Το τραγουδιστικό ευρωπανηγύρι της Γιουροβίζιον τέλειωσε και για φέτος με τα ωραία τραγουδάκια του και με τις ψηφοφορίες των συμμαχιών και των ψήφων των μεταναστών. Μια γιορτούλα, μάλλον πολυέξοδη, που σε κανένα νικητή των τελευταίων χρόνων δεν άνοιξε τα πανιά για διεθνή καρριέρα. Δεν είναι κακό να γίνεται και να της δίνουμε το μερίδιο της προσοχής που της αξίζει. Και να τη βλέπουμε σα γιορτή και όχι σαν κάτι σπουδαίο, που κρίνει καλλιτεχνικά τη χώρα.
Φέτος αποδείχτηκε για την Ελλάδα ότι τα έξοδα πολλών από τα προηγούμενα χρόνια για τα promotions και τις διαφημίσεις της ελληνικής συμμετοχής, μάλλον στράφι πήγαιναν. Τουλάχιστον τα περσινά του συμπαθούς Ρουβά, σίγουρα δεν άξιζαν τον κόπο, αφού ο Αλκαίος, που ταξίδεψε ... χωρίς βαλίτσες στο Όσλο ... (χάθηκαν στο Ελευθ. Βενιζέλος) και χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, μια θέση κάτω από το Σάκη βρέθηκε στη φετινή ψηφοφορία.
Όσο για τη νικήτρια Γερμανίδα, εμένα μου μοιάζει σα την Καλομοίρα της Γερμανίας, με σαφώς ανώτερη τη δικιά μας, στη μεταξύ τους σύγκριση (δείτε τις φώτο ... αλλά γούστα είναι αυτά... σε πολλούς αρέσουν τα ...sweet and shore). Και το τραγούδι εμένα δεν μου άρεσε, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιττα. Το σίγουρο είναι ότι δόθηκε, εν μέσω κρίσης, η διοργάνωση της επόμενης Eurovision στη χώρα που έχει λεφτά, οπότε ας τα ξοδέψει για το φεστιβάλ... Σκεφτείτε εμάς, τους Ισλανδούς και τους Ρουμάνους ή τους Ιρλανδούς, να κόβαμε κανένα μικροποσοστό από τις συντάξεις για να κάνουμε τη Eurovision.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου