Παραμονή Χριστουγέννων, γύρισα σχετικά αργά το απόγευμα από τη δουλειά μου και είπα να πάρω έναν υπνάκο για να ξεκουραστώ λιγάκι.Κάτι το πνεύμα των εορτών, κάτι η κούραση, ο ύπνος μου ήταν βαθύς. Ο Μορφέας με πήρε στην αγκαλιά του και μου χάρισε ένα Χριστουγεννιάτικο όνειρο.
Ξεκίνησε τ' όνειρό μου από κει που είχε ξεκινήσει και η μέρα μου.
Έβλεπα παιδιά στους δρόμους με χαρούμενα πρόσωπα να τραγουδούν τα κάλαντα, κτυπώντας ρυθμικά τα τρίγωνά τους. Μόνο που όλα ήταν τακτικά και όμορφα. Ούτε αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια, ούτε σκουπίδια πεταμένα έξω από κάδους. Και τα παιδιά είχαν τη χαρά της μέρας πραγματικά αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους, με πιο μεγάλο ενδιαφέρον στο να τραγουδήσουν τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια τους και να ευχαριστηθούν τη γύρα τους, παρά στο να μετράνε το κομπόδεμα των ρεγάλων, που τους έδιναν.
Έβλεπα τους μεγάλους να ανταλλάσσουν χρόνια πολλά με χαμόγελα, χωρίς να είναι κυνηγημένοι από τα άγχη της καθημερινότητας. Ούτε καν το εορταστικό στρες δεν διέκρινες πάνω τους, λες και η γιορτή του υπερκαταναλωτισμού και του υπερβολικού φωτισμού με τα μυριάδες λαμπιόνια, ξαφνικά ξαναβρήκε το πρωταρχικό της νόημα και έγινε μια πραγματικά χαρούμενη συστάδα στιγμών ευτυχίας, που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά με αφορμή τη γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού.
Άνθρωποι, που δεν είχαν να κρέμεται από πάνω τους η δαμόκλειος σπάθη της ανασφάλειας του αύριο, μοιράζονταν τις χαρούμενες στιγμές τους με αγάπη για τους συνανθρώπους τους.
Μανάδες με τα καρότσια των μωρών τους είχαν την άνεση να κινηθούν σε πεζοδρόμια, που δεν ήταν πάρκινγκ και να πάνε τα παιδάκια τους μια βόλτα στην κοντινή παιδική χαρά ή στο πάρκο.
Γέροντες και γερόντισσες δέχονταν τις επισκέψεις των παιδιών τους, που μέσα στην ατμόσφαιρα της γιορτής, μέτριαζε το αναπόφευκτο συναίσθημα της περιθωριοποίησης και της μοναξιάς της τρίτης ηλικίας.
Οι γειτόνισσες μέσα σε όλες τις άλλες προετοιμασίες τους, έφτιαχναν και μια πιατέλα παραπάνω για το γειτονικό σπίτι, που ξέρουν πως η οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και όλο και κάποιο δωράκι υπήρχε για τα παιδάκια, που φέτος δεν είχαν ελπίδα να λάβουν το μποναμά τους από κάπου.
Η εκκλησία της γειτονιάς, είχε μαζέψει εδώ και καιρό από τους ενορίτες της βοήθειες και είχε εντοπίσει τους συνανθρώπους που χρειάζονταν την έμπρακτη βοήθειά της, δίνοντας στη γιορτή της γέννησης του Ιησού πέρα από το λατρευτικό της χαρακτήρα και τον συνάδοντα κοσμικό πρακτικό της στόχο.
Τ' όνειρο μου δεν είχε μεγάλη διάρκεια. Ξύπνησα για να προλάβω να κάνω τις τελευταίες υποχρεώσεις μου πριν να 'ρθει το βράδυ.
Είμαι σίγουρος ότι ο Μορφέας θα με οδηγούσε να δω και άλλα πράγματα που είτε βλέπαμε παλιά και τώρα πια δεν υπάρχουν ή που θα θέλαμε να υπάρχουν αλλά οι συνθήκες και οι ανάγκες δεν τα ευνοούν για να συμβούν.
Θα με οδηγούσε σε εκδρομές όπου σε χαράδρες δεν θα υπήρχαν μπάζα, όπου στα ποτάμια θα 'τρέχαν καθαρά νερά γιατί τα γύρω εργοστάσια θα είχαν τη συνείδηση να τα προστατεύουν και να τα κρατούν γάργαρα.
Θα με πήγαινε σε διασκεδάσεις, που πραγματικά αγαλλιάζει η ψυχή και το γλέντι βγαίνει από την καρδιά και όχι σε συναθροίσεις επίδειξης, που μετέχουμε γιατί έτσι συνηθίζεται και είναι της μόδας να διασκεδάζουμε.
Πολλά θα 'βλεπα μέσα στο βαθύ μου ύπνο, ίσως γιατί υποσυνείδητα πολλά παρόμοια αναζητά η ανθρώπινη ψυχή και στις δύσκολες εποχές μας, τουλάχιστον το όνειρο της δίνει τη δυνατότητα να τα βιώσει νοερά. Στα όνειρα δεν υπάρχουν ούτε γρίπες, ούτε οικονομικές κρίσεις, ούτε μίση, ούτε πόλεμοι. Μόνο στους εφιάλτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου