Σκεπτόμενος την πάγια κατάσταση που συμβαίνει ετησίως, με τους αγρότες να κλείνουν το οδικό δίκτυο για να τους δώσει κάποιος σημασία και να πάρουν επιδοτήσεις για να διαβιώσουν, αναρωτιέμαι για την κατάντια, στην οποία ακόμα ένας παραγωγικός τομέας της χώρας έχει πέσει. Αντί να ζει από τα προϊόντα και την παραγωγή του, αναζητά το κύριο εισόδημα του σε επιδοτήσεις προϊόντων, που δεν πουλιούνται γιατί έπαυσαν να είναι ανταγωνιστικά και καλλιεργούνται για να πετιούνται εν τέλει ή για να αποτελέσουν αιτία διεκδικήσεων ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και μόνο. Εδώ και χρόνια το βαμβάκι για παράδειγμα, δεν αποτελεί προϊόν, που μπορεί να πουληθεί και δημιουργεί και η καλλιέργειά του προβλήματα στον υδροφόρο ορίζοντα και όμως συνεχίζει να καλλιεργείται.
Μήπως τελικά η βεβιασμένη και στηριγμένη σε δημιουργικές λογιστικές είσοδός μας στην ΟΝΕ δεν ήταν τελικά σωτηρία αλλά καταστροφή;
Μια ανέτοιμη και μη ανταγωνιστική οικονομία απέκτησε ένα σκληρό νόμισμα που διέλυσε τελείως τις δυνατότητές της για εξαγωγές, έσπρωξε το ισοζύγιο των εμπορικών της συναλλαγών στην κατάρρευση και κατέστρεψε ολοκληρωτικά τους όποιους παραγωγικούς της τομείς, των οποίων το λειτουργικό κόστος δεν ήταν δυνατόν να οδηγήσει σε εμπορεύσιμα και κερδοφόρα προϊόντα. Αν προσθέσουμε και την τραγική ανέκαθεν ελληνική γραφειοκρατία και τη δαιδαλώδη και συνεχώς μεταβαλλόμενη φορολογική νομοθεσία, που έδιωξε τους όποιους πιθανούς επενδυτές κατανοούμε που οδηγηθήκαμε. Και μάλιστα χωρίς την ευκαμψία μέτρων, που μια οικονομία εκτός ΟΝΕ και χωρίς σύμφωνα σταθερότητας μπορεί να πάρει.
Χαιρόμασταν που στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης μας στήριζε η ασπίδα του Ευρώ και ίσως σωστά χαιρόμασταν τότε. Τώρα που το πρόβλημα είναι πιο πολύ δικό μας πρέπει να βρούμε λύσεις σε μια κατάσταση, που οι δεσμεύσεις που έχουμε, την κάνουν ασφυκτική. Ακουγόταν ότι αποχωρώντας ο κος Αλμούνια, άτυπα είπε στον αντικαταστάτη του, κο Ρεν, ότι ίσως το καλύτερο για την Ελλάδα θα ήταν να ζητήσει δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, του οποίου είναι και ιδρυτικό μέλος και να προσπαθήσει πάνω εκεί να κάνει μια αρχή ανάκαμψης. Το ΔΝΤ έσπευσε να δηλώσει αναρμόδιο (!!!!) για την Ελλάδα και την κάλεσε να βρει λύσεις μέσα στα πλαίσια της ΕΕ. Από τον Άννα στον Καΐάφα Και όλα αυτά για τα παλάτια στην άμμο της εισόδου στην ΟΝΕ, που στηρίξαμε σε φούσκες. Κάναμε τα φύκια μεταξωτές κορδέλες για αρκετά χρόνια. Τώρα που αυτές ξέφτισαν, πρέπει να βρούμε τρόπους να "πουλήσουμε" τα φύκια και με ότι πάρουμε να φτιάξουμε επιτέλους πραγματικές μεταξωτές κορδέλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου