Νεοδημοκρατικοί βυζαντινισμοί

Ο κος Καραμανλής στην παρέμβασή του στην Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ:

"...Τόνισε ακόμη ότι τον νέο πρόεδρο του κόμματος θα πρέπει να τον στηρίξουν όλοι. «Όποιος δεν τον στηρίξει θα έχει να κάνει μαζί μου», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΝΔ.

Επισήμανε ότι την απόφαση που έλαβε αρχικά για έκτακτο συνέδριο και εκλογή προέδρου από εκεί, την άλλαξε από κοινού με τους 4 υποψηφίους, «όχι επειδή συμφώνησαν οι 4, αλλά επειδή και εμένα με εκφράζει. Άλλαξαν οι εποχές. Όμως όλο αυτό πρέπει να έχει σύντομο τέλος. Η πραγματικότητα πιέζει, δεν βιάζομαι εγώ. Το επείγον είναι να έχει η παράταξη ηγεσία. Το καταλαβαίνουμε αυτό ή όχι; Όση κουβέντα κι αν γίνεται, αν δεν έχεις αρχηγό δεν έχει νόημα»."

Μάλιστα...

Τι είναι ο κος Καραμανλής, που όποιος δεν στηρίξει το νέο αρχηγό, θα έχει να κάνει μαζί του; Είναι ο ιδιοκτήτης του κόμματος, που θα το υπενοικιάσει στο νέο αρχηγό και θα μαλώσει τους άλλους νοικάρηδες αν δεν κάθονται ήσυχοι; Ποιου είδους ηγεμονισμό εκπέμπει με τη δήλωσή του αυτή;
Είναι σαφές ότι ένα κόμμα που θέλει να λειτουργεί εύρυθμα πρέπει να έχει σύμπνοια. Δεν σημαίνει βέβαια αυτό την πλήρη συμφωνία με τον αρχηγό και την ύπαρξη φαντάρων στελεχών, αλλά τη λύση των όποιων διαφορετικών απόψεων μέσω διαδικασιών, που θα μπορούν να επιφέρουν τη σύνθεση των αποκλινουσών ιδεών. Άρα κε Καραμανλή το ζήτημα είναι οι κομματικές διαδικασίες και οι πολιτικές αρχές και όχι ο τυφλός σεβασμός της ηγεσίας.
Πιστεύει ο κος Καραμανλής ότι ο νέος του ρόλος είναι αυτός του κομματικού μπαμπούλα ελέω κομματικής κληρονομικότητας και ελλείψει κομματικών διαδικασιών και αρχών;

H επόμενη δήλωση του κου Καραμανλή, ότι η παράταξη πρέπει επειγόντως ν' αποκτήσει αρχηγό για να λειτουργήσει σωστά, δίνει για μια ακόμα φορά ένα μέτρο της αδυναμίας αναγνώρισης των υποχρεώσεων, που έχει.
Κε Καραμανλή, η ΝΔ έχει αρχηγό έστω και αποχωρούντα, ΕΣΑΣ, ως την ανάδειξη του νέου αρχηγού της και οφείλεται να λειτουργήσετε το κόμμα σας ώστε να παίξει το θεσμικό του ρόλο σωστά, ακόμα και σε αυτή την περίοδο. Φανταστείτε τις ΗΠΑ όπου γίνονται εκλογές τον Νοέμβριο και ο νέος Πρόεδρος αναλαμβάνει με το νέο έτος, να μένουν ακυβέρνητες επί 2 μήνες και να μην λαμβάνει αποφάσεις ο Πρόεδρος τους επειδή αποχωρεί. Αν θέλετε διδαχθείτε από την ιστορία του κόμματός σας και από την υπευθυνότητα άλλων ηγετών σας όπως του μακαρίτη Γ. Ράλλη σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

ΥΓ: Οι διορισθέντες από τον κο Μητσοτάκη τέως Πρόεδροι της ΟΝΝΕΔ, εκτός ίσως ενός, δεν μπορούν να ξεχάσουν τη νεανική τους αυτή υποχρέωση προς τον ευεργέτη τους.

Επίσης φαίνεται ότι εκεί στη ΝΔ, κάποιες αποστασίες τις θεωρούν χρήσιμες για τον τόπο και κάποιες βλαπτικές. Υπάρχει μια επιλεκτικότητα.

Και εν πάση περιπτώσει τι είναι πιο τίμιο, να μένεις σε ένα κόμμα που δεν σε εκφράζει και με το οποίο έχεις σημαντική διαφωνία στη δεδομένη χρονική στιγμή -απλά για να κρατάς τις καρέκλες και τις κουτάλες και να το κρατάς στην εξουσία για την κομματική ανάγκη όταν θεωρείς ότι βλάπτεις τη χώρα- ή να παίρνεις το ρίσκο να βγεις απο το "Αβερωφικό μαντρί" με το φόβο "να σε φάει ο λύκος";
Το ερώτημα βέβαια είναι τι γίνεται όταν γυρνάς και θέλεις να γίνεις αρχηγός του.
Για ν' απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρέπει να ξέρουμε τι εκφράζει ή τι θέλει να εκφράσει αυτό το κόμμα και αυτή η απάντηση στη δεδομένη περίσταση είναι ιδιαίτερα ομιχλώδης.