Νέα ενδιαφέρουσα συνέντευξη Παπανδρέου δημοσιεύεται στο ιταλικό Panorama και δίνει αρκετή τροφή για σχολιασμούς. Αναδημοσιεύω και σχολιάζω αποσπάσματα από nooz.gr:
"Στην ερώτηση αν «η χώρα είναι εκτός κινδύνου;», απαντά: «Ας το θέσουμε έτσι: είμαστε εκτός άμεσου κινδύνου χρεοκοπίας, αλλά πρέπει να κρατήσουμε σταθερή πορεία για να μην το διακινδυνεύσουμε»".
ΣΧΟΛΙΟ: Ίσως η πλέον σωστή ερώτηση να είναι η εξής προς τον κύριο Παπανδρέου. Ας πούμε ότι ολοκληρώνεται απρόσκοπτα το πρόγραμμα του Μνημονίου και φθάνουμε στο τέλος του 2013 στην έξοδο με το προβλεπόμενο χρέος στα 145% του ΑΕΠ.
Κινδυνεύει να χρεοκοπήσει από εκεί και πέρα η χώρα; Θα μπορεί να δανειστεί από τις αγορές;
"Σχετικά με τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ο πρωθυπουργός εξηγεί ότι «μπορεί να δώσουν και πράσινο φως στα σχέδιά μας. Πρόκειται για μια ψήφο ευθύνης εκ μέρους των Ελλήνων, που πρέπει να αποφασίσουν αν είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να με ακολουθούν»".
ΣΧΟΛΙΟ: Το ζήτημα είναι ότι τα σχέδια σας κύριε Παπανδρέου δεν είναι καθόλου σαφή και ξεκαθαρισμένα. Ακόμα και το Μνημόνιο δεν είναι παρά ένα ασαφές περίγραμμα, προσαρμοστέο στις περιστάσεις και στις εκάστοτε συνθήκες. Ποια σχέδια σας να εγκρίνει ο Ελληνικός Λαός κύριε Πρωθυπουργέ; Αυτά προ των εκλογών ή εκείνα τα άγνωστα και θρυλούμενα για μετά τις εκλογές; Συνεπώς η αιτούμενη ψήφος ευθύνης, πιο πολύ μοιάζει με λευκή επιταγή.
"Αν οι ομάδες συμφερόντων που πλήξαμε με τις μεταρρυθμίσεις μας, πούνε “φτάνει, πρέπει να σταματήσουμε τις αλλαγές που είναι σε εξέλιξη”, τότε δεν μου μένει παρά να απευθυνθώ σε όλο τον ελληνικό λαό», εξηγεί ο πρωθυπουργός.
Σε σχέση με ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια, στην οποία αναφέρεται ο Ιταλός δημοσιογράφος, Πίνο Μπουοντζιόρνο, ο Γιώργος Παπανδρέου, παρατηρεί: «Τι είναι πιο ασταθές; Μία κυβέρνηση που δεν μπορεί να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, ή μια κυβέρνηση που διαθέτει λαϊκή εντολή για να εφαρμόσει τις αλλαγές;». "
ΣΧΟΛΙΟ: Όπως ξαναέγραψα, για την προδιαγραφή των εκλογών σαν δημοψήφισμα για το Μνημόνιο αντί του πραγματικού τους τοπικού χαρακτήρα, ευθύνεται ΚΑΙ ο κύριος Παπανδρέου, που για λόγους τακτικής επέλεξε τη σύγκρουση με τους αντιπάλους του σε ένα πεδίο (περιφερειακές και δημοτικές εκλογές), που είχε το πλήρες περιθώριο λόγω του χαρακτήρα των εκλογών αυτών, να την αποφύγει. Τοπικούς άρχοντες χρειάζεται να βγάλουμε και όχι να στείλουμε αντιπροσωπεία εκλεγμένη για ν' επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο...
Αν ηττηθεί ο κύριος Παπανδρέου στις περιφερειακές αυτές εκλογές, ελπίζει σε μεγαλύτερη τρομοκράτηση των ψηφοφόρων ώστε να αντιστρέψει το αποτέλεσμα σε πιθανές μετέπειτα εθνικές εκλογές. Τα διλήμματα θα γίνουν πιο δύσκολα και πιθανότατα και με έξωθεν βοήθειες. Μόνο σε ακραίες συνθήκες θα επιλέξει συμμαχίες με τα λεγόμενα "εξαπτέρυγα" για να μην αλληλοφθαρούν από τη συνεργασία τους και οι μεν και δε.
Αλλά προηγούμενες εμπειρίες δείχνουν ότι το βράδυ των δημοτικών εκλογών ... δεν υπάρχουν ηττημένοι! Οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν τη σοφιστική ικανότητα να εμφανίζουν εαυτούς νικητές μέσω διαφόρων τεχνασμάτων, πχ αυθαίρετες εντάξεις ανεξαρτήτων στα δικα μας παιδιά, συμμαχίες για το δεύτερο γύρο, που ανατρέπουν την πλειοψηφική εικόνα του πρώτου γύρου, μη κλείσιμο διαφορών με πολιτικούς αντιπάλους σε σχέση με προηγούμενες ή και προ-προηγούμενες εκλογές. Υπάρχουν κόλπα και μαγικά για το ζήτημα αυτό. Άρα προς τι τόση φασαρία κύριε Παπανδρέου για εκλογές;
"Αναφερόμενος στις περικοπές, ο δημοσιογράφος του Panorama, παρατηρεί: «Η συνταγή σας μοιάζει με εκείνη του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον. Δεν υπάρχουν, πλέον, διαφορές, ανάμεσα σε σοσιαλιστικές και συντηρητικές κυβερνήσεις;»
Στην απάντησή του ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει ότι «δεν του αρέσει ο όρος λιτότητα, που χρησιμοποιεί ο Κάμερον. Προτιμά τη λέξη ευθύνη. Και υπάρχουν τριών ειδών ευθύνες. Η πρώτη: μια καλύτερη διακυβέρνηση, δηλαδή, μια καλύτερη χρήση του δημόσιου χρήματος. Μια μελέτη υπολογίζει ότι αν η Ελλάδα καταπολεμούσε τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά όπως κάνει η Σκανδιναβία, θα μπορούσε να έχει ένα συν 8% στο ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεύτερο: η ευθύνη μας πρέπει να είναι ίση. Οι πλούσιοι θα πρέπει να πληρώνουν και οι φτωχοί να πληρώνουν λιγότερο. Η τρίτη ευθύνη, είναι η προστασία του περιβάλλοντος». "
ΣΧΟΛΙΟ: Καλά δεν θα μαλώσουμε τώρα κύριε Παπανδρέου για το αν θα λες τις περικοπές λιτότητα ή ευθύνη...Όπως νοιώθεις καλύτερα. Και ας πάψει ανέξοδα να χρησιμοποιείται η προστασία του περιβάλλοντος, που δεν την βλέπουμε δυστυχώς, σαν προοδευτικό πρόσχημα για να κρύβει άλλες μεταρρυθμίσεις, ασχημονούσες σε βάρος της κοινωνίας. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι πολύ σοβαρό θέμα για να παίζουμε μαζί της, δείχνοντας φιλολογικό ενδιαφέρον μικροπολιτικών ωφελειών.
Για τη δικαιοσύνη στη φορολόγηση πλουσίων και φτωχών, σχόλιο παρακάτω.
"Σε σχέση με τις περικοπές στον δημόσιο τομέα, ο πρωθυπουργός προσθέτει ότι «ήμασταν σε μια κατάσταση επικείμενης χρεοκοπίας. Έπρεπε να δωρίσουμε αίμα για να μπορέσει να επιζήσει ο ασθενής. Πήραμε όσα λιγότερα χρήματα γινόταν από τους φτωχούς, συνταξιούχους και πολλά από τους πιο εύπορους εργαζόμενους. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον η δημόσια γραφειοκρατία αλλά και ο ιδιωτικός τομέας. Πρέπει να καταπολεμηθεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα η φοροδιαφυγή. Αλλά δεν μπορούσαμε να το κάνουμε μέσα σε μόλις 2 μήνες. Αυτή, αν θέλετε, ήταν η πραγματική αδικία. Τώρα πρέπει να διορθωθεί». "
ΣΧΟΛΙΟ: Το παράδειγμα με τον ασθενή που χρειάζεται μετάγγιση αίματος είναι πετυχημένη μεταφορά αλλά προσωπικά μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια σε άλλες εποχές όταν κάποιος άλλος μίλαγε για ασθενείς στο γύψο και επέμενε να χρησιμοποιεί παραβολές προερχόμενες από τον κόσμο της Ιατρικής.
Μπορεί να έχει δίκιο ο κύριος Παπανδρέου ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς αλλά και πάλι αυτό το Κράτος δεν έγινε από παρθενογένεση. Κάποιοι το έκαναν έτσι ανίκανο, κυβερνώντας εδώ και 35 χρόνια. Μπορεί αναλογικά να πήρε πιο πολλά ο κύριος Παπανδρέου από τους υψηλόμισθους απ' ότι από τους χαμηλόμισθους, αλλά θεωρεί ότι έτσι έκανε κάτι; Κατ' αρχάς, τα επίπεδα μισθών των χαμηλόμισθων δεν δικαιολογούσαν να πάρει οτιδήποτε απ' αυτούς ο κύριος Πρωθυπουργός. Απλά πέτυχε να μεγαλώσει το ποσοστό όσων σιτίζονται σε συσσίτια, βοηθώντας ελάχιστα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Από την άλλη αισθάνεται να πράττει δίκαια φορολογώντας τους υψηλόμισθους εργαζομένους, που δεν μπορεί να διαφύγουν τον έλεγχο και έτσι και αλλιώς αυτοί συνεισέφεραν τα μέγιστα στην φορολογική πίτα και συνάμα αφήνοντας την τεράστια παραοικονομία της χώρας αλώβητη;
Η δήλωση ότι η αδικία στη φορολόγηση των αδυνάτων είναι η ώρα να διορθωθεί, αποτελεί δημόσια δέσμευση ή προεκλογική υπόσχεση με φρούδες ελπίδες πραγματοποίησης όταν οι εκλογές αποτελέσουν παρελθόν;
Ρωτώ γιατί εδώ τελευταία διαδίδονται μέχρι και περί επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους από κυβερνητικούς κύκλους, που υποτίθεται πρόσκεινται στο Μνημόνιο. Και υποψήφιοι με χρίσμα ΠΑΣΟΚ βγαίνουν και λένε, αντίθετα με την άποψη του Προέδρου του κόμματός, ότι οι εκλογές είναι τοπικές και όχι δημοψήφισμα του Μνημονίου. Γενικά επικρατεί μια ...ας την χαρακτηρίσω με ήπιο τρόπο... αναστάτωση, όπου πια δεν ξέρεις τι να πιστέψεις και τι όχι.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, ο κύριος Παπανδρέου ζητάει λευκές επιταγές ... από ένα Λαό, που με όλους τους δυνατούς τρόπους τρέπεται στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό, ενώ παράλληλα του ζητάμε του Λαού αυτού (των διεφθαρμένων, που τα έφαγαν τα λεφτά μαζί με τον κύριο Πάγκαλο;;;) ν' αναλάβει ευθύνες αποφάσεων σε θέματα που ήδη έχουν δεσμευτεί οι πολιτικοί του κατά τρόπο πιθανόν μη αναστρέψιμο και πάντως εν πολλοίς άγνωστο στον, υποτίθεται, κυρίαρχο Λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου