Σαμαράς: "Το ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν αποφασίζει τι θα κάνει εμποδίζει την όποια λύση. Και βέβαια όσο ο κ. Παπανδρέου δεν παραιτείται μπλοκάρει και τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα. Εγώ είμαι αποφασισμένος να βοηθήσω. Εφόσον παραιτηθεί όλα θα πάρουν το δρόμο τους"
Παπανδρέου: "Πόσο πιο ξεκάθαρα να το πω; Θα πρέπει να υπάρχει συμφωνία και μετά θα δρομολογηθούν όλες οι εξελίξεις".
Εφόσον δεν μπορούν να συνεννοηθούν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ας τους βοηθήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ας τους καλέσει με ένα τεύχος του Συντάγματος και ας τους δείξει το Άρθρο 38 παρ. 2 που λέει ότι αν ο Πρωθυπουργός παραιτηθεί ή εκλείψει τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει Πρωθυπουργό αυτόν που θα του προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος από το οποίο προέρχεται ο απερχόμενος Πρωθυπουργός. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΣ ΑΠ' ΑΥΤΉΝ. Μπορεί να μην είναι καν βουλευτής ο προτεινόμενος.
Το αναφέρω γιατί έχει γεμίσει το διαδίκτυο με την ερμηνεία του άρθρου ότι σε αυτήν την περίπτωση ο νέος πρωθυπουργός πρέπει να είναι από την κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος. Και μάλιστα ουδείς από αυτούς τους ερμηνευτές του Συντάγματος δεν κάνει τον κόπο να αντιγράψει το άρθρο ή να δώσει ένα σύνδεσμο στους αναγνώστες του, αλλά οι εντυπώσεις δημιουργούνται ... Γιατί άραγε μένει να δείξει ο χρόνος.
Σε κάθε περίπτωση ο Πρωθυπουργός μπορεί να παραιτηθεί χωρίς να υπάρξει ακυβερνησία εφόσον συμφωνήσουν εκ των προτέρων για τις υπόλοιπες παραμέτρους του ζητήματος (πρόσωπο πρωθυπουργού, χρονική διάρκεια και υπευθυνότητες της νέας κυβέρνησης).
Κύριε Σαμαρά, το ζήτημα ήταν να μην φθάσουμε εδώ. Τώρα το να εμμένεις στις λεπτομέρειες μόνον κακό κάνει. Το πρόβλημα δεν είναι ο Παπανδρέου αλλά τα εφαρμοστικά μέτρα. Ζήτα απλά ξεχωριστή ψήφιση και προχώρα στη συνεννόηση για Κυβέρνηση Συνεννόησης ώστε να μην δώσεις περιθώρια
στους "Ρεν" να εκβιάζουν τη χώρα άλλο. Μέχρι τότε βλέπεις τι μπορεί να γίνει με τα μέτρα και τι να ορθολογισθεί, αν γίνεται κάτι και δεν έχουν δεσμευθεί επί παντός επιστητού ήδη.
Τελικά πάντως αλήθεια, γιατί είναι τόσο δύσκολο να προκηρυχτούν οι περιβόητες εκλογές για να τοποθετηθούμε όλοι μας επιτέλους στα διλήμματα της εποχής, αντί να αναζητούνται πραξικοπηματικά τεχνάσματα για δικτατορίες-εξπρές; Μήπως τελικά το ζητούμενο είναι απλά με ποιο συνταγματικό παραθυράκι θα επιτευχθεί το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, ώστε να κλειδώσουν κάτω από το τραπέζι οι συμφωνίες που θα διασφαλίζουν τετελεσμένο δεσμεύσεων δεκαετιών, πριν από οποιαδήποτε εξωστρεφή πολιτική διαδικασία και δημόσιο διάλογο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, αν η απόφαση που καλούμαστε να πάρουμε σε αυτό το σταυροδρόμι σαν κοινωνία δεν συνιστά ερώτημα εκλογών, τι αξία έχει αυτή η δημοκρατία;
Νομίζω ότι έχουμε κατ' επίφαση δημοκρατία υπό το κράτος εκβιασμών, διεθνών και ημεδαπών και υπό τον τρόπο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Και το Σύνταγμα οριακά τηρείται ή κάνουμε τα στραβά μάτια ότι τηρείται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι η εκχώρηση κρατικών δικαιωμάτων μας χρόνια τώρα στο συνεταιρισμό που λέγεται ΕΕ, πλέον δείχνει έκδηλα ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε στη φάση της αδυναμίας και της πτώσης, τις δεσμεύσεις μας προς τους συνεταίρους, που μας κρατούν ζωντανούς.
Παράλληλα όντως είμαστε πεδίον λαμπρόν πειραματισμού μείωσης κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, που αργότερα η εφαρμογή τους θα γενικευτεί και που κρίνονται αναγκαία για να λειτουργήσει ο συνεταιρισμός μέσα στο σύστημα του χάους των παγκοσμιοποιημένων αγορών, που κυβερνούν τα πάντα χωρίς έλεγχο κρατών και οργανισμών.
Από ότι καταλαβαίνω δεν έχουμε πλέον δικαίωμα να καθορίζουμε εντός επικρατείας πότε θα γίνονται εκλογές. Αν θα έχουμε να πληρώσουμε πολλά τοκοχρεωλύσια σαφώς δεν θα μας επιτρέπεται κάτι τέτοιο...
Για την παρούσα φάση, επαναλαμβάνω το τι ξαναέγραψα, που βγάζει το θυμικό μου πιο πολύ και όχι το μυαλό μου, ότι το μη χείρον βέλτιστον.
Βέβαια άκουσα και το εξής από χείλη όχι ειδήμονα... ομιλούντα με τη μέση λογική, βλέποντας το πλήθος των ξένων ρεπόρτερ στου Μαξίμου. Αν είμαστε τόσο σημαντικοί για τον κόσμο ολάκερο εν τέλει, τότε γιατί δεν το διαπραγματευόμαστε πιο πολύ το πράγμα;
Όπως και στο πρώτο μνημόνιο όμως κάτι τέτοιο θέλει κότσια... που δεν υπάρχουν.
Ναι θα μας έκλειναν τη στρόφιγγα και αυτόματα θα αναγκαζόμασταν να επιστρέψουμε στη δραχμή. Αλλά η αυριανή Δευτέρα ίσως να έβρισκε την Ιταλία σε χάος και τη Γαλλία χωρίς τα 3 Α της...
Αλλά όταν τρωγόμαστε μεταξύ μας, που μυαλό και καρδιά για τέτοιες ριψοκίνδυνες συναινέσεις.
Να μου πεις το έκανε ο Παπανδρέου με το δημοψήφισμα και την έφαγε... Μήπως δεν την έτρωγε / τρώγαμε τη σφαλιάρα, αν όλοι συναινούσαν εν τέλει; Το λέω εγώ που δεν συναίνεσα με το δημοψήφισμα.
...υπό τον τρόμο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και όχι τρόπο, ήθελα να γράψω.
ΑπάντησηΔιαγραφή