Το νεκρό άλογο

Για νεκρό άλογο μιλάνε οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, για νεκρό άλογο μιλάει και ο Λαπαβίτσας. Περίεργη σύμπτωση.

Και το νεκρό άλογο για τους μεν Ευρωπαίους Υπουργούς είναι η κυβέρνηση, που δεν θέλει να κινηθεί με βάση το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που είχε συμφωνηθεί με την προηγούμενη κυβέρνηση, για το δε Λαπαβίτσα το δανειακό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που τρέχει τη μνημονιακή αυτή πενταετία με την Ελλάδα αν και καταχρεωμένη, να συνεχίζει να βρίσκεται εντός της νομισματικής ένωσης.

Το νεκρό άλογο των Ευρωπαίων αφορά κυρίως τη μη παροχή στοιχείων για τις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις που είχαν σε γενικές γραμμές συμφωνηθεί την 20η Φεβρουαρίου, τουλάχιστον σύμφωνα με την ερμηνεία της δικής τους πλευράς γιατί η ερμηνεία της δικής μας πλευράς φαίνεται να διαφέρει. Και αφορά πιστεύω τις ιδιωτικοποιήσεις. Ιδιωτικοποιήσεις, που συμφωνήθηκαν και δεν προχωρούν. Είναι αλήθεια ότι ιδιωτικοποιήσεις, που γίνονται άκριτα και εν τέλει διασπαθίζοντας διαχρονικά σε βάρος του Δημοσίου, περιουσία του Δημοσίου και φυσικούς πόρους της χώρας, δεν πρέπει να γίνουν. Εφόσον υπάρχουν τέτοιες, συμφωνηθείσες ή σχεδιασθείσες γιατί δεν βγαίνουμε να βροντοφωνάξουμε τα στοιχεία για αυτές και να εγκαλέσουμε δημόσια όσους πιέζουν γι' αυτές;

Το νεκρό άλογο του Λαπαβίτσα είναι το υπάρχον πρόγραμμα και η πολιτική εύρεσης κάποιας χρυσής τομής για να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και να κινηθεί αναπτυξιακά και με δυνατότητες σταδιακής αποπληρωμής του χρέους της. Είναι προφανές ότι χρυσή τομή και κοινή συνισταμένη δεν βρίσκεται όταν η καθεμιά από δυο διαλεγόμενες πλευρές δεν μετακινείται ρούπι από τις θέσεις της. Και σε αυτή τη φάση, ιδίως η Ευρωπαϊκή πλευρά έχει διαλέξει την τακτική Σόιμπλε, αμετακίνητα, δηλαδή εφαρμογή της ασφυκτικής υφεσιακής εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα, με απόλυτη προτεραιότητα στην αποπληρωμή του χρέους χωρίς καμιά διευκόλυνση χρονική ή ποσοτική. Μέχρι να υλοποιηθούν τα συμφωνηθέντα λένε, δηλαδή μέχρι να ολοκληρωθεί στο έπακρο η υφεσιακή υποτίμηση. Μέχρι λοιπόν να πιάσουμε τον πάτο, που όμως αν έχεις πνιγεί θα σε στείλει στην επιφάνεια πνιγμένο, νεκρό.

Ο κος Λαπαβίτσας λοιπόν αντιπροτείνει κατ' ουσίαν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη αλλά δείτε πως; ΜΕ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ! Με διαγραφή του χρέους, προστασία της συναλλαγματικής ισοτιμίας και προστασία των τραπεζών. Δηλαδή θα πει στους Ευρωπαίους, "σας κάνω τη ΧΑΡΗ να φύγω, οπότε εσείς διαγράψτε μου το χρέος και προστατεύσατε τις τράπεζές μου και την ισοτιμία της δραχμής μου και εγώ θα σας αφήσω στην ησυχία σας". Τώρα από που και ως που θα πετύχει αυτά ο κος Λαπαβίτσας ... Κάτι μάλλον του έχει πει το άλογο πριν ψοφήσει ...

Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και η επιλογή του καλύτερου δυνατού ανά περίσταση. Ίσως αν αντί για δάνεια ζητάγαμε δυο-τρία επενδυτικά, αναπτυξιακά έργα που να δημιουργούν προστιθέμενη αξία για τη χώρα και θέσεις εργασίας, αν προχωρούσαμε ιδιωτικοποιήσεις που δεν είναι παράλογες και βγάζαμε στοιχεία σαφή για το τι ζημιά επιφέρουν άλλες που αποφασίστηκαν υπό μορφή ξεπουλήματος, ίσως αν επιτέλους παρουσιάζαμε κάποια μέτρα ποσοτικά με σαφείς στόχους, ίσως τότε αρκετοί από τους καλοθελητές και της κείθε και της δώθε πλευράς να το μούγκωναν λιγάκι και το άλογο να άρχιζε να σηκώνεται στα πόδια του. Και αν υπήρξαν πολλές υποσχέσεις και μεγάλα καλάθια, τι είναι καλύτερο τελικά; Η ειλικρινής αντιμετώπιση των πραγμάτων ή να χάσουμε και τα αυγά και τα καλάθια;