Ίσως αυτά που θα γράψω δεν κομίζουν "γλαύκας εν Αθήναις" και έχουν ξαναειπωθεί αυτές τις μέρες. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να τα λέμε και να τ' επαναλαμβάνουμε, αν όχι να τα φωνάζουμε, ωσότου όσοι κλείνουν τ' αυτιά τους ν' αρχίσουν να τ' ανοίγουν.
Είναι σκέψεις για την ώθηση των γηρατειών στη φτώχεια και τη μιζέρια, στα όρια της εξαθλίωσης τώρα που είναι στα τέλη του βίου τους. "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επι της γης" έλεγε η σχετική εντολή του Μωσαϊκού νόμου. Η τιμή των προγόνων, ζώντων και νεκρών, εθεωρείτο ύψιστη υποχρέωση του ατόμου από τους αρχαίους μας προγόνους.
Η οικονομική παρακμή της χώρας ώθησε την κυβέρνηση υπό την πίεση των πιστωτών της, να λάβει την κοινωνικά ανάλγητη απόφαση της περικοπής των εισοδημάτων από συντάξεις, ασχέτως ποσού. Πρόσφατα είδαμε στη γειτονική Ρουμανία τις αντιδράσεις από αντίστοιχες αποφάσεις της εκεί κυβέρνησης.
Για να θησαυρίζουν όσοι παίζουν με τα CDS, τα golden boys και οι εκτροπείς του καπιταλισμού σε καζίνο θα πρέπει στην Ελλάδα να εξωθήσουμε τους πατέρες, τις μητέρες μας, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας στα όρια της στέρησης βασικών αγαθών διαβίωσης και να τους βάλουμε προσκόμματα στοιχειώδους επιβίωσης.
Για να ικανοποιηθούν απαιτήσεις δανειστών στο νεοελληνικό κράτος - οπερέτα, που δεν γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά, θα χρειαστεί αυτούς που θα έπρεπε να τιμούμε, να τους καταβαραθρώσουμε. Και θα τους καταβαραθρώσουμε ξέροντας ότι το ελάχιστο, που μπορούν τέτοιες περικοπές να προσφέρουν, δεν φθάνει για τίποτα. Θα τους εξαθλιώσουμε για να βάλουν ένα τικ, ένα ΟΚ, κάποιοι κομισάριοι στη λίστα με τα μέτρα, που έχουν έτοιμα για να ληφθούν σε χώρες με τη δική μας κατάντια, μέτρα που σχεδόν ποτέ δεν τις σώζουν. Θα τους κάνουμε τα τελευταία της ζωής τους, μαρτύριο επιβίωσης, βάζοντας και τα γεροντάκια να παίξουν τη ρώσικη ρουλέτα του ανθρώπινου social dumping, που επιχειρούμε, μήπως και γλυτώσουμε τη χρεοκοπία. Και μάλιστα χωρίς καμμιά στοιχειώδη διάκριση τους ρίχνουμε όλους στον ίδιο κουβά , περικόπτοντας αδιακρίτως και χωρίς κατώτερα όρια.
Κάπου μοιάζουμε να πήραμε τα μέτρα, περιμένοντας ένα θαύμα ν' αναιρέσει τις οφθαλμοφανείς αρνητικές τους επιδράσεις και μάλιστα αυτές, που μπορεί να είναι επιδράσεις που κρίνουν καθοριστικά τη ζωή κάποιων, ίσως καλύτερα να πούμε επιδράσεις ζωής ή θανάτου σε αυτές τις περιπτώσεις.
Το όριο του αφορολόγητου των 12.000 Ευρώ ή κάπου εκεί , θα έπρεπε να το σεβαστούμε και να μην περικόψουμε σε ανθρώπους από 65 ετών και πάνω συντάξεις. Θα έπρεπε κάποια κάτω όρια να τεθούν. Είναι δυνατόν να ζητείται κοινωνική συναίνεση όταν τα μέτρα δεν στηρίζονται σε στοιχειώδη συναισθήματα κοινωνικής αλληλεγγύης; Όσο και αν μιλάνε οι πολιτικοί, και οι κοι Ρεν και Στρος Καν και όσο και αν επικαλούνται το μέλλον των παιδιών μας, δεν είναι δυνατόν να πείσουν, όσο η κοινωνική αδικία των μέτρων είναι έκδηλη. Όσους Τόληδες και Άντζελες και άλλους συναφείς επωνύμους και αν ρίξουν βορά του όχλου, αυτούς που θα σπρώξουν σε συνθήκες αδυναμίας διαβίωσης δεν θα μπορέσουν να τους πείσουν έτσι.
Το κράτος με τις χιλιάδες μαϊμούδες αναπήρους και με τους συνταξιούχους στα 50, με αντιστασιακούς που στην Κατοχή ήταν βρέφη, επιχειρεί να σώσει την παρτίδα, κόβοντας πενιχρές συντάξεις εβδομηντάρηδων και βάλε και ωθώντας τρόφιμα στο ΦΠΑ του 23%.
Να μου πεις περιμένουν και την παράλληλ πτώση των τιμών ... Ελπίζω να ζουν οι συνταξιούχοι ως τότε. Πτώση τιμών με τα καύσιμα στον ουρανό και με ΦΠΑ αυξημένο παντού. Πτώση τιμών από λιμοκτωνούντες εμπόρους μάλλον.
Τώρα θα μου πείτε τι γράφω; Τα μέτρα εγκρίθηκαν και θα εφαρμοστούν. Ναι, γράφω γιατί δεν βλέπω κανένας υπεύθυνος να συγκινείται ιδιαίτερα (ίσως αρκετοί να φοβούνται, αλλά αυτό είναι διαφορετικό συναίσθημα) και να προσπαθεί να πάρει μέτρα που σε εύθετο χρόνο να μπορέσουν να καταστήσουν εφικτή την απόσυρση των αδικιών (αν ποτέ συμφωνήσουν σε τέτοιες ενέργειες οι κομισάριοι τελώνες των πιστωτών μας). Αντ' αυτών, μόνο πυροτεχνήματα εμφανίζονται κατ' άτακτο τρόπο, με ξεμπρόστιασμα γνωστών και αγνώστων για φοροδιαφυγές, που μοιάζουν περισσότερο να γίνονται "για άρτο και θεάματα" της κοινής γνώμης παρά σαν ουσιαστικές ενέργειες με οργανωμένη στόχευση και σκοπιμότητα και με διαρθρωτική φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου