Δυστυχώς ο κόσμος επέλεξε να δείξει τη δυσαρέσκειά του μέσα στη ραστώνη των ημερών με την Αποχή. Αν αυτό το 13-14% της αύξησης της αποχής εκφραζόταν με ψήφους στα μικρά κόμματα, μήπως τα ποσοστά των δικομματικών μονομάχων, θα ήταν πιθανότατα αστεία και το "μήνυμα" πιο ηχηρό; Οι ψηφοφόροι όμως διάλεξαν την αδιαφορία για να εκφράσουν την απογοήτευσή τους. Δεν πρέπει να τους κακίζει κανένας. Αν πρέπει να ψέξουμε κάποιους είναι αυτούς, που σκανδαλίζοντας και σκανδαλοπολιτικολογώντας έχουν δημιουργήσει αυτή την έσχατη απέχθεια στους πολίτες. Εδώ και καιρό δεν υπάρχει καμμιά ή στη καλύτερη περίπτωση μηδάμινή και δευτερεύουσα παραγωγή πολιτικής στο δημόσιο βίο.
Αλλά μετά τ' αποτελέσματα των Ευρωεκλογών για ποια δυναμική προς αλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας μιλάμε πλέον;
Μήπως η αλλαγή που ζητάει ο κόσμος είναι άλλη απ' αυτή που με πρώτη άποψη μπορεί να θεωρήσει κάποιος βλέποντας τα αποτελέσματα σχετικά επιπόλαια;
Μήπως ζητάει εν τέλει ευρύτερες συμφωνίες και συμμαχίες και μη μονοκομματικές κυβερνήσεις, αυτών, που σε καμμιά εθνική πτυχή δεν δέχονται να συμφωνήσουν, όντας ο ένας στην αντιπολίτευση και ο άλλος στη συμπολίτευση, αλλά εν πολλοίς ασκούν παρόμοιες κυβερνητικές πολιτικές όταν κερδίζουν θώκους εξουσίας;
Δυστυχώς εμείς στη χώρα μας, έχουμε μάθει στις "ψευδεπίγραφες" ταμπέλες δήθεν δεξιάς και δήθεν αριστεράς όταν προηγμένα κράτη όπως η Γερμανία επιχειρούν ευρύτερες εθνικές συμμαχίες διακυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλιστών και προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία για χάρη της προόδου της χώρας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου