωση. Η Ελλάδα ήταν μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα (αλλά φρόντισε να ζήσει σ' αυτό σαν παράσιτο, δανειζόμενη και όχι ανταγωνιζόμενη και παράγοντας). Και σ' αυτή την ως τώρα πορεία της Ελλάδας, ο κος Παπανδρέου, όπως και άλλοι, είχε διαχρονικά ενεργό ρόλο.
   
   
9. Με την ευκαιρία ερωτήσεων για την πράσινη οικονομία, μίλησε για τα προϊόντα της που θα καταστούν εμπορεύσιμα λόγω υψηλής ποιότητας. Το πόσο εμπορεύσιμα όμως θα καταστούν τέτοια ποιοτικά προϊόντα, έχει να κάνει και με το αν υπάρχουν τέτοιες αγορές, διατεθειμένες να ξοδέψουν ακριβά για ποιοτικά προϊόντα εν μέσω κρίσης. Μήπως η προσπάθεια ανάπτυξης χρειάζεται εν πρώτοις να βασιστεί στη στήριξη κάποιων τους εναπομείναντες παραγωγικούς τομείς της χώρας;
   
   
10. Για μια ακόμα φορά, κ κος Παπανδρέου κατηγόρησε τη ΝΔ για τον διπλασιασμό του χρέους. Ξεχνάει όμως ότι πολλά από τα δάνεια που κληθήκαμε να αποπληρώσουμε,ήταν 20ετούς και 30ετούς διάρκειας και απλά  συσσωρεύτηκαν εκείνη την περίοδο, προκαλώντας την ανάγκη να πληρώσουμε τότε και τώρα προγονικές σπατάλες και δανεισμούς ευδαιμονισμού κάποιων όχι και πολύ μακρινών πολιτικών.
    
    
11. Ο πρωθυπουργός παρουσίασε σαν μεγάλο προσόν του ότι δεν συγκαλύπτει τα προβλήματα. Όντως αυτό μπορεί να είναι πολύ καλό αλλά άλλο δεν συγκαλύπτω και άλλο βγαίνω και βγάζω ντελάλη για το πρόβλημά μου με δηλώσεις περί μη ύπαρξης σάλιου στα ταμεία και για Τιτανικό που βυθίζεται. Με τέτοιες δηλώσεις γίνεται η Ελλάδα έρμαιο των αγορών.
    
    
12. Επαίρεται ο κύριος Πρωθυπουργός για το βιώσιμο ασφαλιστικό, ξεχνώντας  ότι το "βιώσιμο" αυτό νομοσχέδιο υπόσχεται συντάξεις βασισμένες σε όρια που οριοθετεί το "προσδόκιμο ζωής", γεγονός που στηρίζει την βιωσιμότητα του νομοσχεδίου σε πολύ πιθανές και ίσως αυθαίρετες αλλαγές προς τα πάνω των ορίων συνταξιοδότησης.
    
13. "Η Ελλάδα έχει λόγο στην περιοχή", μας λέει ο ΓΑΠ. Δεν είναι όμως κάτι τέτοιο εμφανές και μάλλον μοιάζουμε μ' έρμαιο των διαθέσεων της Τουρκίας σε Αιγαίο και Κύπρο.
    
    
14. Αστειότητες φαντάζουν οι δηλώσεις περί διαθέσεως της Τουρκίας για στενή συνεργασία στο θέμα των λαθρομεταναστών. Ίσως υπάρχει κάποια υποκριτική προσποίηση συνεργασίας λόγω εμπλοκής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο θέμα, αλλά πρακτικά μπορεί να πει ότι υπάρχει βελτίωση ή προσδοκά  βελτίωση από μια χώρα, που ειδικεύεται στο να λέει άλλα και να πράττει άλλα;
    
    
15. Κατηγορεί τη ΝΔ γιατί δεν πήρε τα απαραίτητα μέτρα στο παρελθόν. Και όμως και ο ίδιος ήταν σε υπεύθυνη κυβέρνηση στο παρελθόν και δεν πήρε  τέτοια μέτρα και σε διάφορες προσπάθειες μικρών αλλαγών, που πήγαν να πάρουν οι αντίπαλοί του,  αντέδρασε με σφοδρότητα και στείρα αντιπολίτευση.
    
    
16. Κατηγορεί για περαιτέρω αύξηση του ελλείμματος το 2009, όπως το υπολογίζει η Γιούροστατ αλλά ξεχνάει να πει ότι για το 1/4 του 2009 ήταν ο ίδιος υπεύθυνος και δεν έλαβε κανένα μέτρο  ούτε περικοπές, ως το Γενάρη του 2010.
    Δεν μας λέει επίσης ποιος ελέγχει και πως ελέγχεται η Γιουροστάτ και αν μπορεί να θεωρηθεί πλήρως αξιόπιστη και όχι ότι εξυπηρετεί αλλότριους στόχους, εφόσον γνωρίζουμε τον χειρισμό της Ελλάδας σαν πειραματόζωο εφαρμογής κοινωνικών αλλαγών, με απότερο στόχο την εφαρμογή τους σε ολόκληρη την Ένωση και τα κράτη της στα πλαίσια ενός νεοκαπιταλιστικού μοντέλου με συρρικνωμένο κοινωνικό κράτος.
    
    
17. Δείχνει ο Πρωθυπουργός ότι πιέζεται από την Τρόικα να μειώσει τους φόρους, γιατί οι της Τρόικα τρόμαξαν από πληθωρισμό, ανεργία, ύφεση, που έφεραν τα μέτρα αλλά ο ίδιος δεν μπορεί γιατί δεν θα υπάρχουν τότε λεφτά για μισθούς και συντάξεις, αφού αδυνατεί να τα βρει από αλλού, από περαιτέρω περικοπές σπαταλών και μείωση της φοροδιαφυγής.
    
    
18. Μιλάει για επενδύσεις σοβαρές που έρχονται στη χώρα, αλλά ξεχνάει πως λίγες μέρες πριν ακυρώθηκε η επένδυση του Αστακού. Ακόμα ξεχνάει ότι την τελευταία στιγμή σώθηκε το παιχνίδι με Cosco πριν την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού. Ξεχνάει και τα ναυπηγεία και τις δυσκολίες εκεί, με Αμπου Ντάμπι και Γερμανούς.

Οι πολιτικοί αρέσκονται να βάζουν διλήμματα στον κόσμο όταν έρχονται τα δύσκολα. Θα μπορούσαν όμως να έχουν επιδιώξει εδώ και καιρό τη συνεννόηση και τη δημιουργία μιας κοινής πολιτικής πλατφόρμας, αναγκαίας για την αντιμετώπιση της κρίσης. Δεν το έκαναν και τώρα θα κριθούν αυτοί από την ιστορία κάποια στιγμή για τις παραλείψεις τους και τους χειρισμούς τους αλλά όλοι εμείς καλούμαστε να απαντήσουμε στα διλήμματα που βάζουν, αναλαμβάνοντας μεγαλύτερες ευθύνες  απ' όσες μας επιτρέπουν οι γνώσεις μας και η θέση μας σαν απλοί πολίτες. Πηγαίνοντας ιδίως σε δημοτικές εκλογές θα ήθελα να έχω απλά την ευθύνη να ψηφίσω τον συνδημότη μου, που έχει τις ικανότητες να λύσει ζητήματα του τόπου μου και όχι ν' αποφασίζω για την τύχη της χώρας και για το αν η χώρα πτωχεύσει ή όχι.