«Η Ουγγαρία έχει μόνον μία υποχρέωση απέναντι στο ΔΝΤ, να συγκρατήσει το έλλειμμα στο 3,8% του ΑΕΠ το 2010», δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας Όρμπαν. «Η συμφωνία μας (με το ΔΝΤ) δεν λέει τίποτε για το πώς θα πρέπει να επιτύχουμε αυτόν το στόχο. Αυτό είναι αποκλειστικά δική μας εθνική ευθύνη».
...αλλά ο κος Παπανδρέου είχε επισκεφθεί την Ουγγαρία για να αποκομίσει εμπειρίες διακυβέρνησης υπό την σκέπην του ΔΝΤ, πριν αναλάβει πρωθυπουργός ο κος Όρμπαν.
Κανένα καινούργιο ταξιδάκι μήπως δώσει ιδέες άραγε;
Σχετικά με τον τίτλο της ανάρτησης, "Υπάρχουν ακόμα χώρες με κυβερνήσεις που θεωρούν την πολιτική τους ως εθνική ευθύνη που δεν υπαγορεύεται από εξωγενείς φορείς", ειλικρινά δεν μου είναι σαφές αν στην περίπτωση της Ελλάδας, η κυβέρνηση βλέπει όντως ειλικρινώς ως εκπλήρωση των εθνικών ευθυνών της, την πιστή και σε πολλές περιπτώσεις άνευ όρων τήρηση των όρων του ασαφούς Μνημονίου της Τρόικα. 'Ισως έχει πείσει εαυτόν περί τούτου, με τα γνωστά κλισέ περί μονόδρομου κλπ. Αλλά ακόμα και στο μονόδρομο, γίνεται προσπάθεια να καλυτερεύσεις τηυ διάβασή του.
Ένεκα Μνημονίου έχουν πράγματι γίνει αλλαγές που ήταν αναγκαίες για την εξορθολόγηση του Δημόσιου Τομέα και που οι πελατειακές κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, ίσως ποτέ δεν εφάρμοζαν λόγω πολιτικού κόστους. Αυτές τις αλλαγές συνηθίζουν να τις παρουσιάζουν σα βιτρίνα οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής και μάλιστα να μιλούν για Επανάσταση και για Νέα Ελλάδα, ... που δεν θα τη γνωρίζουμε μετά από κάποια χρόνια (...βέβαια παράγοντες της Τρόικα μίλησαν για ... 100 χρόνια από τώρα...).
Παράλληλα όμως λαμβάνονται αντικοινωνικά και άδικα μέτρα που κτυπούν χαμηλομισθωτούς και χαμηλοσυνταξιούχους, συρρικνώνουν τη μεσαία τάξη και οδηγούν στην εξαθλίωση, την ανεργία και την ύφεση, ενώ οι αίτιοι της κρίσης συνεχίζουν σχεδόν αλώβητοι.
Πρόσφατα οι της Τρόικα ήρθαν και έλεγξαν και μαζί με την κυβέρνηση δημιούργησαν ένα κλίμα θριαμβολογίας, που αμέσως μετά διέψευσε με πάταγο η δημοσιοποίηση των πρόσφατων στατιστικών στοιχείων για την πορεία της οικονομίας. Η χώρα πέφτει σε μεγάλη ύφεση και απλά φαίνονται οι εξωγενείς σχεδιαστές του Μνημονίου απλά να ενδιαφέρονται για το βραχυπρόθεσμο πλάνο ως το τέλος του 2013, δηλαδή κατ' ουσίαν για την εξασφάλιση των δανειστών της Ελλάδας, που έχουν στα ντουλάπια τους τα Ελληνικά ομόλογα.
Οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούσαν το 2008 τον κο Αλογοσκούφη για τη στήριξη των Τραπεζών, δίνουν τώρα εν μέσω της δικής μας εσωτερικής κρίσης, αντίστοιχα ποσά για να εξασφαλίσουν το Τραπεζικό σύστημα. Δεν λέω αν είναι σωστό ή λάθος κάτι τέτοιο, αλλά μπορείς σε τέτοιου είδους πολιτικές να δείξει εμπιστοσύνη ο κόσμος;
Δεν μπορείς επ' άπειρο να δημιουργείς πλεόνασμα με περικοπές, δηλαδή να τρως τις σάρκες σου. Ούτε μπορείς να προσελκύσεις επενδύσεις όταν εξαγγέλεις φορολογία ή ειδικές εισφορές των κερδοφόρων ή έστω πολύ κερδοφόρων επιχειρήσεων.
Η γνώμη μου είναι ότι έχουμε μπει σ' ένα φαύλο κύκλο που μάλλον οδηγεί προς το γκρεμό και όχι προς την έξοδο του τούνελ και αυτό ξεκίνησε από το γεγονός ότι η τεχνογνωσία του ΔΝΤ και των λοιπών δεν έλαβε υπ' όψη στους σχεδιασμούς των, τις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής οικονομίας. Το να έχουμε πατεντάρει λύσεις που μπορεί αλλού να πέτυχαν και να τις βγάζουμε από τους φακέλους μας έτοιμες και ωραίες, δεν μας εξασφαλίζει κάποια επιτυχία σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Άλλωστε που πέτυχαν άραγε οι λύσεις του ΔΝΤ; Ίσως στη Νότιο Κορέα; Προσωπικά δεν γνωρίζω που αλλού πέτυχε το ΔΝΤ και η χώρα τώρα ευημερεί, αλλά μπορεί να κάνω λάθος και να έχω ελλειπή ενημέρωση, γι' αυτό υπόσχομαι να το ψάξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου