Οι σκέψεις του κύριου Λάζαρου

Διάβασα μ' ενδιαφέρον και περίσκεψη το σημερινό άρθρο στον ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΚΟΣΜΟ του κύριου Λάζαρου Πατσουράκου, της Πανιώνιας ιστορίας στον αθλητικό τύπο.

Κατ' αρχάς θίγει ένα βασικό θέμα, που αποτελεί ισχυρό βαρίδι στην προσπάθεια της ΠΑΕ να αυξήσει θεαματικά τις πωλήσεις εισιτηρίων διαρκείας. Το βαρίδι αυτό λέγεται οικονομική κρίση και για πολλούς αποτελεί εμπόδιο στο ν' αγοράσουν το διαρκείας εισιτήριο της ομάδας τους ή στο ν' αγοράσουν το κάπως πιο ακριβό ή το οικογενειακό με σκοπό τη μεγαλύτερη ενίσχυση του Πανιωνίου.

Απ' αυτό το blog έχουμε θίξει το θέμα και τους κινδύνους που βάζει στην επίτευξη των στόχων της όλης προσπάθειας με τα εισιτήρια διαρκείας. Η παράκλησή μας σε όλους τους φίλους ήταν αντί του "όχι αγορά εισιτηρίου διαρκείας λόγω οικονομικής κρίσης" να κινηθούν στο πνεύμα, "αγορά εισιτηρίου διαρκείας που μπορώ προσωπικά να επωμισθώ σαν ελαστικό έξοδο του προϋπολογισμού μου", έστω και του πιο φθηνού.
Η ΠΑΕ είναι αλήθεια, προσπάθησε να κάνει κάποιες προσφορές ώστε να κάνει την αγορά πιο ελκυστική. Το ξέρω πως κάποιοι φίλοι δεν θεωρούν αρκετά τα σχετικά μέτρα για την προώθηση των εισιτηρίων και ίσως μπορούσαν να ληφθούν και άλλα.
Το ζητούμενο πλέον είναι όλοι οι φίλοι της ομάδας να δείξουν το ενδιαφέρον τους. Αυτό που είπε ο κ. Τσακίρης, ότι δηλαδή πρόκειται και για θέμα αξιοπρέπειας του συλλόγου και των ανθρώπων του ισχύει και πρέπει να το σκεφθούμε είτε υπάρχει κρίση είτε όχι.
Όπως έγραψε και ο κύριος Λάζαρος, όσο και αν αγαπάμε τον Πανιώνιο, ο καθένας θα βάλει σε πιο υψηλή προτεραιότητα τις ανελαστικές οικογενειακές του ανάγκες. Ας σταθμίσουμε λοιπόν όσο μπορούμε καλύτερα τα πράγματα και ας κινηθούμε και με γνώμονα και τη συνεισφορά μας στο σύλλογο.
Εκεί που βλέπαμε στεγασμένοι στη 4 και 7 τα ματς, αν μπορούμε από πλευράς φυσικής κατάστασης, ας πάμε στη 2. Αν βλέπαμε χωρίς διαρκείας όλα σχεδόν τα εντός έδρας ματς, ας κάνουμε τον κόπο να τα δούμε φέτος έστω και σε πιο φθηνή θύρα με εισιτήριο διαρκείας.
Ότι παραπάνω θα κάνει ο καθένας μας θα συμβάλλει στο σύνολο στο να δείξουμε πέρα από το οικονομικό αποτέλεσμα και την Πανιώνια δυναμική που τόσο πλήγηκε και σε επίπεδο φιλάθλων με την περυσινή αλλοπρόσαλλη χρονιά.

Ο κ. Λάζαρος αναφέρει και θέμα προσφορών και διευκολύνσεων της ΠΑΕ προς τους φίλους για την αγορά των εισιτηρίων. Θ' αναφέρω μια σχετική προσωπική μου ιστορία. Όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής, ο πατέρας μου ξέροντας την αγάπη μου για τον Πανιώνιο σκέφθηκε να επιβραβεύσει την μαθητική επιμέλεια που είχα δείξει τα προηγούμενα χρόνια και μου είπε να πάω να ρωτήσω στον Πανιώνιο πόσο κάνουν τα εισιτήρια διαρκείας ώστε να μου πάρει ένα. Μιλάμε γι' αρκετά χρόνια πριν, μόλις που ίσχυε ο θεσμός των διαρκείας στην Ελλάδα για μερικά χρόνια, αν δεν κάνω λάθος. Στον Πανιώνιο υπεύθυνος ήταν ο στρατηγός Αμανίτης, τον οποίο συνάντησα για να ρωτήσω για την τιμή και τις λεπτομέρειες. Η τιμή αν θυμάμαι καλά ήταν 10.000 δρχ. Όταν το άκουσα μάλλον πρέπει ν' άλλαξα κάποια χρώματα γιατί ήταν για τότε αρκετά λεφτά. Ο στρατηγός το κατάλαβε, με είδε που ήμουν και νέος φοιτητάκος και μου είπε:

