Δυστυχώς έχω αναγκαστεί πολλές φορές φέτος να βρεθώ στη λυπηρή ανάγκη να απευθύνω τον τελευταίο χαιρετισμό. Σήμερα αποχαιρετώ τον άρχοντα του ελληνικού αθλητισμού, το μόνο Έλληνα αθλητή, που έχει συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς αγώνες σε δυο διαφορετικά σπορ, τον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ του μπάσκετ (μαζί με τον Κώστα Μουρούζη), τον άνθρωπο που λάμπρυνε τον Πανιώνιο και σαν παίκτης και σαν προπονητής καθώς και όλες τις ομάδες που έπαιξε ή κατηύθυνε από τον πάγκο, τον Φαίδωνα Ματθαίου. Έφυγε σε ηλικία 87 ετών. Σαν παιδί και νέος, πρόλαβα τις μονομαχίες Μουρούζη-Ματθαίου, με ΠΑΟ και ΟΣΦΠ και βέβαια πρόλαβα τον κύριο Φαίδωνα στον πάγκο του Πανιωνίου να οδηγεί την ομάδα στο τελικό του 1977:Παναθηναϊκό Στάδιο 15 Ιουλίου 1977
Ολυμπιακός-Πανιώνιος 103-88 (40-45)
Διαιτητές: Ευαγγελάτος-Ρήγας
Ολυμπιακός (Μουρούζης): Γιατζόγλου 31, Διάκουλας 17, Ράμμος 16, Καστρινάκης 12, Μπαρλάς 9, Μελίνι 8, Σισμανίδης 4, Γκαρώνης 3, Σπανός 3, Κοκορόγιαννης
Πανιώνιος (Ματθαίου): Ράπης 23, Μίσσας 23, Δενδρινός 17, Φωτεινός 9, Παπαδάκης 8, Τσικίμης 6, Τσαντίκος 3, Κοσμόπουλος, Παύλου, Παναγιωτόπουλος.
Ο Φαίδωνας Ματθαίου υπήρξε πανεθνικός. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, με θητεία και τίτλους σαν παίκτης στον Άρη και προπονητής της ομάδας γυναικών αλλά και σαν προπονητής στον ΠΑΟΚ, σε ένα αλησμόνητο τελικό κόντρα στην αρμάδα των Γκάλη και Ιωαννίδη, τότε αυτοκρατορία στο μπάσκετ,με τίτλους σαν παίκτης στον ΠΑΟ αλλά και με σημαντική θητεία σαν προπονητής στον ΟΣΦΠ και με προσφορά και στις Εθνικές ομάδες. Έκανε σαν παίκτης διεθνή καριέρα στη Βαρέζε σε εποχές δύσκολες για τον Ελληνικό αθλητισμό. Υπήρξε και ιδρυτής του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης.
Πιστεύω ότι αντιπροσωπεύω όλους τους Πανιώνιους αποχαιρετώντας από βάθη καρδίας ένα κομμάτι της ιστορίας του Ελληνικού αθλητισμού, αυτό του καλαθοσφαιρικού πατριάρχη, Φαίδωνα Ματθαίου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Θεωρώ ότι θα ήταν καλό η πολιτεία να τον τιμήσει, δίνοντας το όνομά του σε ένα από τα μεγάλα γήπεδα μπάσκετ. Ίσως ανάλογα πράξει και ο ΠΑΟΚ, στον οποίο πρόσφερε εκείνο το κύπελλο το 1984, που ήταν από τις πλέον ευτυχισμένες καλαθοσφαιρικές στιγμές του συλλόγου της συμπρωτεύουσας και πραγματικά έβαλε τον Φαίδωνα Ματθαίου στις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας του ΠΑΟΚ. ΑΛΛΑ ΕΙΠΑΜΕ Ο ΦΑΙΔΩΝΑΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ.
Για μένα θα μείνει αλησμόνητη και η φυσιογνωμία του στον κυανέρυθρο πάγκο όταν μικρό παιδί παρακολουθούσα την ομάδα των Δενδρινού, Μίσσα, Λαζαρίδη, Παπαδάκη και των άλλων μπασκετικών φυσιογνωμιών της εποχής για τον Πανιώνιο αλλά θα μείνει αλησμόνητη και η φωτογραφία του Ματθαίου σαν αθλητή του μπάσκετ του Πανιωνίου στη δεκαετία του 50, που είδα πέρυσι στη φωτογραφική έκθεση για τα 120 χρόνια του συλλόγου.
Καλό ταξίδι κύριε Φαίδωνα.
Άνθρωπος υψηλού πνευματικού επιπέδου και ισχυρή προσωπικότητα από τους πολλούς τέτοιους που βρέθηκαν στο χώρο του μπάσκετ και το έφεραν εκεί που είναι σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή