ΧΑΟΤΙΚΟΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ. Αναγνώριση του αδιέξοδου του Μνημονίου αλλά διατήρηση των στόχων του...

Είναι σαφές ότι η Ελλάδα έχει περιπέσει σε ένα φαύλο κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά. Τουλάχιστον δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση. Αντιγράφω από τα tanea.gr για τις τελευταίες εξελίξεις και σχολιάζω:

1. Η Αθήνα για πρώτη φορά χθες, δια του υπουργού Οικονομικών, αναγνώρισε δημόσια ότι είναι αδύνατη η έξοδος της χώρας στις αγορές το 2012, όπως προβλέπεται από το μνημόνιο. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου, σε έκτακτη συνέντευξη τύπου την Κυριακή, διευκρίνισε ότι το αντικείμενο των συνομιλιών που είχε με τους ομολόγους του το βράδυ της Παρασκευής αφορούσε την εξεύρεση λύσης για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της Ελλάδας για το 2012 και το 2013, οι οποίες υπολογίζονται σε συνολικά 50 δισ. ευρώ. Ένας τρόπος, εξήγει ο κ. Παπακωνσταντίνου, θα ήταν να ενεργοποιηθεί η ρύθμιση που επιτρέπει στον προσωρινό μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. να αγοράζει ομόλογα μελών κρατών από την πρωτογενή αγορά.
   
   Ωστόσο, όπως φάνηκε στο Λουξεμβούργο, η παράταση της βοήθειας προς την Αθήνα προσκρούει στις επιφυλάξεις των Γερμανών, που διαμηνύουν όρτι δεν πρόκειται να συναινέσουν σε νέα χρηματοδότηση χωρίς αυστηρές προϋποθέσεις αλλά και μια μορφής ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
   
   ΣΧΟΛΙΟ: Δυστυχώς στον ένα χρόνο από το Μνημόνιο έγινε πασιφανές και στους κυβερνώντες το αυταπόδεικτο, ότι το Μνημόνιο τους μόνους που συνέφερε ήσαν τις τράπεζες Γαλλίας και Γερμανίας, για να απαλλαγούν όσο το δυνατόν από τα ελληνικά ομόλογα. Απλά η δανειοδότηση ήταν μια προσωρινή "ασπιρίνη" για τις τρέχουσες ανάγκες, που σε συνδυασμό με την ύφεση που δημιούργησαν οι παράλογοι στόχοι μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος, οδήγησε σε περαιτέρω πνιγμό της ελληνική οικονομία, σε μεγάλη αύξηση της ανεργίας και σε παντελή αδυναμία ανάπτυξης. Συνάμα είχαμε και την αδυναμία της κυβέρνησης να εφαρμόζει στην πράξη όσα εξήγγγειλε στα πλαίσια του Μνημονίου και την παντελή έλλειψη σταθερότητας του φορολογικού συστήματος με μέτρα επί μέτρων, που δημιούργησε τείχος στην όποια περίπτωση νέων επενδύσεων που θα αποτελούσαν αιμοδοσία στην οικονομική αναιμία που μας μαστίζει.
   
   
2. «Θα αναγκαστούμε να πιούμε το πικρό ποτήρι. Θα αναγκαστούμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα. Ποια θα ήταν η εναλλακτική; Δεν θέλουμε να εξωθηθούμε σε μια αναδιάρθρωση», είπε στο Bloomberg ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης για τα δημοσιονομικά και βουλευτής της CDU, Norbert Barthle.
   
   ΣΧΟΛΙΟ: Προφανώς οι της Ευρωζώνης δεν θέλουν να συμβεί η αναδιάρθρωση μέσα στα πλαίσια της, θεωρώντας την καταστροφική για το Ευρώ και προάγγελο χιονοστιβάδας περαιτέρω δεινών και αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν προβλέπεται στο καταστατικό της (εκτός και αν οι ίδιοι φύγουμε από μόνοι μας, αλλά ποιος παίρνει το ρίσκο να βγούμε απροστάτευτοι μέσα στα τσακάλια των αγορών...
   
3. «Η Ελλάδα ζήτησε την ελάφρυνση των στόχων, και συγκεκριμένα να μετατεθεί ο στόχος του 3% του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον δύο χρόνια», φέρεται να είπε αξιωματούχος που λέγεται ότι είχε άμεση γνώση της άτυπης σύσκεψης στο Λουξεμβούργο. Σύμφωνα με υψηλόβαθμη ευρωπαϊκή πηγή, το αίτημα αυτό απορρίφθηκε από τη γερμανική πλευρά.
   Το δημοσίευμα μεταφέρει την ανησυχία του Βερολίνου για το γεγονός ότι η κυβέρνηση χάνει την πολιτική βούληση για προχωρήσει σε περικοπές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Η Γερμανία, επισημαίνεται στο δημοσίευμα, αναμένει από την Ελλάδα να διπλασιάσει και να επιταχύνει τις προσπάθειές της, ως προϋπόθεση για τη χορήγηση επιπλέον βοήθειας.
   
   ΣΧΟΛΙΟ: Δεν υπάρχει λύση σε συνδυασμό με το στόχο του δημοσιονομικού ελλείματος που θέτει το Μνημόνιο και στην οποία εμμένουν οι Γερμανοί. Ο στόχος αυτός αντίκειται στην όποια δυνατότητα αναθέρμανσης της Ελληνικής οικονομίας και οδηγεί σε νέο δανεισμό και γιγάντωση του δημόσιου χρέους. Όπως προανέφερα, είναι λάθος να θεωρούμε ότι το Μνημόνιο απέτυχε μόνον από την αδυναμία της κυβέρνησης να εφαρμόσει στην πράξη τα όσα νομοθετεί στα πλαίσια του Μνημονίου. Το Μνημόνιο είναι μια φόρμουλα που χρεώνει την Ελλάδα για να μειώνει το δημόσιο έλλειμμα. Σίγουρα και αποκρατικοποιήσεις και συρρικνώσεις και περικοπές άχρηστων δημόσιων τομέων χρειάζονται αλλά αφ' ενός μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά και αφ' ετέρου η εμμονή σε τέτοιους στόχους δημοσίου ελλείμματος θα οδηγήσουν σε εκποίηση πόρων και περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου μπιρ παρά σε ξένα συμφέροντα έναντι δανεισμού καλύτερου μεν των αγορών αλλά επίσης επαχθούς και μακροχρόνιας υποθήκης της χώρας και μάλιστα τη στιγμή που ο δανεισμός δεν χρησιμοποιείται για να φέρει ανάπτυξη και να δημιουργήσει πλεονάσματα που θα ανοίξουν τη διέξοδο στο σκοτεινό τούνελ. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν λύσει τη θηλειά για να αφήσει την ελληνική οικονομία να αναθερμανθεί τότε τίποτα δεν γίνεται. 
   Το έχω ξαναγράψει. Το 2009, οι Ευρωπαίοι θα ήταν ευχαριστημένοι αν είχαμε έλλειμμα 6%, όπως υπολόγιζε ο τότε υπουργός Παπαθανασίου. Τώρα όχι; Γιατί άραγε;