«Κανένας δεν υπέστη μεγαλύτερο σοκ και δεν θύμωσε περισσότερο από μένα όταν δεν βρήκαμε τα όπλα».
Ε και τι έγινε που θύμωσες; Και αφού δεν ήσουν σίγουρος γιατί το έκανες και διαβεβαίωνες απόλυτα για τα στοιχεία που είχες; Ο κόσμος βέβαια το έχει τούμπανο το γιατί αλλά τι σημασία έχει τώρα; Αυτό που ήταν να γίνει, έγινε. Και δεν είναι η πτώση του δικτάτορα, που έχει σημασία, όσο το πόσο κοστολογήθηκαν οι ζωές, που χάθηκαν και χάνονται και το πόσο ανέξοδα μπορεί να εξαπατούν κάποιοι την κοινή γνώμη για να επιβάλουν γεωπολιτικές.
Από tanea.gr αντιγράφω το σχετικά απόσπασμα των απομνημονευμάτων Τζωρτζ Μπους, "Decision Points":
«Με αρρωσταίνει η σκέψη ότι δεν βρήκαμε όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ» γράφει στην βιογραφία του ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, αποκαλύπτοντας ότι είχε σκεφτεί να αντικαταστήσει τον Ντικ Τσέινι, αποκαλώντας τον «Νταρθ Βέιντερ της κυβέρνησης» (ο πιο σκοτεινός χαρακτήρας στον Πόλεμο των Άστρων).
Στην βιογραφία του με τίτλο «Decision Points», η οποία θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα, ο Τζορτζ Μπους υπερασπίζεται την απόφασή του για εισβολή στο Ιράκ, λέγοντας ότι οι Ιρακινοί πολίτες είναι σε καλύτερη κατάσταση χωρίς τον Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο αποκαλεί «δολοφόνο δικτάτορα».
Η αντιμετώπιση από τον υπεύθυνο πολιτικό άνδρα, της πρόκλησης ενός πολέμου, βασισμένου σε ψεύτικα στοιχεία και με αποτέλεσμα χιλιάδες θύματα και μια κατάσταση, που χρόνια μετά, παραμένει έκρυθμη στο Ιράκ, σαν μια απλή πολιτική ευθύνη, που δημιουργεί τύψεις, θα μείνει στην Ιστορία για να χαρακτηρίζει εγγράφως πλέον και με αυτοτεκμηρίωση, τον τέως ηγέτη του Λευκού Οίκου. Ούτε καν χρειάζεται ο λεγόμενος ιστορικός του μέλλοντος για να κρίνει σε αυτή την περίπτωση.
Και το αν η κατάσταση είναι καλύτερη στη δύσμοιρη χώρα, δεν λέει αυτό και πολλά πράγματα, αν σκεφτούμε το πόσοι ξένοι στρατοί χρειάζονται για να τη συντηρούν αυτήν την κατάσταση και πόσο δύσκολη είναι η αποχώρησή των. Και παρ' όλα αυτά τα θύματα αυτής της ιστορίας συνεχίζουν ν' αυξάνονται. Πρόσφατα περιστατικά δίνουν, για τραγική ειρωνεία λίγο πιο κάτω στη σελίδα τους, tanea.gr, με τη σφαγή εκκλησιάσματος στη Βαγδάτη. Οι συγκρίσεις είναι πολύ αδύναμες για να στηρίξουν αθωωτικά επιχειρήματα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ναι, η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν έχει πάντα το θάρρος ή τη δυνατότητα να κρίνει και να κρίνει σε πραγματικό χρόνο. Απ' ότι φαίνεται και η ανθρώπινη συνείδηση τύπτει μεν τους υπευθύνους αλλά οριακά και ανεπαίσθητα. Η ιστορία είναι εκεί πάντα και καταγράφει...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου