Δυστυχώς για μια ακόμα φορά, το Ισραήλ εφήρμοσε τη μακιαβελική πολιτική του, "Ο Σκοπός αγιάζει τα μέσα". Το κράτος ενός λαού κατατρεγμένου ανά τους αιώνες, στην αγωνία να επιβιώσει σε ένα ιδιαίτερο εχθρικό περιβάλλον, επέλεξε εδώ και δεκαετίες και από την ίδρυσή του, να γίνει ο σκληρός τιμωρός των όποιων δικαίων και αδικών το επιβουλεύονται ή έστω πιστεύει πως το επιβουλεύονται. Κατέληξε λοιπόν να εξελίσσεται συν τω χρόνω σε παράγοντα αυθαιρεσίας και αυτοδικίας στη διεθνή σκηνή και πέρα από το διεθνές δίκαιο και τις όποιες διεθνείς συνθήκες. Κατέληξε κατά καιρούς να φαντάζει πλέον σκληρότερο και από τους απάνθρωπους και καταδικασθέντες απ' όλη την ανθρωπότητα διώκτες του, κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η σημερινή επέμβαση σε διεθνή ύδατα δικαιολογείται από τους Ισραηλινούς με το ότι οι επιβαίνοντες στην αποστολή για τη Γάζα δεν υπάκουσαν στην πρόσκληση τους να σταματήσουν και να αντιστρέψουν την πορεία τους. Και μάλιστα κάποιοι αντέδρασαν βίαια. Δεν φαίνεται να τους απασχολεί διόλου ότι η επέμβασή τους έγινε εκτός κρατικής δικαιοδοσίας τους και κατά συνέπεια εκεί που έγινε, ισοδυναμεί με πειρατεία και παρεμπόδιση της ελεύθερης θαλάσσιας διέλευσης σε διεθνή ύδατα.
Αναφέρουν ότι είχαν πληροφορίες ότι η διεθνής αποστολή δεν ήταν καθαρά ανθρωπιστική και αποσκοπούσε να βοηθήσει την τρομοκρατική Χαμάς. Και φέρνουν σαν απόδειξη το ότι βρήκαν δυο πιστόλια. Ίσως και άλλα μπορούν ν' αναφέρουν αλλά σαφώς θα μπορούσαν να οργανώσουν τον έλεγχο της αποστολής κατά τρόπο, που δεν θα κατέληγε στην αιματοχυσία.
Σε κάθε περίπτωση, η αναγωγή της αποκλεισμένης Λωρίδας της Γάζας σε μια τεράστια φυλακή, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας τρόπος, που κρατώντας δυναμικά ισορροπίες γίνεται εσαεί και μόνιμα διευθέτηση του ζητήματος. Εκτός και αν αναμένουμε με το πέρασμα του χρόνου την εξολόθρευση των αποκλεισμένων.
Δυστυχώς και στο Ισραήλ δεν ακούγονται πάντα οι πιο συνετές και μη φανατικές φωνές. Υπάρχει και το παράδειγμα του παρελθόντος, που υπήρξε μια τέτοια φωνή, ενός Προέδρου, ήρωα της ανεξαρτησίας της χώρας, του Γιτζάκ Ράμπιν, που οι φανατικοί και όσοι εξυπηρετούνται απ' αυτούς, την έκαναν να σιγήσει για πάντα. Το πρόβλημα της περιοχής όμως είναι ότι ο φανατισμός είναι αμοιβαίος και η γιγάντωσή του από τη μια πλευρά, ογκώνει το φανατισμό και της άλλης. Ας μην ξεχνάμε ότι σφαγές των Παλαιστινίων και προδοσίες τους έχουν γίνει αρκετές και από τους Άραβες αδελφούς τους.
Αν θέλουμε να μη ζούμε σε μια ανθρωπότητα που εξελίσσεται σε ζούγκλα, που υπακούει μόνο στο δίκιο του ισχυρότερου, επιτέλους θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους διεθνείς οργανισμούς να επιβάλλουν το διεθνές δίκαιο και να γνωρίζουν οι παραβαίνοντες ότι θα υποστούν αυστηρή τιμωρία. Ειδάλλως, όλο και πιο πολύ η διεθνής σκηνή θα θυμίζει τα όσα γίνονταν με την Κοινωνία των Εθνών λίγο πριν από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου