Στις 4 του Οκτώβρη...

Ορίστηκαν λοιπόν οι βουλευτικές εκλογές στις 4 Οκτωβρίου και άμεσα ξεκίνησαν οι κομματικές σειρήνες να μιλάνε για "καινούργια αρχή" και για "αποτελεσματικούς δρόμους εξόδου από την κρίση".

Το παρελθόν των κομμάτων εξουσίας και η τρέχουσα μετεξέλιξή τους δεν εγγυάται σε κανένα μας τη μελλοντική αποτελεσματική κομματική διαχείριση από μέρους τους. Τα μικρά κόμματα δεν έχουν εκφράσει ως τώρα απόψεις εναλλακτικής διαχείρισης της εξουσίας αλλά συνήθως αναλώνονται στο τι δεν πρέπει να γίνεται και όχι στο τι πρέπει ή μπορεί να γίνει.

Είναι σίγουρο ότι η χώρα δεν μπορεί να ορθοποδήσει με συνεχή προγράμματα λιτότητας. Χρειάζεται ανάπτυξη και αναθέρμανση της οικονομίας και εδώ υπάρχει ένας τεράστιος φαύλος κύκλος διότι πως μπορεί κάποιος ν' ασκήσει αναπτυξιακή πολιτική όταν η χώρα χρωστάει τεράστια ποσά (που δανειζόταν για να συντηρεί επί δεκαετίες ένα στείρο ευδαιμονισμό, που όλοι μας ή έστω πάρα πολλοί από μας είτε γευτήκαμε είτε ανεχτήκαμε); Πως να μιλάμε για αναθέρμανση της οικονομίας όταν ο κος Αλμούνια (για όσους δεν θυμούνται κορυφαίος ισπανός σοσιαλιστής και διάδοχος του Γκονζάλεζ!) μας καλεί στην Ευρωπαϊκή σύγκλιση και την μείωση των κρατικών ελλειμάτων, που απαιτεί κρατική λιτότητα και αυτοσυγκράτηση;

Διαβάζοντας το άρθρο του κου Νικολόπουλου στο περασμένο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ μου έγινε φανερό ότι η σημερινή αντιπολίτευση δεν έχει καμμιά μαγική λύση και το μόνο στο οποίο κυρίως ελπίζει για να τα καταφέρει καλύτερα από τη σημερινή κυβέρνηση, είναι η αλλαγή κλίματος και το ότι, πιθανότατα, κάποιοι εταίροι και σύμμαχοι (και κυρίως "υπερατλαντικοί") την εμπιστεύονται περισσότερο, με αποτέλεσμα να μπορέσει να πάρει παρατάσεις, που θ' αφήσουν τη χώρα ν' αναπνεύσει εν μέσω διεθνούς κρίσης και ίσως να κερδίσει χρόνο για την εφαρμογή απαραίτητων διρθωτικών αλλαγών. Θα είναι σοφό από μέρους του κου Παπανδρέου να μην παρασυρθεί στη δίνη της προεκλογικής περιόδου σε λαϊκισμούς και ωραιοποιήσεις γιατί μετά σε περίπτωση νίκης του, θα είναι δύσκολο να μαζέψει τα πράγματα και οι περιστάσεις μάλλον δεν δίνουν περιθώρια για τέτοιες τακτικές.

Σε κάθε περίπτωση, στις 4 Οκτωβρίου θα κρατάω "μικρό καλάθι". Καλό είναι να ελπίζουμε για το καλύτερο αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται δουλειά πολύ, αλλαγή νοοτροπιών και κατευθύνσεων. Δεν είμαι σίγουρος ότι άμεσα μπορεί να γίνουν πολλά. Ίσως ένα μεγάλο πρώτο βήμα είναι να δούμε τα κόμματα να κάνουν μια σοβαρή πολιτική εκστρατεία και να βάλλουν σε συζήτηση τα πραγματικά προβλήματα και όχι μόνο ποιός έχει κανει πιο πολλά σκάνδαλα. Να δουν για παράδειγμα πως αυτή η χώρα μπορεί ξανά να παράγει και να εξάγει και να ξεφύγει από το στρεβλό Αγγλοαμερικανικό οικονομικό πρότυπο των "υπηρεσιών" και από την στείρα ανάπτυξη της "οικοδομής".

Στις 4 του Οκτώβρη λοιπόν...