Στη Θεσσαλονίκη διαδήλωσαν οι πάντες, από φοιτητές, από ταξιτζήδες, από "αγανακτησμένους" ως κοκουλοφόρους, ως εξωκοινοβουλευτικούς αριστερούς και ως τους πολυπληθείς (10.000) οπαδούς του Ηρακλή. Ετερόκλητοι θα μου πείτε. Το δέχομαι. Ο καθένας με το δικό του πρόβλημα και όλοι με το κοινό όλων μας τελικά.
"Εκνευρισμένος και στεναχωρημένος δήλωσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρης, από τα επεισόδια. Μιλώντας σε δημοσιογράφους, υπογράμμισε πως όλα αυτά τα φαινόμενα κάνουν κακό στην ίδια την εικόνα της πόλης και δήλωσε πως θα εισηγηθεί στο δημοτικό συμβούλιο να εκδώσει ψήφισμα, το οποίο θα καταδικάζει όσα έγιναν, ζητώντας να μην επαναληφθεί μία τέτοια κατάσταση."
Επειδή οι διαδηλώσεις θα υπάρχουν όσο υπάρχουν προβλήματα, το ψήφισμα θα πρέπει να κατευθύνεται στον τρόπο αντιμετώπισής τους. Ή εν τέλει εφόσον είναι τέτοια η κατάσταση, ας μην γίνεται η ΔΕΘ, βήμα για την κυβέρνηση, εφόσον δεν έχει και να πει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, όπως δεν είχε σήμερα. Αν και από τα σημερινά, θα συμφωνήσω με ένα από τα σλόγκαν του Πρωθυπουργού:
"Δεν θα αφήσουμε την Ελλάδα να γίνει το εξιλαστήριο θύμα για προβλήματα που υπάρχουν στην Ευρώπη".
Γιατί πέρα από τα δικά μας ατοπήματα, είναι σαφές ότι αποτελούμε το πειραματόζωο κοινωνικών αλλαγών που βολεύουν τα κυβερνώντα συμφέροντα στην Ευρωπαϊκή ζώνη και το μεν πειραματόζωο θα είναι παράδειγμα προς αποφυγήν από άλλους ενώ το πείραμα θα καταστεί εφαρμόσιμο στη μεσαία και κατωτέρα τάξη πολλών άλλων κοινωνιών της Ευρώπης.
Εμείς ούτως ή άλλως πρέπει να διορθώσουμε τα ατοπήματά μας του παρελθόντος, που αλλοτρίωσαν τον κοινωνικό μας ιστό και μας οδήγησαν σε μια διαβίωση με αντιπαραγωγικές εργασίες και με το άτομο πάνω από το σύνολο και την κοινωνία. Από την άλλη πρέπει να αποτρέψουμε τη βαθμιαία καταστροφή της χώρας, που απεργάζονται τα στείρα σχέδια των δανειστών μας, τα οποία δυστυχώς χωρίς πολιτικές αντοχές δέχονται οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι υπό το φόβο της χρεοκοπίας. Για να γινόταν αυτό θα έπρεπε ήδη να είχαμε δείξει και αποτελέσματα διόρθωσης των δικών μας στραβών αλλά και αντιστάσεις στις άνευ όρων απαιτήσεις ξεζουμίσματος και υφεσιακών μέτρων που μας υπέβαλαν οι επιτηρητές μας, κυρίως για λόγους δικής τους εξασφάλισης και όχι γιατί αυτά θα έδινε λύση σωτηρίας στην ελληνική οικονομία. Μένει να δούμε αν τώρα πια υπάρχει λύση. Δύσκολα.
Τώρα για τις διαδηλώσεις αυτές καθ' εαυτές, για μένα το ότι μετά από τόσο καιρό συνεχίζουν να είναι ετερόκλητες και προσανατολισμένες σε στενά πλαίσια κλαδικών αιτημάτων, δεν είναι το καλύτερο σενάριο και δείχνει ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το που βρισκόμαστε. Να μου πεις, ο καθένας το σπίτι του που γκρεμίζεται βλέπει πρώτα. Αλλά έτσι οδηγούμαστε σε περιπτώσεις του λεγόμενου κοινωνικού αυτοματισμού και κοινωνικών μερίδων που στρέφονται έναντι άλλων σε ένα ατέρμονα κύκλο στείρων αντιπαραθέσεων του στυλ "να οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι", "να οι κακοί ταξιτζήδες" κλπ.
Διαβάζω παράλληλα ότι το Βερολίνο απεργάζεται σενάρια της Ελληνικής χρεοκοπίας. Ίσως βλέπουν ότι αρκετά μας έστυψαν ή ότι δεν θα αντέξουμε άλλο στύψιμο και κοιτάνε να δουν τι θα κάνουν στη συνέχεια. Για μας μένει ίσως να δούμε αν θα χρεοκοπήσουμε ή θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε με πλήρες στύψιμο ή κάπως άστυφτους. Ας ελπίσουμε ότι θα μείνουν σπόροι από τη λεμονόκουπα για να φυτρώσει νέο δένδρο κάποτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου