Είναι δύσκολο να είσαι ο ρυθμιστής της σωτηρίας - Μια πρώτη μικρή επισκόπηση της χρονιάς και του άμεσου μέλλοντος

Διαβάζω χθες ότι παίξαμε για την ιστορία του Πανιωνίου και για να μην διακωμωδηθεί το άθλημα (που βέβαια διακωμωδείται κατά συρροή και διαχρονικά).
Όντως παίξαμε με δύναμη και καθαρά. Είναι πολύ δύσκολος όμως ο ρόλος αυτού που ρυθμίζει τη σωτηρία άλλων ομάδων. Όσο καθαρά ή χαλαρά  και αν παίξει αν είναι αδιάφορο το αποτέλεσμα για αυτόν βαθμολογικά, θα κατηγορηθεί. Αν παίξει χαλαρά ότι χαρίστηκε στον αντίπαλο. Αν παίξει δυνατά, ότι έκανε τη χάρη αντιπάλων του αντιπάλου του. Δεν βρίσκεις άκρη.
Πριν χρόνια, επί Τσακίρη, ο και τότε αδιάφορος Πανιώνιος, νίκησε την τελευταία αγωνιστική τον Ατρόμητο, με το ίδιο αν θυμάμαι καλά σκορ, όπως χθες με τον ΠΑΣ και λόγω αυτής της ήττας, ο Ατρόμητος υποβιβάστηκε. Από τότε κρατάει μια βεντέτα ετών με την ομάδα του Περιστερίου, που θεώρησε την ενέργεια εσκεμμένη.
Εγώ προσωπικά, επειδή έχω ζήσει με τον Πανιώνιο πολύ άσχημες αντίστοιχες περιπτώσεις, ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ με συνθήματα "Εκεί, εκεί στη Β' Εθνική" για τον οιοδήποτε και δεν μου αρέσει να επιχαίρω για υποβιβασμούς. Γενικά έχω την αντίληψη να πανηγυρίζω για την ομάδα μου και όχι για την ήττα των αντιπάλων.

Με τα Γιάννενα, χωρίζει τον Πανιώνιο, νομίζω κυρίως η προ ολίγων ετών προσφυγή τους στην ΟΥΕΦΑ εναντίον της συμμετοχής του Πανιωνίου σε Ευρωπαϊκό κύπελλο, η οποία σε εκφράσεις και τακτικές ξέφυγε κατά πολύ της διεκδίκησης απλώς ιδίων συμφερόντων των Ηπειρωτών (οι οποίοι μάλιστα είχαν αποκλειστεί από την Ευρώπη με τον ίδιο τρόπο από προσφυγή του ΠΑΟ και τότε διαμαρτύρονταν εναντίον του ότι έπαιρνε την ευρωπαϊκή συμμετοχή στα χαρτιά).

Θεωρώ όμως ότι δεν έπαιξε η τότε διαμάχη ρόλο στη χθεσινή αντιμετώπιση του ματς από τον Πανιώνιο. Όπως έγραψα και πιο πάνω, ότι και να κάνεις, θα βγουν να πουν ότι το έκανες σκοπίμως σε τέτοιες περιπτώσεις. Σαφώς δικαιότερο είναι να παίξεις το παιχνίδι σου ως οφείλεις σωστά.

Χθες ο Πανιώνιος ίσως ήταν καλύτερος από ότι όλους τους τελευταίους δυο μήνες αγωνιστικά. Εν πάση περιπτώσει, θεωρώ σωστό ότι έπαιξε έτσι και όχι χαλαρά και θεωρώ ότι οφείλει να κάνει ακριβώς το ίδιο στην Τρίπολη και τώρα το οφείλει ακόμα παραπάνω από πριν.
Η επιλογή αυτή, δεν είναι χωρίς κινδύνους για την ομάδα. Δυο φορές λαχταρήσαμε χθες από τραυματισμούς, Μαξίμοβιτς και Κόρμπου και ως γνωστόν η ομάδα του χρόνου δεν θα έχει τη δυνατότητα μεταγραφών εμπείρων παικτών. Κάποιος θα αναρωτηθεί αν αξίζει τον κόπο να παίξεις δυνατά αυτά τα ματς, τα χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον. Παραπέμπω στα όσα έγραψα παραπάνω.

Για τις δυο φάσεις που αφορούν τη διαιτησία. Λυπάμαι ειλικρινά για κάποιους δημοσιογράφους και κάποια site. Όχι για άλλο λόγο αλλά γιατί αρχικά έλεγαν και έγραφαν άλλα και όταν εκδηλώθηκαν τα έντονα παράπονα των Γιαννιωτών (που ξαφνικά έγιναν ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ για να αποκτηθεί η ισχύς της έκτασης όλης της περιφέρειας), άλλαξαν πλώρη.
Αρχίζω από τη φάση του ακυρωθέντος γκολ του ΠΑΣ. Βάζουν μια φωτό με μια γραμμή για να δείξουν ότι δεν υπάρχει οφσάιντ και από κάτω σχόλια περί δεύτερης αδικίας σε δεύτερη αγωνιστική εναντίον του ΠΑΣ. Στη φωτό λοιπόν, η μπάλα δεν έχει φύγει καν από το πόδι του εκτελεστή του φάουλ και ήδη ο Κρισμάν είναι οφσάιντ (σκόραρε μετά από την ασίστ του Κάργα) και ο Κάργας που έδωσε την ασίστ-κεφαλιά είναι ήδη και αυτός μπροστά από όλους τους αμυντικούς του Πανιωνίου, ενώ συνεχίζει το σπριντ από αριστερά για να πάρει την κεφαλιά, ενώ η γραμμή τοποθετείται στο σώμα του ήδη οφσάιντ Κρισμάν του ΠΑΣ και όχι στον τελευταίο αμυντικό του Πανιώνιου. Το σχόλιο από κάτω από τη φωτό αναφέρεται σε αδικία στον ΠΑΣ...
Κανένας αναλυτής επίσης δεν αναφέρει, ότι ο ΠΑΣ κτύπησε το φάουλ που κέρδισε δεξιά όπως εκδήλωνε την επίθεσή του, τουλάχιστον 10 μέτρα πρός το κέντρο, χωρίς κανείς, διαιτητής ή επόπτης, να ασχοληθούν να βάλουν την μπάλα για εκτέλεση στο σωστό σημείο. Αλλά ως γνωστόν, οι κανονισμοί μόνον αποσπασματικά μας ενδιαφέρουν σε αυτή τη χώρα και κατά περίπτωση.
Η άλλη φάση είναι η φάση του δεύτερου γκολ του Πανιωνίου. Το βίντεο δείχνει καθαρά ότι η μπάλα κτυπά στο στέρνο του Σπιριντόνοβιτς και ότι αυτός έχει τα χέρια κολλημένα στο σώμα. Κτυπά η μπάλα και στο χέρι του; Υπάρχει υπόνοια διαμαρτύρονται οι του ΠΑΣ και αρκετοί αναλυτές της φάσης. Δίνεται χέρι αν η μπάλα κτυπήσει στο σώμα ενός παίκτη και λέω εγώ τώρα, αν και δεν φαίνεται αλλά ας το υποθέσουμε, μετά στο χέρι το κολλημένο στο σώμα;

Λυπάμαι που ο Πανιώνιος έχει αυτό το ρόλο τελευταίες αγωνιστικές. Και λυπάμαι για όποιες ομάδες υποβιβαστούν. Θεωρώ επικίνδυνο για τους όποιους τραυματισμούς το ότι αποφασίσαμε να παίξουμε με πλήρη αγωνιστική ισχύ αυτά τα ματς (και ελπίζω τώρα πια να το κάνουμε και στην Τρίπολη). Αλλά γράφω και πάλι, όποια άλλη τακτική, θα ήταν ακόμα πιο γελοία για το ήδη αρκετά γελοίο πρωτάθλημα. Τώρα για τα διαιτητικά, που έγραψα την άποψή μου, τα θεωρώ εκτός του βεληνεκούς του Πανιωνίου και ας δούμε την εν γένει αδυναμία σωστής διαιτησίας, που είναι γενική και διαχρονική πληγή του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τελευταίο ματς στην έδρα μας για φέτος. Μιας χρονιάς επιβίωσης. Αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, ο στόχος μεν επετεύχθη αλλά το μοντέλο που ακολουθήθηκε, με τους μισθοφόρους δευτέρας και τρίτης διαλογής, απέτυχε παταγωδώς.
Σαν Πανιώνιος φίλαθλος, θεωρώ ότι είδα φέτος σε τρία τουλάχιστον ματς, το χειρότερο Πανιώνιο της δεκαετίας και βάλε. Με την ΑΕΛ εκτός, με τον Απόλλων εντός και με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο.
Από τους μισθοφόρους τρίτης διαλογής που ήρθαν το καλοκαίρι, μόνον ο Ντομίνγκεζ επέπλευσε ως το τέλος, άντε και ο Μαλέρμπ στο τέλος, που έγινε ουσιαστικός παράγοντας στη σωτηρία της ομάδας.
Αντιθέτως το Γενάρη ήρθε ο Μαξίμοβιτς, που δείχνει στοιχεία πολύ καλά.
Το φετινό μοντέλο, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να ακολουθηθεί ξανά λόγω απαγόρευσης μεταγραφών από τη μη αδειοδότηση, που μάλλον θα συμβεί.
Γυρνάμε σε μοντέλο νέων Ελλήνων και του φετινού πυρήνα παικτών. Ίσως μας δώσει τη δυνατότητα να υπάρχει ομοιογένεια, κάτι που συνήθως από χρόνο σε χρόνο απουσιάζει από τις Ελληνικές ομάδες. Μπορεί να γίνει αφετηρία μιας νέας καλής ομάδας αλλά μόνον αν βρει τρόπο η ομάδα τελικά να γίνει βιώσιμη σε σχέση με τα χρέη της προς το Δημόσιο.