Γιατί δεν μπορούν να πετύχουν τα νέα μέτρα

Τα μέτρα των νέων περικοπών και της μείωσης των μισθών έρχονται να προστεθούν στα υπάρχοντα φορομπηχτικά οριζόντια μέτρα του πρώτου μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Τα φοροεισπραχτικά μέτρα  ακόμα και εκείνα που έχουν κάπως προσωρινό χαρακτήρα, θα συνεχίσουν να είναι σε ισχύ για μεγάλο χρονικό διάστημα και πιθανότατα ακόμα και όταν γίνουν οι αντίστοιχες διαρθρωτικές αλλαγές που ζητούνται από τους δανειστές γιατί αποτελούν δομικό στοιχείο των πόρων που απαιτούν τα μνημόνια για τη δανειοδότηση της χώρας. Πως μπορεί να υπάρξουν επενδύσεις και ανάπτυξη όταν αυτά τα μέτρα κρατούν την ύφεση υψηλή; Ποιος θα έρθει να επενδύσει με φορολογίες υψηλές επί της κερδοφορίας, έκτακτες εισφορές, πανάκριβο ρεύμα λόγω φόρων, ΦΠΑ στα ύψη που να αποτρέπει τη ζήτηση των προϊόντων; Και αυτά δεν μπορούν να αποσυρθούν και να αναταχθούν με τις διαρθρωτικές αλλαγές γιατί αποτελεί συστατικό της εξεύρεσης των πόρων που απαιτούν τα μνημόνια. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή που αποδεικνύει ότι η προοπτική επιτυχίας αυτών των πολιτικών υποσκάπτεται από τις ίδιες αυτές τις πολιτικές και τον αχταρμά τους, που δεν ακολουθεί κανένα μοντέλο και καμιά οικονομική θεωρία στο σύνολό του.
Προσπαθώντας να πολεμήσουν δημοσιονομικό έλλειμμα, χρέος, κρατική ανεπάρκεια και δυσκαμψία θεσμών  όλα ταυτόχρονα, σπασμωδικά και χωρίς προτεραίοτητες, είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούν στην αποτυχία, παράλληλα και με τον αρνητικό παράγοντα της ανικανότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας αλλά και την αργή και δύσκαμπτη οργάνωση της ίδιας της εποπτεύουσας Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ανεπάρκεια και των Ευρωπαίων ηγετών εν συνόλω (γιατί κακά τα ψέματα εκτός της Ελλάδας, που κορόιδευε χασκογελώντας ο κος Ντράκι σαν "ιδιάζουσα" περίπτωση σε όλα (αλήθεια είναι στάση και συμπεριφορά υπεύθυνου Ευρωπαίου αρχιτραπεζίτη αυτή; Μετά τους φταίνε οι κερδοσκόποι;), δεν βλέπω και η υπόλοιπη Ευρώπη να πορεύεται το δρόμο της επιτυχίας και της ανάκαμψης).

ΥΓ: Αλήθεια πόσο καιρό έχετε να ακούσεται τον όρο "εταίροι"; Έχει πια πλήρως αντικατασταθεί με τον όρο "δανειστές". Είμαστε απλά ένα ζόμπι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για τον βαριά άρρωστο στην εντατική, στους συγγενείς του πολλές φορές ο θάνατος φαίνεται σαν λύτρωση. Στην περίπτωσή μας προς το παρόν δεν μας αφήνουν να πεθάνουμε αλλά το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να  έχουμε ελπίδα να βγούμε κάποτε από την εντατική και όχι απλά να βασανιζόμαστε με προδιαγεγραμένο το τέλος μας.