"Το ξέρω, είναι πολλά για σας τους νέους. Μη τα δώσεις όλα. δώσε αν μπορείς , 2000 ή 3000 τώρα και θα κανονίσω να δούμε πως θα δώσεις τα άλλα σε κάποιες δόσεις".

Εγώ δεν ήθελα να πάω στον πατέρα μου και να του ζητήσω 10.000 δρχ για ένα τέτοιο ζήτημα, όσο και αν είχε ο ίδιος προσφερθεί. Από την άλλη, θεωρούσα, ότι όσο και αν ο στρατηγός με είδε που τρόμαξα με την τιμή και θέλοντας τους νέους κοντά στην ομάδα, προσφέρθηκε να διευκολύνει, χανόταν ο στόχος των διαρκείας, δηλαδή η πρόωρη συσσώρευση ποσού ενίσχυσης της ομάδας και στο μυαλό ήταν και το να συνεισφέρω για την ομάδα που αγαπώ. Βρήκα λοιπόν τη Σολομώντεια λύση να δεχθώ μερικώς την προσφορά. Είπα στον πατέρα μου ότι το εισιτήριο στοίχιζε 5000 δρχ και στο στρατηγό ότι θα του δώσω 5000 τώρα και τα 5000 στο τέλος του μήνα. Είχα κάτι κουτσό οικονομίες από χατζιλίκια, έκανα και κάτι μαθηματάκια και τα συγκέντρωσα εν τέλει.

Γιατί είπα την ιστορία; Ο στρατηγός με το πρακτικό πνεύμα διοίκησης και μάρκετινγκ, που είχε εκείνη την εποχή, προσπάθησε έστω και σε ατομικό επίπεδο να παράσχει τις διευκολύνσεις εκείνες ώστε ούτε και η μικρότερη συνεισφορά του τελευταίου φίλαθλου του Πανιωνίου που είχε τη διάθεση να βοηθήσει, να μην χαθεί τελείως.

Θα κλείσω τολμώντας να εκφράσω τη διαφωνία μου στον κύριο Λάζαρο, σχετικά με την αναφορά του στην έλλειψη από κράχτες που θα προσελκύσουν τον κόσμο να πάρει την απόφαση ν' αγοράσει τα διαρκείας φέτος.
Μα το ότι θα 'χουμε και φέτος προετοιμασμένους εξ αρχής τους Αλβάρο και Λόλο δεν είναι μεγάλος κράχτης για τους φίλους μας; Θεωρώ ότι και ένας παίκτης σαν τον Μπάλαμπαν είναι κράχτης αν διαφημιστεί κατάλληλα.
Έχει δίκιο ο κύριος Πατσουράκος ότι οι προφορικές συμφωνίες και τα συναφή δεν είναι αυτό που περίμεναν οι οπαδοί σε περιπτώσεις όπως του Μάκου, αλλά ο κόσμος είναι διατεθειμένος να βοηθήσει έναν ορθολογικά κτισμένο Πανιώνιο πέρα από ονόματα και υπερβάσεις, αν φανεί με την κοινή λογική του απλού φιλάθλου, ότι τα κενά και οι τρύπες του ρόστερ έκλεισαν με αυτές τις μεταγραφές και όποιες άλλες γίνουν και κυρίως με το ποιούς τελικά θα κρατήσει η ομάδα από τους παλιούς ποδοσφαιριστές πέρα από τα ονόματα (γιατί υπάρχουν διάφοροι καλοθελητές που εδώ και καιρό νομίζουν πως προσφέρουν υπηρεσίες απαξιώνοντας αδιακρίτως τους παίκτες της περασμένης περιόδου και υπερβάλλοντας ασυστόλως για αυτούς που μεταγράφονται τώρα, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι και μπούμερανγκ μπορεί κάτι τέτοιο να αποβεί και σε επιπόλαια αποδυνάμωση της ομάδας να καταλήξει).