Ιστορικές απόψεις και εκδοχές

Όταν πριν από δυο μέρες έψαχνα το διαδίκτυο για να βρω κείμενα, βίντεο και εικόνες για να εμπλουτίσω την ανάρτησή μου για την επέτειο της Καταστροφής της Σμύρνης, έμεινα έκπληκτος από τα πόσα ελληνικά ή ελληνοφανή sites και blogs υπάρχουν, τα οποία μετά περισσής μανίας προσπαθούν να δυναμώσουν την αμφισβήτηση πως την πυρκαγιά της Σμύρνης την έβαλαν οι Τούρκοι. Υπήρχε και το θέμα με το "συνωστισμό" στο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, αλλά φαίνεται πως αρκετοί θεωρούν ιδιαίτερα προοδευτικό το να προσπαθούν να εξαντλήσουν την υποτιθέμενη αντικειμενικότητά τους στο θέμα αυτό με τα εκατομμύρια ξεριζωμένους και τα πάμπολλα θύματα.

Αν θέλουμε να δούμε το θέμα με βάση την επιστήμη της ιστορίας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι κάτι 100% αποδεδειγμένο Οι κύριες πηγές που αναφέρονται στους Τούρκους σαν εμπρηστές της Σμύρνης είναι ο Αμερικανός πρέσβης Τζωρτζ Χόρτον και το βιβλίο της Αρμένισσας Marjorie Housepian Dobkin, "Σμύρνη 1922. Η καταστροφή μιας πόλης". Και τους δυο τους αμφισβητούν οι Τούρκοι, ως μη αντικειμενικές πηγές. Ο Χόρτον υπήρξε και διπλωμάτης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και είχε παντρευτεί Ελληνοαμερικάνα και η Χουζεπιάν ήταν Αρμένισσα (αδιάσειστο επιχείρημα!!!). Για τον Χόρτον, οι Τούρκοι αναφέρουν ότι είχε φύγει από τη Σμύρνη δυο μέρες πριν τη φωτιά.

Αν ακολουθήσουμε το δρόμο της λογικής λοιπόν, λόγω έλλειψης στοιχείων ή αμφισβήτησής τους, αν οι Έλληνες έβαλαν τη φωτιά, τότε πρέπει να το έκαναν για ν' αυτοκτονήσουν, διότι έτσι είχαν πλέον δυο μόνο δυνατότητες διαφυγής, ή να πέσουν στη θάλασσα ή στα χέρια των Τούρκων. Επίσης καταστρέφοντας την πόλη τους, έχαναν κάθε δυνατότητα μελλοντικής πιθανής διαπραγμάτευσης για επιστροφή περιουσιών κλπ. Από την άλλη, η καταστροφή εκ θεμελίων της Σμύρνης, έδινε στους Τούρκους την πλήρη δυνατότητα στη θέση της κοσμοπολίτικης πρωτεύουσας της Ιωνίας να εγείρουν την Τουρκική Ιζμίρ, χωρίς να δώσουν σε κανένα σύμμαχο ή εχθρό λόγο και καίγοντας στη φωτιά την όποια προηγούμενη κοινωνική και ιστορική βάση της πόλης. Τέλος και όχι λιγότερο σημαντικό είναι ότι οι Έλληνες ήσαν κατ' ουσίαν ακέφαλοι τη μέρα που μπήκε η πυρκαγιά, αφού είχαν φροντίσει οι Τούρκοι να θανατώσουν με άγρια βασανιστήρια τον Μητροπολίτη τους και τους δημογέροντες τους.

Είναι πάγια τακτική του κεμαλικού εθνικού κράτους της Τουρκίας ν' αμφισβητεί διαχρονικά, τα όποια εγκλήματα έπραξαν οι εκπρόσωποί του στο παρελθόν, επιστρατεύοντας τους επιστήμονες ιστορικούς, που δέχονται να υπηρετήσουν αυτό το στόχο. Ίσως κάτι τέτοιο δεν είναι ίδιον της Τουρκίας και μόνο αλλά το έχουμε δει σε όλες τις εκφάνσεις ολοκληρωτισμών και μεγαλοϊδεατισμών, μόνο που το "βαθύ" κράτος της Τουρκίας το κάνει με σύστημα και συνέχεια ασχέτως των εκάστοτε προσώπων και των υπευθύνων.

