Θέλεις να φας πολλά ψωμιά για να ζωντανέψεις το παρελθόν... Δεν αρκούν οι προσδοκίες του κόσμου και οι περιστασιακές ανακάμψεις. Θέλει χρόνο και δουλειά. Ολυμπιακός-Πανιώνιος 4-0 και πάμε γι' άλλα

Είναι διαχρονικά γνωστό πως ο Πανιώνιος είναι ομάδα με ικανότητα να πληγώνει τους οπαδούς του. Και σήμερα πολλοί ίσως νοιώσαμε έτσι. Δεν είναι τόσο οι κρυφές ελπίδες για κάτι καλό στο θεσμό του κυπέλλου. Αυτές ήταν μάλλον όνειρα που κάναμε γιατί χωρίς όνειρα δεν ζούμε. Είχαμε και στο μυαλό την πολύ καλή εικόνα στο ματς με τον ΠΑΟ και θέλαμε να πιστεύουμε σε κάτι καλό. Αυτή η ομάδα είναι σε όλες τις παραμέτρους πολύ νέα για να επαναλάβει το 79 ή το 87 ή το 98. Εκείνες οι ομάδες είχαν κάποια χρονική βάση όταν έκαναν την υπέρβασή τους. Σήμερα έχουμε μια ομάδα, που αποδομήθηκε και προσπαθεί να επαναδημιουργηθεί με πρώτιστο στόχο, ει δυνατόν να σώσει την παρτίδα στο πρωτάθλημα και μετά βλέπουμε. Πόσω μάλλον που σήμερα υποθέτω για λόγους rotation λόγω των άμεσων και κρίσιμων υποχρεώσεων του πρωταθλήματος, είδαμε Οκόγιε, είδαμε Αυλωνίτη, πρωτοεμφανίστηκαν οι ανώριμοι ακόμα εντός Πανιωνίου, Μιχαηλίδης και Μενδρινός.
Το κυριότερο που πλήγωσε σήμερα είναι πως μετά το 2-0 η ομάδα εμφάνισε εικόνα διάλυσης, που δεν αρμόζει στην ιστορία της. Δεν πέταξε απλά πετσέτα αλλά έκανε τον ελλειπή Ολυμπιακό που αποδοκιμάστηκε στο πρώτο μέρος από τους οπαδούς του να μοιάζει υπερομάδα, ανέστησε νεκρούς και έκανε μέχρι και τον Ντιόγκο σκόρερ. Να μου πεις δεν έχει και πολύ σημασία και καλύτερα να κρατάμε δυνάμεις για τα πιο σημαντικά όπως το ματς με την Κέρκυρα. Όπως το δει κανείς... Και η ψυχολογία ενός 4-0 κάτι λέει. Πάλι καλά που σήμερα στον κυανέρυθρο πάγκο δεν ήταν ο Λεμονής να έχουμε να λέμε.
Κατά τ' άλλα, στο Α μέρος αν και φάγαμε γκολ στο γνωστό χρονικό σημείο (10' με τον ΠΑΟΚ, 11' σήμερα από τον Πάντελιτς) από στημένη φάση είχαμε μάλλον καλή απόδοση με 2-3 επικίνδυνες φάσεις που δημιουργήσαμε με τελικό εκτελεστή τον Κούτσι. Μικρά τα ποσοστά μας στην κυκλοφορία της μπάλας.
Μετά το 66' (δεύτερο γκολ του Πάντελιτς) και την αλλαγή Κουλοχέρη με Μενδρινό (Κούρντι σαν δεξί μπακ) γίναμε μπάχαλο μπρος-πίσω, φάγαμε σαν υπνωτισμένοι γκολ μετά από κόρνερ από τον Ντιόγκο, χάσαμε κάθε ενδιαφέρον και επιδοθήκαμε σε ένα αποτυχημένο passing game για να περάσει η ώρα και εν τέλει με δεύτερη ασσίστ Μανιάτη (η πρώτη στο δεύτερο γκολ) κάναμε και τον Αμπντούν σκόρερ. Μια φάση με τον Κούτσι που πρόλαβε ο Μέλμπεργκ είχαμε.

Τέλειωσε το κύπελλο λοιπόν με τρόπο που κάθε άλλο παρά να μας ικανοποιεί μπορεί, όχι γιατί αποκλειστήκαμε αλλά γιατί εκθέσαμε εαυτούς κυρίως στο τέλευταίο 20λεπτο και μάλιστα όχι γιατί δεν μπορούσαμε να το αποφύγουμε, αλλά γιατί δεν το προσπαθήσαμε για τον Α ή Β λόγο. Ας προσπαθήσουμε να αγνοήσουμε το ότι έγινε σήμερα και να αγωνιστούμε στο πρωτάθλημα να κρατήσουμε όρθιο το σύλλογο. Δεν είμαστε σε θέση να ζητάμε ευθύνες από κανένα και να κάνουμε αποτιμήσεις. Πρέπει να αλλάζουμε γρήγορα σελίδα και να πηγαίνουμε παρακάτω με τις όποιες δυνάμεις έχουμε.

ΥΓ: Δεν καταλαβαίνω τι παραπάνω έχει ο Οκόγιε από τους δικούς μας νεαρούς παίκτες, που να δικαιολογεί το ότι έπρεπε να παίξει σήμερα.

ΥΓ2: Ίσως βέβαια αν η διαιτησία ήταν πιο "τολμηρή" (αλλά που μετά τα όσα έγιναν στο Ξάνθη-Ολυμπιακός...), η φάση της ανατροπής του Κούτσι στο 6' να έβαζε μπροστά τον Πανιώνιο με τελείως διαφορετική εξέλιξη. Αντιγράφω από onsports.gr:

"Το παιχνίδι ξεκίνησε με μία αμφισβητούμενη φάση, καθώς στο 6’ ο Κούτσι μπήκε στην περιοχή του Ολυμπιακού, ο Παπαδόπουλος τον μάρκαρε και ο επιθετικός των φιλοξενούμενων βρέθηκε στο έδαφος με τον διαιτητή να δείχνει να συνεχιστεί το παιχνίδι. Ωστόσο, όπως φάνηκε από το ριπλέι, ο αμυντικός των «ερυθρόλευκων» βρήκε στο πόδι τον Φιλανδό άσο των «κυανέρυθρων», οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν σωστά για πέναλτι."

Ακόμα και τις όποιες μικρές πιθανότητες είχαμε σε τούτο το ματς, μας τη μείωνε το γεγονός του "διαμαρτυρόμενου" Ολυμπιακού, που αν τον έστελναν στη άσπρη βούλα του πέναλτι, ποιος θα άκουγε μετά το Θεοδωρίδη...

ΥΓ3: Μια έκκληση στο Σάμαρη να μην καταντήσει νέος Ριέρα. Εκείνη η κίτρινη στο τέλος με την τρικλοποδιά στον Αμπντούν, δεν ήθελε και πολύ να γίνει κόκκινη, χωρίς λόγο και αιτία. Ας προσέξει και ας τον κάνουν να προσέξει... Δεν μας παίρνει να βγάζουμε και μόνοι μας τα μάτια μας.

ΥΓ4: ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΝΤΖΙΟΥ:
«Ήρθαμε να παίξουμε ένα δύσκολο παιχνίδι. Μέχρι το 2-0, η εικόνα μας ήταν πάρα πολύ καλή. Δεν δεχθήκαμε πίεση και φάσεις. Ήμασταν μέσα στο παιχνίδι. Τρία λάθη δικά μας, όμως, έφεραν τα τρία τελευταία γκολ του Ολυμπιακού. Η ομάδα μας μετά το 2-0 δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα ούτε την εμπειρία να διαχειριστεί το παιχνίδι. Είναι δικό μου θέμα αυτό και πρέπει να το λύσω. Στο 2-0 παρατήσαμε το παιχνίδι. Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό, του εύχομαι καλή συνέχεια. Πρέπει να προετοιμαστούμε τώρα για το Πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός είχε τα δικά του προβλήματα. Την πίεση να κερδίσει. Δεν έγινε πιο δύσκολο το ματς για εμάς λόγω της ήττας του Ολυμπιακού στην Ξάνθη και της ανάγκης του να πάρει τη νίκη. Είμαι ευχαριστημένος από την ομάδα μου μέχρι το 2-0. Δεν φοβήθηκε το ματς, αλλά μετά το 2-0 το παρατήσαμε. Το σκορ είναι πλασματικό. Δεν έγιναν φάσεις για αυτό το σκορ. Η ουσία, όμως, μετράει. Μπήκαν τέσσερα γκολ».

...ΟΚ. Καλό είναι όμως να στεκόμαστε κάπως ανάλογα με την ιστορία που κουβαλάει η φανέλα που φοράμε... Η ουσία που μετράει είναι ότι εν τέλει φύγαμε με συντριβή από έναν αγώνα που η συντριβή δεν μας άξιζε. Και τα ψυχικά αποθέματα δεν τα έχεις όταν μπαίνεις χωρίς και μεγάλη διάθεση και πίστη να διεκδικήσεις κάτι, όταν χάσεις το νόημα του αγώνα. Και τέλος όταν δεν έχεις στο μυαλό σου πως πέρα από τη νίκη και την ήττα, μετράει και η αξιοπρέπεια.
Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Ας δούμε πιο πέρα και ας προσπαθήσουμε για το καλύτερο στη συνέχεια. Ίσως και κάποια πράγματα που συμβαίνουν, να αποβούν χρήσιμα αν υπάρχει διάθεση να μάθεις από τα παθήματά σου.