Εθνικό σύστημα υγείας με πληρωμή των επιπρόσθετων υπηρεσιών και επιλογών των ασθενών

Πριν από κάποιες βδομάδες σε άρθρο του ο καθηγητής κος Μουτσόπουλος αναφέρθηκε στην ανάγκη θεσμοθετημένης και διαφανούς πληρωμής των "επιπρόσθετων" ιατρικών υπηρεσιών και παροχών, που σήμερα προσφέρονται στο ΕΣΥ κάτω από την αδιαφάνεια της δοσοληψίας και της συναλλαγής με το φακελλάκι. Με λίγα λόγια, αναφέρθηκε στην επιλογή γιατρού και καλύτερου επιπέδου νοσηλείας με νόμιμη και καθ' όλα φορολογητέα πληρωμή από τον ασθενή και με μεθόδους σαφώς διευθετειμένες από το σύστημα υγείας, ούτως ώστε να επιτευχθεί και η πάταξη των παρανομιών και αυθαιρεσιών του κυκλώματος της δημόσιας υγείας και η φορολόγηση της "μαύρης" ιατρικής παραοικονομίας και η χρηματοδότηση της βασικής ασφάλισης που πρέπει να παρέχεται σε όλους ασχέτως χρηματικής δυνατότητάς των.
Θεωρώ ότι ο πανεπιστημιακός δάσκαλος αναφέρθηκε σε μια προσπάθεια που δεν θα βάζει σαν στόχο την εξίσωση προς τα κάτω μέσα από ένα στρεβλό πρίσμα ισονομίας και δικαιοσύνης, με γνώμονα το οποίο, λίγο-πολύ κινήθηκε το ΕΣΥ από της δημιουργίας του ως σήμερα.
Στόχος είναι η διαχείριση του ΕΣΥ, που θα εξασφαλίζει τη δυνατότητα και να εξυπηρετεί και τον πλέον αδύναμο της κοινωνίας αλλά και παράλληλα και να κρατάει μια ορθολογισμένη οικονομική διαχείριση, που να μπορεί να εξασφαλίζει τη σε βάθος χρόνου τη λειτουργική του ικανότητα, χωρίς την τραγική συνεισφορά του στο δημοσιονομικό έλλειμμα, που δυστυχώς, κακά τα ψέμματα, βλέπουμε να συνοδεύεται και από κολοσσιαίες δυσλειτουργίες και από μη ικανοποιητικές υπηρεσίες προς τον πολίτη.
Νομίζω ότι πριν τη δημιουργία του ΕΣΥ τη δεκαετία του 80, υπήρχε ένα τέτοιο μεικτό σύστημα υγείας,  με επιλογές προσωπικου ιατρού, κλπ, που όμως και αυτό είχε πολλά κρούσματα με φακελλάκια και δοσοληψίες. 
Η πρόταση του κου Μουτσόπουλου, πιστεύω πως κινείται στη λογική κατεύθυνση αλλά μάλλον χρειάζονται περαιτέρω δικλείδες ασφαλείας ώστε να αποφευχθούν τα ανεπιθύμητα περιστατικά του παρελθόντος και του παρόντος. Το σίγουρο είναι πάντως ότι όπως είναι σήμερα το ΕΣΥ δεν έχει μέλλον και σίγουρα η μέθοδος για να το κάνουμε να επιζήσει δεν είναι οι περικοπές οι βασισμένες αποκλειστικά και μόνο σε οικονομοτεχνικά κριτήρια αλλά και η εύρεση τρόπων που θα το κάνουν να παρέχει κάπως ικανοποιητικές υπηρεσίες στους πολίτες - που οι περισσότεροι το έχουν χρυσοπληρώσει στις εισφορές τους στους κλάδους υγείας των ταμείων τους και που όταν το χρειάζονται ανακαλύπτουν συνήθως μια ανυπόφορη κόλαση.