Δυστυχώς δεν μπορούμε έτσι, χωρίς ούτε έμπειρο πλέι μέικερ ούτε προπονητή. Ίκαρος-Πανιώνιος 61-56

Δεκάλεπτα: 23-18, 34-25, 45-39,61-56
IKAΡΟΣ: Αγαδάκος 3, Φαλέκας 3, Πολυτάρχου, Τόμπσον 5 , Καλαμπόκης 8, Κάρολ 16, ΜακΆλερνει16, Κατούφας, Πετροδημόπουλος, Κράσιτς 10

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Αθανασούλας 3, Τσιάρας 8, Αθηναίου 3, Μπατής 13, Γιάνκοβιτς 2, Ιωάννου 5,
Σαρικόπουλος, Ελονού 10, Παραγιός 3, Μπάρλος 2, Γιαννόπουλος 8

Αφού μας πήρε η κατηφόρα στο ημίχρονο, και στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου, η διαφορά έφθασε τους 14 πόντους, μας σήκωσε κάποιος οίστρος κυρίως του Γιαννόπουλου στο τέλος του τρίτου και στις αρχές του τέταρτου δεκάλεπτου αλλά ως εκεί. Και οι δυο ομάδες ήταν πολύ μέτριες.

Μπράβο στην προσπάθεια βοήθειας από τους 100 Πάνθηρες. Εκεί ήταν και ο Βούγιανιτς, που ελπίζουμε να καθοδηγήσει την ομάδα με την εμπειρία του.

Σχόλιο στο Sportnet: Το παιχνίδι δεν ήταν σε καμία περίπτωση χαμένο για την ομάδα του Νέναντ Μάρκοβιτς, αλλά ο Πανιώνιος έδειξε πως δεν έχει την εμπειρία να χτυπήσει ένα ματς που κρίνεται στις λεπτομέρειες. Ουσιαστικά είναι περισσότερο πρότζεκτ παρά ομάδα και σίγουρα έχει πολλά να περιμένει από τον νεοαποκτηθέντα Βούγιανιτς που βρέθηκε στο γήπεδο, όπως και πολλοί αξιόλογοι μπασκετάνθρωποι.

Δήλωση Βούγιανιτς: «Είμαι πολύ ευτυχισμένος που επιστρέφω στην Ελλάδα, ύστερα από τρία χρόνια. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από τη χώρα αυτή και θα θυμάμαι για πάντα την κατάκτηση του triple crown με τον Παναθηναϊκό το 2007. Θέλω πολύ να βοηθήσω τον Πανιώνιο να πετύχει τους στόχους του και θα κάνω τα πάντα για αυτό».

Δήλωση Μάρκοβιτς:  «Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα ήταν στην επίθεση, οπού οι παίκτες χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο είχαν πολύ μεγάλη πίεση άγχος. Ίσως έχουν πρόσθετη επειδή παίζουν σε μια μεγάλη ομάδα σαν τον Πανιώνιο. Εγώ ακόμα τους πιστεύω. Περνάνε μια δύσκολη περίοδο, αλλά δουλεύουμε καλά και θα δικαιωθούμε. Συγχαρητήρια στον Ίκαρο και στον προπονητή του, για τη νίκη. Σίγουρα ήταν πιο ψύχραιμοι και πιο συγκεντρωμένοι στα κρίσιμα σημεία από τη δική μας ομάδα».

...Δυστυχώς εδώ γεννάται το ζήτημα όχι αν ο Μάρκοβιτς πιστεύει ΑΚΟΜΑ τους παίκτες του αλλά αν οι παίκτες εμπιστεύονται πια τον προπονητή τους. Ας τον δούμε και με το Βούγιανιτς ... Έτσι και αλλιώς φέτος είναι η χρονιά της υπομονής και εγκαρτέρησης.