ΥΠΟ ΜΟΡΦΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ... και περί Τζάμπα μαγκιών

ΥΠΟ ΜΟΡΦΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ... Η οποιαδήποτε συσχέτιση με την πραγματικότητα αφήνεται στην ενεργό φαντασία του αναγνώστη και δεν επιχειρείται από τον ίδιο τον γράφοντα.

Με έχουν βάλει υπεύθυνο στην εταιρία να διαπραγματευτώ τη χρηματοδότηση της από νέους επενδυτές και συνομιλώ με τους δικηγόρους και τους λογιστές που έχουν στείλει. Η εταιρία έχει πρόβλημα λειτουργίας και χρέη και η χρηματοδότηση είναι απαραίτητη και ζωτική. Δέχομαι όλους τους όρους για να κρατήσω εν ζωή την εταιρία. Σε αυτή τη ζωή όμως, αν δεν αντιδράς καθόλου και είσαι τελείως δεκτικός, το σίγουρο είναι ότι τελικά θα σε στριμώξουν.

Ξαφνικά καταλαβαίνω ότι μου ζητάνε να στηρίξουν τη χρηματοδότηση σε ενέργειες που θα καταλήξουν στην απόλυση ή στην μιζέρια των εργαζομένων στην εταιρία, σε τέτοιο βαθμό που ίσως πια να μην είναι εφικτή η παραγωγική λειτουργία της και χωρίς να εγγυώνται μάλιστα ότι ένας τέτοιος εταιρικός ανασχηματισμός θα μπορέσει να κρατήσει εν ζωή την εταιρία. Έχω την υπόνοια ότι δεν θέλουν να χρηματοδοτήσουν την εταιρία για να επιβιώσει αλλά για να τη διαλύσουν και να εκμεταλλευτούν το real estate σα νέα αφεντικά.

Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ, αποπέμπω κακήν κακώς τους δικηγόρους και τους λογιστές και τους λέω πως δεν διαπραγματεύομαι μαζί τους πλέον αλλά με τ' αφεντικά τους. Τα αφεντικά τους κάνουν το προφανές, με γράφουν δηλαδή στα παλιά τους τα παπούτσια και μου διαμηνύουν πως αν ακόμα θέλω τη χρηματοδότησή τους, πρέπει να πείσω τους αντιπροσώπους τους να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις και να τα βρω με αυτά που θα μου θέσουν σαν όρους.

Σκιάζομαι. Πανικοβάλλομαι. Για να τους κάνω να γυρίσουν πίσω και να εγκρίνουν τη χρηματοδότηση, δεσμεύομαι ότι όχι μόνον αυτά που μου λένε θα κάνω αλλά και ακόμα παραπάνω. Πήγα για μαλλί και βγήκα κουρεμένος. Προσπαθώ να πείσω τώρα τους συναδέλφους μου πως αν κάνουμε όσα μας λένε, η εταιρία θα επιβιώσει, αλλά πόσοι απ' αυτούς θα μείνουν συναδελφοί μου και όσοι μείνουν, τι συνθήκες εργασίας θα έχουν πια, αν υπάρχει η εταιρία στο τέλος;

Ίσως αν αντιδρούσα λιγότερο δεκτικά εξ αρχής να είχα καλύτερη τύχη και καλύτερα αποτελέσματα; Ίσως να μην το μάθω ποτέ αλλά και αν το μάθω θα μου είναι πια άχρηστη γνώση. Μπορεί να χρησιμεύσει σε μεταγενέστερους που θα βρεθούν στην ίδια θέση αν αυτοί διδάσκονται από την Ιστορία καλύτερα απ' ότι εγώ.

ΥΓ: Μια που ακούστηκε ο χαρακτηρισμός "Τζάμπα μάγκας", να πούμε ότι μπορεί όντως να χαρακτηρίσει όποιον επικρίνει εκ του ασφαλούς και λεονταρίζει γνωρίζοντας ότι δεν κινδυνεύει αλλά άραγε ποιος σώφρων νοιώθει ότι δεν κινδυνεύει σήμερα;

Και επίσης πως άραγε μπορούμε να χαρακτηρίσουμε εκείνον, που πρέπει να προκληθεί και να κατηγορηθεί πρώτα για να δείξει τη διαφάνεια των πράξεών του εκ των υστέρων και όχι άμεσα ως όφειλε εκ της θέσης του και εκ των συνθηκών που επικρατούν και χρειάζονται περισσότερο φως να πέφτει στις πράξεις των υπευθύνων, αν θέλουμε πιο πολλοί να συναινούν μαζί τους;
Και μάλιστα να δείξει μια διαφάνεια πράξεων που ναι μεν ταιριάζουν με τα όσα φανερά λέει αλλά συνεχίζουν να μην πείθουν για την αποτελεσματικότητά τους και να δημιουργούν μεγαλύτερες ανησυχίες για την άνευ όρων δεκτικότητα τους, που αφαιρεί και τις ελάχιστες ελπίδες για την ύπαρξη και διατήρηση κόκκινων γραμμών και δικλείδων ασφαλείας.

Αλλά πολύ λίγη σημασία έχουν όλα αυτά πια... Ο μόνος τρόπος να βγούμε από την κρίση είναι να διαμορφωθεί πλέον ένα σαφές πλαίσιο και να το παλέψουμε με σύμπνοια. Για να υπάρχει η σύμπνοια, πρέπει να εφαρμοστεί το απόφθεγμα του Αποστόλου, "Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε" και να μην έχουμε ρίξει όλα τα βάρη στα πιο αδύναμα υποζύγια της κοινωνίας μας. Πολύ δύσκολη όμως είναι η απαιτούμενη φιλαλληλία στην Ελλάδα των ετεροβαρών νομοθετημάτων.