Θυμάμαι ένα σχετικό περιστατικό σαν μεταπτυχιακός φοιτητής στην Αγγλία. Είχαμε ένα Τούρκο φοιτητή, που διέμενε στην ίδια με μας φοιτητική εστία. Στην αρχή δεν ξέραμε ότι ήταν Τούρκος αλλά παρατηρούσαμε ότι στο εστιατόριο καθόταν κοντά μας και φαινόταν σαν να ψιλοκαταλάβαινε τις κουβέντες. Κάποια στιγμή μας προσέγγισε και η αλήθεια είναι ότι κάναμε κάποια παρέα. Συνήθως προσπαθούσε να φέρνει τη συζήτηση σε ελληνοτουρκικά θέματα όπως η Κύπρος ίσως για να πειράζει πιο πολύ τους Κύπριους συμφοιτητές με τις απόψεις του. Το φόρτε του όμως ήταν η Νεοτουρκική άποψη για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ποια είναι αυτή; Αναγκαστικά, έπρεπε να γίνει μια μετακίνηση πληθυσμών. Έτσι οι Αρμένιοι εκλήθησαν να φύγουν στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ο καιρός λοιπόν ήταν δύσκολος για μια τέτοια μετακίνηση με αποτέλεσμα πολλοί να μην καταφέρουν να φθάσουν στον προορισμό τους...
Η άποψη αυτή του φίλου μας του Τούρκου συμφοιτητή δεν διαφέρει και πολύ από την επίσημη θέση κρατική και επιστημονική ιστορική της Τουρκίας για τη γενοκτονία των Αρμενίων.

Η Τουρκία λοιπόν έχει τον τρόπο ν' αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα με σύστημα και συνέχεια και δυστυχώς εμείς εξαντλούμε την επιστημονική αντικειμενικότητα μας και μάλιστα όχι πάντα παρουσιάζοντας όλα τα στοιχεία, στη προσπάθεια μιας παρεξηγημένης λήθης. Ναι, θέλω φίλους τους γείτονές μου, αυτούς που αναγνωρίζουν όμως και τα δικά μου δικαιώματα και θέλουν να ζήσουν ισότιμα και ειρηνικά μαζί μου και όχι τους δολοφόνους του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολομού (Κενάν Ακίν λεγόταν ο δολοφόνος του Σολομού για όσους τον ξέχασαν). Δεν θέλω να ζω με τα μίση του παρελθόντος αλλά πως να το κάνω όταν με κρατάνε σε συνεχή εξοπλισμό, με παραβιάσεις, αμφισβητήσεις συνόρων, προκλήσεις σε βραχονησίδες και άλλα συναφή; Ας το έχουν υπ' όψη όσοι συμπατριώτες, θέλοντας να δουν απ' άλλη οπτική γωνιά κάποια θέματα, μπουχτισμένοι πιθανόν και από το δικό μας μεγαλοϊδεατισμό, φθάνουν στο σημείο να αμφισβητούν τις μνήμες και τα μαρτύρια των προγόνων μας, που μέχρι πριν λίγο καιρό ζούσαν και ήταν οι ίδιοι αδιάσειστοι μάρτυρες των συμβάντων. Όπως δεν πρέπει και μεις στην ιστορία που διδάσκουμε στα παιδιά μας, ν' αρνούμαστε και φρικαλεότητες, που ο Ελληνικός Στρατός έπραξε στη Μικρά Ασία, έτσι δεν πρέπει να δίνουμε συγχωροχάρτι στα εγκλήματα του Νουρεντίν και των Τσετών δολοφόνων του, στο όνομα της ενδελεχούς ιστορικής έρευνας ή της λήθης, που απαιτεί η νέα τάξη πραγμάτων.

ΥΓ: O "αμφισβητούμενος" Τζωρτζ Χόρτον υπήρξε σωτήρας πολλών αμάχων αφού τα καΐκια από τα νησιά με Αμερικάνικες σημαίες καθώς και πλοία του Αμερικανικού στόλου με την προτροπή και οργάνωσή του μάζεψαν τους θαλασσοπνιγμένους. Ο Δήμος Νέας Σμύρνης τον έχει τιμήσει με προτομή στην πόλη μας (φωτογραφία).