Επίκληση από το φίλο CDU:
Ρε κοκκινομπλέ Γαλάτες, έχω βαρεθεί αυτά τα «και εγώ θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω».
Ο καθένας μας έγινε Πανιώνιος για κάποιο λόγο αλλά, πάνω κάτω, μείναμε Πανιώνιοι για την μοναδικότητα, το ήθος (το δικό μας, όχι των διοικήσεων), την αηδία με την καφρίλα του γαβροβαζελισμου («καλή» ώρα η σημερινή ανάρτηση στου ανεμοδαρμένου) που τη βλέπουμε στη ζωή μας και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο και αυτή τη ρουφιάνα τη διαφορετικότητα.
Για αυτό και 40αρηδες και 50αρηδες επιστήμονες, επιχειρηματίες, επαγγελματίες κουβαλάμε το πάθος και τα παίρνουμε στο κρανίο και αγχωνόμαστε για την ομάδα. Ε, αυτή η διαφορετικότητα και αυτό το πάθος εκφράζεται διαφορετικά από τον καθένα και μας οδηγεί σε συγκρούσεις. Όπως έγραψε και ο griniaris, μπορούμε να τσακωθούμε για το πως είναι δεμένα τα κορδόνια κάποιου.
Ξεπερνάει όμως και τα όρια της Πανιώνιας τρέλλας, στο όνομα ενός καυγά, να σωπαίνουν φωνές όπως του εμπαθέστατου πέρυσι και του Βασίλη τώρα.
Βασίλη, άνοιξε το blog !!!
CARPE DIEM: Πιθανότατα υπάρχουν και άλλα σημεία και δεν πρόκειται για ένα απλό καυγά αλλά σημασία έχουν αυτά που ενώνουν και όχι αυτά που χωρίζουν, όσο αφορά τον Πανιώνιο χαρακτήρα ενός blog.
Και τα blogs πάνω απ' όλα είναι προσωπικές φωνές και δεν γράφονται για ν' αρέσουν σ' όλους. Σ' άλλους αυτά που γράφονται θα είναι αρεστά, σ' άλλους όχι.
Το ζήτημα που έμμεσα τελικά μπήκε στη δεδομένη περίσταση, έβγαλε στην επιφάνεια και την παράμετρο της σύγχρονης φύσης του οπαδού του Πανιωνίου.
Είμαστε οι αγνοί φίλοι ενός ιστορικού συλλόγου, που μίλαγε και μιλάει στη ψυχή μας ή τείνουν να μας δουν και εμείς να νοιώθουμε σαν πελάτες μιας ανώνυμης ποδοσφαιρικής εταιρίας, με κύρια επιδίωξη της, το να καταστεί κερδοφόρος;
Δεν θέλω να ερμηνεύσω αιτίες και αφορμές του συμβάντος και δεν θέλω ιδίως να ερμηνεύσω φίλους και Συμπανιώνιους. Απλά όπως και ο CDU και εγώ δεν νοιώθω προφανώς ευχάριστα συναισθήματα από το γεγονός της μετατροπής του δημόσιου χαρακτήρα ενός blog σαν αυτό του Βασίλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου