Έγινε λοιπόν η παραλαβή του Νόμπελ Ειρήνης από τον Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα. Παραδέχτηκε και ο ίδιος ότι τα δικά του επιτεύγματα είναι μηδαμινά σε σχέση με τους προηγούμενους βραβευθέντες. Ας ελπίσουμε να μη συμπεριλαμβάνει σε αυτούς και κάποιους όπως ο Κίσινγκερ γιατί τότε η περί μηδαμινών επιτευγμάτων δήλωσή του ίσως παρεξηγηθεί.
Η βράβευση αυτή όντως ήταν μάλλον μια βράβευση προσδοκιών παρά μια βράβευση επιτευγμάτων. Το κακό είναι πως μάλλον οι προσδοκίες ήσαν υπερβολικές. Ο Ομπάμα δείχνει ένας άνθρωπος με καλές προθέσεις αλλά ως τώρα οι προθέσεις δεν φαίνεται ν' ανατρέπουν πολιτικές. Μάλιστα θεωρώ λάθος του Προέδρου των ΗΠΑ, που λίγο-πολύ αναφέρθηκε σε δικαιολογημένους ηθικά πολέμους, ιδιαίτερα υπό τη θεώρηση της απάτης στη διεθνή κοινότητα και στους λαούς τους, που διέπραξαν οι σύμμαχοι με τα περιβόητα χημικά όπλα Σαντάμ, που αποτέλεσαν την αφορμή της επέμβασής τους στο Ιράκ. Επιπρόσθετα στην περίπτωση του Αφγανιστάν, επί Ομπάμα ξεκίνησε η ενίσχυση των εκεί δυνάμεων. Πάντα υπάρχει βέβαια και η λογική της ρεαλιστικής πολιτικής, που επιβάλλει την ειρήνη με τη δυναμική του φόβητρου των όπλων...
Ελπίζουμε ο Πρόεδρος Ομπάμα να προσπαθήσει όσο μπορεί -γιατί δεν είναι εύκολο- ν' ανταποκριθεί στις προσδοκίες, που υπήρχαν γι' αυτόν και θέλουμε να πιστεύουμε και στις δικές του καλές προθέσεις. Στο θέμα του κλίματος δείχνει να κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Και ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο θέμα της ανάρτησης, που αφορά τον Ιταλό ιππότη - πρωθυπουργό (ιππότη της ... κατά την παλιά ταινία των Μόντι Πάιθονς). Πέραν των ετέρων Μπερλουσκονισμών, επιτέθηκε στη μια από τις κολώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος της γείτονος χώρας, στη δικαστική εξουσία, που τον παρενοχλεί και έφτασε στο σημείο ν' ανακοινώσει από του βήματος του συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος, που μίλησε, μια συνταγματική εκτροπή για να περιορίσει τις εξουσίες του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Η εμφάνιση Μπερλουσκόνι δείχνει την κατάντια, στην οποία μπορεί να οδηγήσει ο αρχηγισμός το κοινοβουλευτικό πολίτευμα μιας χώρας.
Θυμίζω ότι με δημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύονταν στις ηγεσίες των χωρών του οι μεγάλοι δικτάτορες του μεσοπολέμου, που έθελγαν τα πλήθη ως "ισχυροί" ηγέτες. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγήσουν την υφήλιο στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αλλά και στη χώρα μας έχουμε αρκετά παραδείγματα. Ένα σχετικό παράδειγμα, το οποίο μάλιστα οδήγησε σε πολιτειακή εκτροπή, που βαπτίστηκε ως συνταγματική αναθεώρηση, αφορά την περικοπή των εξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας, που του έδινε το Σύνταγμα του 74, τη μετατροπή του Προέδρου σε θεσμική μαριονέτα εθιμοτυπικού ρόλου και τη μετατροπή του πολιτεύματος της χώρας, κατ' ουσίαν σε πρωθυπουργική κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Όσο σαν πολίτες τελούμε υπό την έλξη όχι ιδεών και αρχών αλλά ηγετικών φυσιογνωμιών, τόσο θα είμαστε στο έλεος των καβαλιέρε και άλλων συναφών "δυναμικών" πολιτικών μορφών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου