Και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σαν νεοφιλελεύθερο δίλημμα το "Αριστεία ή Δημοκρατία;".
Είναι φανερή η διαφορά αντίληψης του σπουδαγμένου στην ιδιωτική εκπαίδευση Υπουργού με τις συγκεκριμένες πολιτικές ιδεοληψίες από αυτό που καλείται να κάνει όποιος θα ήθελε να στηρίξει ένα θεσμό ΔΗΜΟΣΙΩΝ Προτύπων και Πειραματικών σχολείων με βάση τη θέαση της Αριστείας στη Δημόσια Εκπαίδευση όχι σαν ελιτισμό αλλά σαν αρωγή του Κράτους και της Κοινωνίας σε κάποια παιδιά, που προσπαθούν παραπάνω ή και έχουν κάποια ταλέντα παραπάνω, να μπορέσουν να αναπτύξουν καλύτερα τις όποιες δυνατότητές τους και πάνω σε αυτά τα παιδιά να αποκτηθούν εκπαιδευτικές εμπειρίες και να εφαρμοστούν ει δυνατόν και στα άλλα σχολεία.
Και αυτά τα παιδιά είναι παιδιά που αξιολογούνται αρκετά αντικειμενικά με εξετάσεις και όχι με τις όποιες άλλες διαδικασίες -που μπορεί και να καταντήσουν και διαβλητές και να βρίθουν από "παραθυράκια" - και στην εισαγωγή τους και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στα σχολεία.
Και αν θέλει ίση εκπαίδευση για όλους ο κος Υπουργός, ιδού λοιπόν εμπρός του "πεδίον δόξης λαμπρόν". Ας καταργήσει την ιδιωτική εκπαίδευση και τα φροντιστήρια. Εκεί που όποιος έχει να πληρώσει, μορφώνεται καλύτερα. Είναι δύσκολο αυτό, ε... Ενώ τα ΔΗΜΟΣΙΑ Πρότυπα Σχολεία είναι δικά μας και τα κάνουμε ότι θέλουμε και χωρίς να σκεφτούμε καν ότι η ύπαρξή τους μικραίνει λίγο το χάσμα με τα μεγαλοιδιωτικά της οικονομικής νομενκλατούρας και λιγοστεύει κάπως (και μπορεί και περισσότερο αν τα στηρίξουμε αυτά τα σχολεία) την ανάγκη της παραπαιδείας.
Η οπτική γωνία του κου Υπουργού είναι το μπέρδεμα της Αριστείας με την Αριστοκρατία και η διαστρεβλωμένη αντίληψη της Δημοκρατίας σαν ισοπέδωση και όχι σαν την προσπάθεια της κοινωνίας να δώσει στους πολίτες το καλύτερο δυνατό για να αναπτύξουν τις δεξιότητες και τα ταλέντα τους.
Η δεύτερη αυτή αντίληψη των πραγμάτων θα ωθούσε τον κο Υπουργό να ιδρύσει και άλλα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία ανά την επικράτεια ενώ η πρώτη τον ωθεί να τα κλείσει ή να ξανακάνει τους μαθητές των κληρούχους (ή ακόμα χειρότερα να γίνουν αυτά τα σχολεία εν μέρει ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ με βολέματα όσων θα εισάγονται από τα όποια "παραθυράκια").
Αν διέπεται λοιπόν ο κος Υπουργός και οι συν αυτώ από το υψηλό δημοκρατικό φρόνημα από το οποίο ευελπιστούμε ότι διέπονται, ας θέσουν σε δημόσια διαβούλευση το ζήτημα και θα δουν πόσοι ασπάζονται τις απόψεις τους και πόσοι όχι.
Το ότι ο λαός εξέλεξε μια κυβέρνηση, καταδιαλυμμένος από την κρίση, με την ελπίδα του διαφορετικού δρόμου για να μπορέσει να ξανασηκωθεί στα πόδια του, δίνει άραγε το δικαίωμα στα στελέχη των κυβερνώντων να θεωρούν ότι έχουν την πλήρη έγκριση για την όποια τους απόφαση; Δεν νομίζω ότι αυτό είναι ούτε Προοδευτικό ούτε Αριστερό. Ίσως μπορεί να πει κανείς ότι ψηφίστηκε η κυβέρνηση για να εφαρμόσει το Πρόγραμμά της στο ακέραιο. Ναι, αυτό είναι το γράμμα του νόμου. Αλλά πέρα από αυτό, οι κυβερνώντες θα ωφεληθούν αν αντιληφθούν πως ο λαός ψήφισε υπό συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις και με συγκεκριμένες προτεραιότητες και κυρίως ψήφισε για να δει μια αλλαγή νοοτροπίας όπου η συμμετοχή του πολίτη και η άποψή του θα λαμβάνεται υπ' όψη πέρα από τα κομματικά στεγανά και πέρα από τα "Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν" με βάση τη κοινοβουλευτική δεδηλωμένη.
Και ας μην ξεχνάνε ότι η πλειοψηφία που καλείται να αποφασίσει είναι το 36-37%, άντε 41-42% μαζί με τους κυβερνητικούς συγκατοίκους.
Πόσο αριστερό άραγε είναι να αγνοούμε τους υπόλοιπους;
Για το θέμα των Προτύπων και Πειραματικών σχολείων, ο αναγνώστης του blog, ας δει και τη σημερινή εξέλιξη με την παραίτηση των μελών της Διοικουσας Επιτροπής των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων καθώς και ένα νομίζω εμπεριστατωμένο άρθρο επί των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία.
Και ας επιλέξουμε εν τέλει. Θέλουμε να βοηθούμε τη βέλτιστη προσπάθεια ή είμαστε οπαδοί της Αρχής του Ελαχίστου Έργου; Θέλουμε αξιοκρατία ή ισοπέδωση; Θεωρούμε ότι πρέπει να βοηθήσουμε τους πολίτες με αξιοκρατία να αναπτύξουν τις ικανότητές τους ή να μην το κάνουμε επειδή δεν έχουν όλοι αυτές τις ικανότητες;
Δεν ισχυρίζομαι ότι όπως είναι ο θεσμός αυτών των σχολείων δεν επιδέχεται αλλαγές και βελτιώσεις. Ίσα-ίσα αυτές θα ήθελα να γίνουν αλλά με ποια οπτική; Με αυτή που τα βλέπει σαν Χιτλερικό θεσμό Ευγονικής;...
Στο ψευδο-δίλημμα "Αριστεία ή Δημοκρατία;", οι πολίτες με κοινωνικό φρόνημα απαντούν:
"ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"
ΥΓ1: Κακόπιστα χαρακτηρίζει ο Υπουργός τα δημοσιεύματα, που αναφέρουν ότι σκοπεύει να καταργήσει τα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία.
Προσπάθεια να κρυφτεί πίσω από τις λέξεις κάτι που συμβαίνει συχνά στον πολιτικό και κοινωνικό μας βίο τελευταία. Διαδεδομένο το "Δεν είναι Γιάννης. Είναι Γιαννάκης (ή και Γιάνης...)".
Δεν είναι στις προθέσεις του Υπουργού να καταργήσει τα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία αλλά τις αξιοκρατικές εξετάσεις εισαγωγής σε αυτά. Αυτό τον ενοχλεί... Γιατί; Ε, είπαμε μοιάζουν χιτλερικές ... και δεν βολεύουν για την όποια λαϊκίστικη πολιτική. Και μετά τι; Το ΑΣΕΠ για τους διορισμούς στο Δημόσιο;
ΥΓ2: Να αναφέρω ξανά μια πρόταση σχετική με το θέμα. Θεματικά Πρότυπα σχολεία Δεξιοτήτων. Οπως έχουμε τα Μουσικά σχολεία.
Προσπάθεια να κρυφτεί πίσω από τις λέξεις κάτι που συμβαίνει συχνά στον πολιτικό και κοινωνικό μας βίο τελευταία. Διαδεδομένο το "Δεν είναι Γιάννης. Είναι Γιαννάκης (ή και Γιάνης...)".
Δεν είναι στις προθέσεις του Υπουργού να καταργήσει τα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία αλλά τις αξιοκρατικές εξετάσεις εισαγωγής σε αυτά. Αυτό τον ενοχλεί... Γιατί; Ε, είπαμε μοιάζουν χιτλερικές ... και δεν βολεύουν για την όποια λαϊκίστικη πολιτική. Και μετά τι; Το ΑΣΕΠ για τους διορισμούς στο Δημόσιο;
ΥΓ2: Να αναφέρω ξανά μια πρόταση σχετική με το θέμα. Θεματικά Πρότυπα σχολεία Δεξιοτήτων. Οπως έχουμε τα Μουσικά σχολεία.
Δεν θέλω να βιαστώ και να εκφράσω τη γνώμη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις και αρκετές ασάφειες στα όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα.
Καλό είναι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα ώστε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα.
Θα επιμείνω μόνο σε 2 θέματα που νομίζω ότι θα βρουν πολλούς σύμφωνους:
1. διαχωρισμός πειραματικού από πρότυπο. Είναι σωστό αυτό γιατί άλλος ο σκοπός του ενός και άλλος του άλλου. Νομίζω ότι και στην αρχική ανάρτηση του Ίωνα υπήρχε αυτή η πρόταση. Αυτό θέλει να κάνει το υπουργείο και ο σύλλογος των προτύπων-πειραματικών σχολείων αντιδράει.
2. Πολλά πράγματα όπως εισάγονται στην Ελληνική πραγματικότητα δεν δουλεύουν όπως θα περιμέναμε. 'Έτσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε παραπαιδεία για την εισαγωγή στα σχολεία αυτά που σκοπό έχουν να μειώσουν την παραπαιδεία???
http://www.proteion-frontistirio.com/protypa-peiramatika-sxoleia-gymnasia-lykeia/2014-15/
http://learn-era.gr/moodle/course/index.php?categoryid=10
Τα ρητορικά μερί χιτλερισμού δεν θέλω να τα σχολιάσω γιατί δεν θεωρώ αξιόπιστη καμία πηγή που αναμεταδίδει προφορικές συζητήσεις.
Οι προβληματισμοί μου λοιπόν είναι μήπως τα σχολεία αυτά απευθύνονται σε οικονομικά ισχυρούς που μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια. Μήπως εξυπηρετούνται άλλα συμφέροντα από αυτά που θα θέλαμε. Μήπως γκετοποιούνται και υποβαθμίζονται έμμεσα τα άλλα σχολεία?
Θα μιλήσω και για τα σχολεία όπως τα έζησα στη Νέα Σμύρνη στην εποχή που ήμουν μαθητής στο 1ο Λύκειο Ν. Σμύρνης. Θυμάμαι τους μαθητές της Ευαγγελικής στη Ν. Σμύρνη (υπήρχε και ένα πρότυπο στον Άλιμο ή στο Καλαμάκι αν θυμάμαι καλά). Φυσικά και λειτουργούσαν πολύ καλά αυτά τα σχολεία αφού οι μαθητές (και οι οικογένειες) ήταν επιλεγμένοι... Παρόλα αυτά, τα παιδιά αυτά κάνανε φροντιστήρια όπως και εμείς και οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία αυτά είχαν πολύ ανεβασμένο κασέ για τα ιδιαίτερα. Που ήταν η καταπολέμηση της παραπαιδείας? Πως βοηθούν αυτά τα σχολεία την παιδεία των άλλων παιδιών? Κατά την γνώμη μου ήταν μία ελιτίστικη κατάσταση που δεν βοηθούσε την παιδεία αλλά τους συγκεκριμένους μαθητές. Σήμερα, στα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν και σε επίπεδο αλληλοϋποστήριξης και προώθησης συμφερόντων, θυμίζοντας μασονία (μπορώ να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα).
Είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι το σχολείο είναι επιτυχημένο όταν διαλέγεις τους άριστους και λειτουργείς με εξετάσεις απορρίπτοντας όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Όλα τα σχολεία θα ήταν επιτυχημένα αν κάνανε διαλογή μαθητών και εκπαιδευτικών. Αυτός είναι ο ρόλος των προτύπων? Για μένα πρότυπο είναι να αλλάξεις τον μαθητή και από αδιάφορο να τον κάνεις να ενδιαφέρεται. Πρότυπο είναι να του αναπτύξεις άλλες μορφές ευφυίας που τα υπόλοιπα σχολεία δεν μπορούν να αναπτύξουν. Πρότυπο θα ήταν να πάρεις ένα παιδί από προβληματική οικογένεια και να το προστατέψεις - να του δώσεις φτερά. Πρότυπο είναι να αναπτύξεις ιδιαίτερες κλίσεις του μαθητή (όπως τα μουσικά σχολεία). Ο σκοπός του πρότυπου είναι η αριστεία???? Πώς συνδέονται αυτές οι 2 έννοιες?
Για να καταλήξω, πολλά πράγματα δεν δουλεύουν όπως θα θέλαμε, συμφέροντα θίγονται και γίνεται "πόλεμος". Προσωπικά δεν είμαι αντίθετος σε ένα σχολείο που να μπορεί να λειτουργεί ώς πρότυπο ή (διαζευτικό) ως πειραματικό αρκεί να έχει σαφείς στόχους και να υπηρετεί τους μαθητές στο σύνολό τους.
Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση και το ξανασυζητάμε.
Θα θέσω και ένα ερώτημα και όποιος θέλει το απαντάει: σε μία τάξη κάνεις μάθημα και έχεις ανάμεσα στους 25 μαθητές, 5 που αδιαφορούν και κάνουν φασαρία "καταστρέφοντας" το μάθημα εις βάρος των υπολοίπων. Ας υποθέσουμε ότι ο εκπαιδευτικός είναι ικανός και κάνει ότι καλύτερο μπορεί να γίνει για να πείσει τους μαθητές, να τους νουθετήσει, να τους εξηγήσει ότι πρέπει να σέβονται τους άλλους κλπ χωρίς όμως επιτυχία. Τί κάνεις με αυτούς τους μαθητές;
Όποιος θέλει απαντάει.
Κανονικά αν ένας εκπαιδευτικός με παιδαγωγικές γνώσεις (είσαι σίγουρος John ότι οι συνάδελφοί σου, που μπορεί να είναι επαρκείς στο επιστημονικό αντικείμενό τους είναι και επαρκείς στην παιδαγωγική και τη ψυχολογία των εφήβων;) αποτύχει στη διαχείριση τέτοιων θεμάτων στην τάξη του, τότε το λόγο θα έπρεπε να είχε ειδικός ψυχολόγος -από αυτούς που υποθέτω υπάρχουν εν ανεπαρκεία στην εκπαιδευτική μας δομή- για να προσφέρει περαιτέρω αρωγή.
ΔιαγραφήJohn, πως να υπάρξουν συγκεκριμένοι και καθορισμένοι στόχοι των προτύπων και πειραματικών, όταν κτίζονται και αποδομούνται και στις δυο περιπτώσεις με βάση ιδεοληψίες και χωρίς να δίνονται τα χρονικά περιθώρια και το ενδιαφέρον ώστε η γνώση και η πράξη να καθορίσουν τους ρεαλιστικούς και εφικτούς στόχους;
John για την εμπειρία σου των μαθητικών χρόνων, που εγώ την έζησα από την άλλη όχθη, να σου πω και τη δική μου εμπειρία.
Ναι, υπήρχε ένας ελιτισμός αλλά βασισμένος στη δουλειά και την προσπάθεια και όχι στα χρήματα και την επιλογή οικογενειών, που δεν την αντιλαμβάνομαι πως τη θέτεις. Εγώ δεν είχα καμιά ζάμπλουτη οικογένεια να με στηρίζει και είχα συμμαθητές με πατέρες ταξιτζήδες και δασκάλους και μικρεμπόρους. Προσωπικά, ο πιο πλούσιος συμμαθητής που είχαμε ήταν ο γυιος ενός γιατρού.
Ναι, κάναμε φροντιστήρια για να μπούμε στα ΑΕΙ αλλά είχαμε ένα σχολείο που έβγαζε όλη την ύλη και την έβγαζε με επάρκεια τέτοια, που ήταν αντίστοιχη του φροντιστηρίου. Θεωρώ ότι πολλοί από τους καλούς μαθητές έκαναν φροντιστήριο μάλλον για σιγουριά και ψυχολογικούς λόγους.
Τα τότε πρότυπα σχολεία, από πλευράς ποιότητας μαθητών ήταν αρκετά λιγότερο πρότυπα από τα νυν γιατί στηρίζονταν στην επιλογή μαθητών με τις εξετάσεις από το Δημοτικό σε Γυμνάσιο (και στην ανανέωση στη διάρκεια των σπουδών) ενώ τώρα γίνεται νέα επιλογή από το Γυμνάσιο στο Λύκειο και ένας μαθητής μέσα στα χρόνια από το Δημοτικό στο Λύκειο θεωρώ πως αλλάζει ιδιαίτερα.
Που προσέφεραν τότε εκείνα τα πολύ λίγα σχολεία (σε σχέση με τα 60 πανελληνίως νυν σχολεία); Από όσο θυμάμαι πιθανή προσφορά υπήρχε από τα διδασκαλεία που γίνονταν και τις κάποιες διδακτικές μεθόδους που υποθέτω ότι συζητιούνταν και μεταφέρονταν μέσω αυτών.
Δεν είναι ίδιες οι εποχές όμως και ούτε οι αντιλήψεις και τα λίγα τα τότε ο σκοπός είναι να γίνουν περισσότερα τώρα. Και μόνον ότι μιλάμε για 60 πια σχολεία πανελληνίως, που στόχος θα ήταν να αυξάνονται συνέχεια, για πολύ περισσότερους μαθητές, για σχολεία που άριστοι μαθητές άλλων σχολείων μπορούν με το πρώτο κενό που θα υπάρξει να ενταχθούν, για δυνατότητες μεταξύ σας εσείς οι καθηγητές στην περιφέρεια των προτύπων σχολείων ποως πχ να έχετε τη δυνατότητα οργάνωσης σεμιναρίων και ανταλλαγής διδακτικών ιδεών και μεθόδων και εν τέλει για σχολεία που σε δυο φάσεις της μαθητικής ζωής γίνονται στόχος μεγαλύτερης προσπάθειας και δουλειάς για τους μαθητές για να εισαχθούν σε αυτά, όλα αυτά κάτι είναι.
Και ναι, μίλησα για θεματικά πρότυπα και το θεωρώ σημαντικό. Αλλά από την άλλη θεωρώ ότι και τα Πρότυπα Γενικής Παιδείας και μόρφωσης είναι και αυτά σε ένα πλαίσιο επιθυμητό. Να δώσουμε φτερά στις ιδιαίτερες κλίσεις και τα ταλέντα. Μήπως είναι και στόχος να φτιάχνουμε και πολίτες όχι μόνον με στόχους εξειδίκευσης και ταλέντων αλλά και με ολοκληρωμένη μόρφωση πχ μαθηματικούς που να ξέρουν να εκφράζουν απόψεις πέρα από τις θετικές επιστήμες και νομικούς που να μην είναι αδαείς στις θετικές επιστήμες; Και εν τέλει ανθρώπους με πραγματική καλλιέργεια;
Το να έχω πχ μουσική και καλλιτεχνική παιδεία στο σημερινό λύκειο, φαντάζει πολυτέλεια...
Ίωνα, δυστυχώς δεν μας ήρθαν από τα πρότυπα σχολεία νέες μέθοδοι, πρακτικές, συστήματα στα Γενικά Λύκεια. Αντίθετα, η όποια "αναβάθμιση" στα σχολεία στηρίζεται στην αλλαγή του προγράμματος σπουδών από τις πιέσεις των συντεχνιών και των φροντιστηρίων, στην αλλαγή του εξεταστικού αντίστοιχα, στην αντιγραφή της τράπεζας θεμάτων για τα λεφτά του ΕΣΠΑ και στην αξιολόγηση ώστε να υπάρχει ένας εύκολος τρόπος απόλυσης...
ΔιαγραφήΧθες μιλούσα με έναν σύμβουλο και μου είπε ότι δεν ξαναπάει επίσκεψη σε ΕΠΑΛ γιατί είναι πολύ υποβαθμισμένα σχολεία και οι μαθητές δεν ενδιαφέρονται. Στα σχολεία αυτά, ισχυρίζεται, ότι όλοι αδιαφορούν και εξυπηρετούν μία ευτελή διαδικασία που σκοπό έχει το απολυτήριο. Στη συζήτηση πάνω, συμφωνήσαμε ότι αν γίνουν έστω 2 πρότυπα στην περιοχή που εργάζομαι, αυτομάτως όλα τα άλλα σχολεία θα γκετοποιηθούν αντίστοιχα με τα ΕΠΑΛ. Όταν του είπα ότι ο σκοπός της παιδείας είναι να βοηθήσουμε στην εκπαίδευση όλων των παιδιών αναφέρθηκε απαξιωτικά στα παιδιά που δεν ενδιαφέρονται για το σχολείο.
Εγώ διαφωνώ με αυτήν την αντίληψη. Θεωρώ ότι κάθε παιδί έχει μέσα τεράστιες δυνατότητες που απλά εμείς σε κάποια από αυτά δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να τις ξεκλειδώσουμε. Μία φορά μιλούσα με έναν "σοφό" θείο μου και με ρωτούσε για τις επιδόσεις των μαθητών μου. Του είπα ότι όσοι μαθητές είναι έξυπνοι και δουλεύουν τα καταφέρνουν, οι υπόλοιποι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Μου απάντησε με κάτι που με έχει στοιχειώσει: "εσύ είσαι εκεί για τους "κακούς" μαθητές, αυτούς πρέπει να βοηθήσεις. Οι καλοί μαθητές θα πάνε καλά και χωρίς εσένα". Η παιδεία είναι μία βαθιά δημοκρατική δράση, δεν μπορεί να έχει μέσα της τη λογική του ξεσκαρταρίσματος. Στο τέλος του Λυκείου υπάρχουν οι πανελλήνιες και εκεί θα πάει έκαστος εφ᾿ ω ετάχθη. Εκεί κάνε επιλογή κλπ
Για να δώσω ακόμα ένα στοιχείο προβληματισμού, ίσως μπορούμε να δούμε ένα πρόβλημα στα γκετοποιημένα σχολεία αλλά και στα "άριστα ιδιωτικά" στο βασικό σκοπό της παιδείας που λέγεται κοινωνικοποίηση. Θεωρώ ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κοινωνικοποίησης και στις 2 αυτές κατηγορίες.
Για την Ευαγγελική, πρόσφατα ο αδελφός μου που μένει στα 300 μέτρα από εκεί, ήθελε να πάει το παιδί του εκεί (δημοτικό). Δεν είχε καλή εμπειρία από τη διαδικασία επιλογής χωρίς βέβαια να φταίνε οι επιδόσεις, η οικογένεια κλπ.
Τέλος, στις πρόσφατες διευκρινήσεις του υπουργείου γίνεται σαφής η πρόθεση διαχωρισμού προτύπου - πειραματικού. Νομίζω ότι αυτό είναι καλό.
http://www.ipaideia.gr/ti-melei-genesthai-me-ta-protipa-peiramatika-sxoleia.html
Η πρόταση για θεματικά σχολεία (ΥΓ2) είναι πολύ ενδιαφέρουσα και προσωπικά με βρίσκει σύμφωνο. Θα ήθελα πάρα πολύ να δω σχολεία προσανατολισμένα στην πληροφορική ή στις ιατρικές σχολές ή στα οικονομικά κλπ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατηρώ ότι υπάρχει (σε όλα τα sites) πολύ αυστηρή κριτική στη νέα κυβέρνηση όχι μόνο σε επίπεδο πράξεων αλλά και στις απόψεις που εκφράζει και που προφανώς είναι προς συζήτηση ώστε να αποφασιστούν οι ενέργειες. Ίσως και να γίνεται σκόπιμη διαστρέβλωση κάποιων πραγμάτων. Είναι μία νέα κυβέρνηση, με λιγοστή εμπειρία και με διαφορετική πολιτική. Πρέπει να είμαστε τόσο βιαστικοί στην κρίση μας?
Μπαίνω στο capital και διαβάζω απόψεις - εικασίες χωρίς βάση, χωρίς επιχειρήματα που βασίζονται μόνο στην προσωπική ιδεοληψία ή ακόμα περισσότερο στα ατομικά συμφέροντα του καθενός. Το ίδιο συμβαίνει και στο tweeter.
Χαρακτηριστικό είναι το θέμα της οικονομικής συμφωνίας. Κανένας στον κόσμο δεν έχει καταλάβει πως θα εξελιχθεί η νέα συμφωνία της κυβέρνησης με τους θεσμούς και αμέσως κάποιοι τους κατηγορούν ενώ κάποιοι άλλοι πανηγυρίζουν!!! Σχεδόν κανένας δεν γράφει σοβαρά επιχειρήματα για να στηρίξει την άποψή του. Όλα αυτά ενώ οι διεθνείς αναλυτές ακόμα περιμένουν τις εξελίξεις!
Μετά από αρκετά χρόνια ζωής, είμαι πεπεισμένος ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων κρίνει και ενεργεί με βάση τον εγωισμό του, την ιδεοληψία του και τα ατομικά του συμφέροντα και αυτό με αποκαρδιώνει.
Είναι πολύ νωρίς να κριθεί αυτή η κυβέρνηση και οι προσπάθειές της. Χρειάζεται να έχουμε υπομονή και εν πάση περιπτώσει να φερόμαστε ως πολίτες και όχι ως κομματικοί οπαδοί.
ΔιαγραφήΠολλοί κάνουν και καλόπιστη κριτική. Και νομίζω είναι και λάθος να θεωρούμε όλου του είδους την κριτική με το ίδιο πρίσμα γιατί τότε θα φθάσουμε στο επίσης κακό άκρο της άρνησης της κριτικής.
Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να βάζουμε τις κομματικές και μικροκομματικές μας ταμπέλες πάνω από την Πατρίδα, Πολιτεία, Κοινωνία ας το ονομάσει όπως θέλει ο καθένας ανάλογα με τις αντιλήψεις του, αυτό που μας ενώνει σε μια κοινή προσπάθεια. Και αυτό είναι που μας διαλύει. Ας μάθουμε να κάνουμε κοινή προσπάθεια, να δεχόμαστε κριτική και να κάνουμε κριτική καλόπιστα.
Θα συμφωνήσω κι εγώ με την ύπαρξη θεματικών σχολείων που άλλωστε έχει δείξει να είναι σχετικά επιτυχημένος θεσμός όπου έχει εφαρμοστεί. Ωστόσο το μείζον ερώτημα όπως το έθεσε ο John S. στο αρχικό του σχόλιο κλείνοντας, είναι να καταφέρει το σχολείο να κάνει όλους τους μαθητές τουλάχιστον να σεβαστούν την εκπαιδευτική διαδικασία. Απαιτεί εμπνευσμένους δασκάλους, μελετημένο πρόγραμμα, υλικοτεχνική υποδομή, κτλ. ακόμα και ο σχολικός χώρος και η αρχιτεκτονική του παίζουν το ρόλο τους σ'αυτό....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός είναι κι ο βασικός λόγος που μας έχει κάνει να σκεφτούμε εμάς ως γονείς αλλά κυρίως το παιδί για την εισαγωγή σένα πρότυπο σχολείο.
Θεωρώ πως η διαδικασία των εξετάσεων πέρα απο το όποιο επίπεδο γνώσης, διασφαλίζει κυρίως μια άτυπη δέσμευση απο τη πλευρά του μαθητή οτι τον ενδιαφέρει αυτό που κάνει (αν βέβαια δε γίνεται κατόπιν γονικής πίεσης). Αυτό εξάλλου συμβαίνει και στα μουσικά σχολεία. Αυτό μέχρι στιγμής δεν διασφαλίζεται στα γενικά σχολεία και είναι περισσότερα θέμα τύχης αν στην τάξη που θα βρεθεί ένα παιδί γίνεται μάθημα ή όχι. Μακάρι να ήταν διαφορετικά και μακάρι να επιτευχθεί κάποια στιγμή.
Στο μεταξύ, η "ηγεσία" του υπουργείου Παιδείας έδρασε περισσότερο με αντανακλαστικά αντιπολίτευσης καταργώντας πριν καν να προλάβει να ξεστομίσει ποιό είναι το όραμα της και πώς σκέφτεται να το υλοποιήσει. Οδεύει σε μια de facto κατάργηση του θεσμού, μή τηρώντας το χρονοδιάγραμμα των προβλεπόμενων διαδικασιών ουσιαστικά παρανομώντας, πριν καν ψηφιστεί ο διάδοχος νόμος, πριν καν εξηγήσει με πειθώ και καθοδήγηση (όπως θα άρμοζε σε μια κοινωνικά υπεύθυνη κυβέρνηση) στους ίδιους τους γονείς ή τα παιδιά πώς και γιατί είναι καλύτερα χωρίς πρότυπα σχολεία.
Αντ' αυτού ακούσαμε φτηνά τσιτάτα τύπου "ρετσινιά της αριστείας" απο ανθρώπους που υποτίθεται είναι Πανεπιστημιακοί. Προσωπικά θεωρώ χειρότερη τη "ρετσινιά του τυχερού ή άτυχου" της ζωής σ'αυτή την ηλικία.
Το υπουργείο δεν είναι το προσωπικό τους μαγαζάκι και δεν εκπροσωπούν μόνο το 36% αλλά το 100% πλέον. Μας έχουν κουράσει ήδη οι πολλές κακές προηγούμενες ηγεσίες,