Το πρώτο σκέλος είναι αυτό που εκφράζεται από όσους διαστρέφουν την ανάγκη ύπαρξης του Μνημονίου, επειδή το ψήφισαν με τα χέρια ψηλά και δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους από τις τεράστιες αποκλίσεις από τους στόχους, που δημιουργεί η λάθος συνταγή. Η οικονομία πνίγεται στην ύφεση, στην ανεργία, στις αυξήσεις του πληθωρισμού και εκείνοι όταν μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση αναφέρονται στην επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων. Και αυτή είναι σημαντική αλλά προέχει να δούμε σε τι κατάσταση θα φθάσουμε στο τέλος του 2013, για να μπορούμε να μιλάμε για αποπληρωμές, επιμηκύνσεις κλπ.
Το δεύτερο σκέλος του προβλήματος είναι στην αντίπερα όχθη, εκεί που απορρίπτουν όχι μόνο τη συνταγή του Μνημονίου αλλά και την ύπαρξή του. Άλλοι το κάνουν απόλυτα, άλλοι το κάνουν στα λόγια ενώ στα ψιλά γράμματα των δηλώσεών τους δεν το γράφουν γιατί δεν το πιστεύουν. Η απόρριψη του Μνημονίου ήταν εφικτή πριν να φθάσουμε στα άκρα την κατάσταση και μετατρέψουμε το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας σε πρόβλημα δανεισμού. Αν κάποιοι ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ του 2009 έβαζαν το συμφέρον της Πατρίδας και του Λαού πάνω από το πολιτικό κόστος και τις δημοκοπίες, ίσως δεν φθάναμε στο Μνημόνιο. Αλλά από εκεί και πέρα σημασία είχε να προσπαθήσουμε και να προσπαθούμε για την καλύτερη συνταγή, γεγονός που δεν γίνεται βέβαια αν θεωρούμε το Μνημόνιο ως πανάκεια και αν εθελοτυφλούμε.
Παίρνοντας ακραίες και εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις, οι πολιτικοί μας, απομεινάρια του καταστροφικού κύκλου της Μεταπολιτευτικής μικροκομματικής νοοτροπίας, δεν προσφέρουν υπηρεσίες στον τόπο. Ας προσπαθήσουν να συνεννοηθούν έστω σε ένα ελάχιστο επίπεδο και ας κοιτάξουν επιτέλους τα συμφέροντα της χώρας και όχι των κομματικών τους σχηματισμών. Το λένε συνέχεια ότι το θέλουν. Ας το κάνουν λοιπόν έμπρακτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου