Αφού γνωρίζουν οι Έλληνες διαπραγματευτές πως όπως εμείς έχουμε εσωτερικές δεσμεύσεις, έτσι έχουν και οι της άλλη πλευράς, νομίζω ότι η λύση βρίσκεται αν προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση τους και να δούμε τι προσχηματικά θα τους ικανοποιούσε ώστε να κρατηθούν αυτά τα απαραίτητα προσχήματα.
Είναι δεδομένο ότι θέλουν να μην δείξουν υποχωρητικότητα σε μια αριστερή διεκδικητική κυβέρνηση και να μη δείξουν ότι έτρεξαν ένα αποτυχημένο πρόγραμμα για μια πενταετία, αγκυλωμένοι στις φεντεραλιστικές οικονομικές παρωπίδες τους. Είναι επίσης φανερό πως δεν θέλουν να σπείρουν την διεκδικητικότητα και σε άλλα σημεία της Ευρώπης και κυρίως στην Ισπανία που έχει κοντά εκλογές.
Κατά συνέπεια μπορούν μόνον να δεχτούν να δώσουν κάτι, που να φαίνεται ότι δίνεται μέσα από το πρόγραμμά τους. Αν θέλουμε να κερδίσουμε πράγματα σε αυτή τη διαπραγμάτευση, πρέπει να δεχτούμε να το κάνουμε όχι αναφερόμενοι σε νέο πρόγραμμα αλλά σε βελτιωμένη συνέχιση του υπάρχοντος. Είναι θέμα διπλωματίας να εντάξουμε τα ζητούμενα σημεία και τις κόκκινες γραμμές μας στην "Ευελιξία" Ντάισενμπλουμ. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και κερδίζει ... ο ευέλικτος. Είναι μακιαβελικό κάπως αλλά έτσι είναι.
Η αίτηση λοιπόν πρέπει να αναφέρεται σε ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ, ούτε σε συνέχιση, ούτε σε κατάργηση, ούτε σε συνέχιση της δανειακής σύμβασης σαν επικεφαλίδα και με τις συνθήκες στις επιμέρους παραγράφους.
Η επικεφαλίδα είναι αυτό που παίζει ρόλο όσο και αν η ουσία που μας νοιάζει θα είναι στο εσωτερικό της αίτησης.
Εκεί μπορούμε να αναφέρουμε ότι για 4 ή 6 μήνες θα κρατήσουμε τα ως τώρα μη τοξικά μέτρα του μνημονίου εκτός κάποιων που σε πρώτη φάση κρίνονται απαραιτήτως αναγκαία να πεταχτούν, πχ η κατάργηση των θεσμών για εργασιακές συμβάσεις κλπ και που κρίνονται αναγκαία να ακυρωθούν ή ανακληθούν λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης και δεν θα υπάρξουν μέτρα περαιτέρω όπως αυτά που είχαν ζητηθεί για την τελευταία αξιολόγηση του προγράμματος. Αντ' αυτών θα ενταθεί η πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής και άλλα διαρθρωτικά μεσοπρόθεσμα μέτρα σχετικά με μεταρρυθμίσεις και καλύτερη οργάνωση του κράτους.
Υπάρχει λύση. Τι θέλουμε ή κοιτάμε το δένδρο και θα χάσουμε το δάσος;
Είναι δεδομένο ότι θέλουν να μην δείξουν υποχωρητικότητα σε μια αριστερή διεκδικητική κυβέρνηση και να μη δείξουν ότι έτρεξαν ένα αποτυχημένο πρόγραμμα για μια πενταετία, αγκυλωμένοι στις φεντεραλιστικές οικονομικές παρωπίδες τους. Είναι επίσης φανερό πως δεν θέλουν να σπείρουν την διεκδικητικότητα και σε άλλα σημεία της Ευρώπης και κυρίως στην Ισπανία που έχει κοντά εκλογές.
Κατά συνέπεια μπορούν μόνον να δεχτούν να δώσουν κάτι, που να φαίνεται ότι δίνεται μέσα από το πρόγραμμά τους. Αν θέλουμε να κερδίσουμε πράγματα σε αυτή τη διαπραγμάτευση, πρέπει να δεχτούμε να το κάνουμε όχι αναφερόμενοι σε νέο πρόγραμμα αλλά σε βελτιωμένη συνέχιση του υπάρχοντος. Είναι θέμα διπλωματίας να εντάξουμε τα ζητούμενα σημεία και τις κόκκινες γραμμές μας στην "Ευελιξία" Ντάισενμπλουμ. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και κερδίζει ... ο ευέλικτος. Είναι μακιαβελικό κάπως αλλά έτσι είναι.
Η αίτηση λοιπόν πρέπει να αναφέρεται σε ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ, ούτε σε συνέχιση, ούτε σε κατάργηση, ούτε σε συνέχιση της δανειακής σύμβασης σαν επικεφαλίδα και με τις συνθήκες στις επιμέρους παραγράφους.
Η επικεφαλίδα είναι αυτό που παίζει ρόλο όσο και αν η ουσία που μας νοιάζει θα είναι στο εσωτερικό της αίτησης.
Εκεί μπορούμε να αναφέρουμε ότι για 4 ή 6 μήνες θα κρατήσουμε τα ως τώρα μη τοξικά μέτρα του μνημονίου εκτός κάποιων που σε πρώτη φάση κρίνονται απαραιτήτως αναγκαία να πεταχτούν, πχ η κατάργηση των θεσμών για εργασιακές συμβάσεις κλπ και που κρίνονται αναγκαία να ακυρωθούν ή ανακληθούν λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης και δεν θα υπάρξουν μέτρα περαιτέρω όπως αυτά που είχαν ζητηθεί για την τελευταία αξιολόγηση του προγράμματος. Αντ' αυτών θα ενταθεί η πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής και άλλα διαρθρωτικά μεσοπρόθεσμα μέτρα σχετικά με μεταρρυθμίσεις και καλύτερη οργάνωση του κράτους.
Υπάρχει λύση. Τι θέλουμε ή κοιτάμε το δένδρο και θα χάσουμε το δάσος;
Σχόλιο του Στέφανου Μάνου στο twitter.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η αφόρητη πολυλογία του ανακοινωθέντος που αρνήθηκε να προσυπογράψει ο κ. Βαρουφάκης είναι τυπικό δείγμα της αρρωστημένης ευρωπαϊκής επικοινωνίας που έχει τραυματίσει τη σχέση των πολιτών με την Ε.Ε.
Όμως η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει το τελεσίγραφο. Η δική μου περιορισμένη πρόταση (modest proposal όπως θα έλεγε ο @yanisvaroufakis) είναι η προσθήκη δύο αριθμών:
α. Η Ελλάδα, συνεπικουρούμενη από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, θα λάβει μέτρα και θα πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε οικονομική ανάπτυξη τουλάχιστον 1,5% ετησίως.
β. Η Ελλάδα θα εξασφαλίσει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού δεν θα είναι μικρότερο από 1,5%.
Ο πρώτο αριθμός απαντά στο αίτημα για τερματισμό της λιτότητας και ο δεύτερος ότι η Ελλάδα θα παραμείνει σε τροχιά σταδιακής αποπληρωμής του χρέους.
Με τις προσθήκες (εκτός αν κάτι μου ξεφεύγει) θα υπέγραφα ευχαρίστως."
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ
Ζούμε σε μία εποχή που πρέπει να κρίνουμε τους πολιτικούς με βάση την ικανότητα τους να εφαρμόζουν πολιτικές και πολύ λιγότερο με βάση την ιδεολογική τους τοποθέτηση.
Με τις ιδεολογίες και ιδεοληψίες δεκ κυβερνιώνται χώρες. Χρειάζονται άνθρωποι που δουλεύουν βάσει σχεδίου το οποίο υλοποιούν. Η νέα κυβέρνηση επικοινωνιακά τα πήγε θαυμάσια...κατάφερε μάλιστα να συγκινήσει και πολύ κόσμο στην Ευρώπη.........αρχίζει όμως να γίνεται ορατή η ανυπαρξία ολοκληρωμένου προγράμματος....Ότι και να μας προσφέρουν οι Ευρωπαίοι αν δεν έχουμε πρόγραμμα και μέθοδο υλοποιήσης του θα έρθει πάλι η ώρα που μια νέα κυβέρνηση θα έρθει να πει για τέταρτη φορά στην υφήλιο πως θα πατάξει τη φοροδιαφυγή..........