Λες και δεν μπορούσαν να μείνουν για πολύ καιρό μακριά, έφυγε σήμερα ο Νίκος Παπάζογλου, ένας από τους πιο γνήσιους υπηρέτες της Ελληνικής Μουσικής, να πάει να βρει τον πρόσφατα αποβιώσαντα φίλο και μουσικό συνεργάτη του, το Μανώλη το Ρασούλη. ΟΙ ΜΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ... Δεν είναι πια ανάμεσά μας. Κάπου ίσως από κει ψηλά μπορεί να μας βλέπουν να σιγοτραγουδάμε τα τραγούδια τους. Για να διαψεύδουμε το ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ. Εμείς παραμένουμε για να βιώνουμε τις όσες αλήθειες μας έλεγε το "Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ". Ήρθε η ΡΩΓΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ για το Νίκο όπως είχε έρθει και για το Μανώλη, αλλά:
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ
ΥΓ: Τραγική σύμπτωση. Διάβαζα το πρωί τη συνέντευξη-αφιέρωμα στο Ρασούλη, της κόρης του στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου, στο Θεοδωράκη. Που να ξέρω ότι μες στη μέρα θα έφευγε και έτερος της κομπανίας για να στελεχώσει την ουράνια ορχήστρα.
ΥΓ2: Σα σήμερα μου φαίνεται όταν πιτσιρίκος τελειώνοντας τα αγγλικά στον ΟΜΗΡΟ στην Πλατεία της Νέας Σμύρνης, πέρναγα απέναντι και στο δισκάδικο που υπήρχε εκείνη την εποχή χάζευα τα LPs. Η φωτογραφία της "Εκδίκησης της Γυφτιάς" με το χαμογελαστό νέο με το καπέλλο της αγροτιάς και το αγγελάκι στο αυτί σαν γαρύφαλλο, μου είχε μείνει βαθιά χαραγμένη στη συνείδησή μου.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ. Αυτή η χρονιά θα μας τα πάρει όλα καθώς φαίνεται...
ΥΓ3: Πολύ καλό αφιέρωμα και βιογραφικό για το Νίκο Παπάζογλου στο tanea.gr. Αξίζει να το διαβάσει κανείς αποχαιρετώντας τη σύγχρονη ελληνική μουσική ψυχή του Νίκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου