Λήγει η σιωπή του blog, αλλά συνεχίζεται η διαμαρτυρία για την απαξίωση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα με αφορμή το συμβάν του Ελέυθερου Τύπου.
Μια χώρα δεν αναπτύσσεται από το δημόσιο τομέα της και πρέπει να μεριμνά για την εύρυθμη λειτουργία του ιδιωτικού της τομέα σε πλαίσια που να συνδυάζουν την κοινωνική προστασία της εργασίας παράλληλα με τη δυνατότητα επιχειρηματικής ανάπτυξης. Ο δημόσιος τομέας είναι υποστηρικτικός και προσφέρει υπό κανονικές συνθήκες, τις υπηρεσίες που χρειάζονται ώστε να υπάρχει ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα. Αλλά στη χώρα των διαπλοκών, της παραοικονομίας, των off-shore επενδύσεων φαίνεται ότι όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να σκεφθούν οι ιθύνοντες, τι σόι ανάπτυξη θέλουν να γίνει σε αυτή τη χώρα, τι κατεύθυνση θα δώσουν και πάντως όχι το να γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Πριν αρκετά χρόνια κορόϊδευαν το να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης και τώρα μιλάνε για τη βαρειά βιομηχανία του τουρισμού, που είναι πλέον ο κύριος πόρος της χώρας (αφού διέλυσαν γεωργία, κτηνοτροφία, μεταποιητική βιομηχανία και βιοτεχνία και λίγο-πολύ και τη ναυτιλία), αλλά παρ' όλα αυτά συνεχίζουν το αλλαλούμ της σωρηδόν παραγωγής επιστημόνων, γιατρών, δικηγόρων και μηχανικών με υπερβάλλοντα προσόντα και μεταπτυχιακά για τους οποίους ετοιμάζουν λαμπρό μέλλον μεταξύ ανεργίας, ετεροαπασχόλησης και δημοσιουπαλληλικής απαξίωσης.
Βέβαια "ελπίζουμε" γιατί έρχεται η "πράσινη" ανάπτυξη ... όπως ήρθαν στο παρελθόν τα "τρένα' της πληροφορικής και της βιοτεχνολογίας (όμως είχαμε ξεχάσει να φτιάξουμε το σταθμό και πέρασαν τράνζιτ με ολιγόχρονη στάση).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου