Είναι βέβαιο, πως το Μουσείο της Ακρόπολης ήταν ένα απαραίτητο έργο. Κάθε άλλο παρά μας τιμούσε σαν χώρα, το παλιό μουσείο και το στοίβαγμα επί χρόνια σε αποθήκες ή η έκθεση στο μολυσμένο περιβάλλον, πολλών μνημείων της αρχαίας μας κληρονομιάς.
Πιθανότατα μάλιστα η αρχιτεκτονική σχεδίαση των εσωτερικών του χώρων να είναι τέτοια που να αναδεικνύει στο αττικό φως, τα αρχαία εκθέματα και να δημιουργεί μια μέθεξη στον επισκέπτη του.
Δεν είμαι αρχιτέκτονας και ειδικός αλλά δεν μπορώ όμως να καταλάβω, για ποιό λόγο έπρεπε η εξωτερική τεχνοτροπία του μουσείου να έχει αυτή τη μοντέρνα τεχνοτροπία, που θεωρώ ότι αποτελεί παραφωνία και σε σχέση με το νεοκλασσικό στυλ των οικιών που το περιβάλλουν και με το κλασσικό ύφος των μνημείων.
Στο Παρίσι, σε μοντέρνα τεχνοτροπία και σε συνοικία που δεν βρίσκεται στο ιστορικό Παρίσι, έκτισαν το μουσείο Πομπιντού για τη μοντέρνα τέχνη. Κανένας δεν σκέφθηκε τα μνημειώδη έργα τέχνης περασμένων εποχών να τα βάλει σε ένα μουσείο σαν το Πομπιντού. Γι' αυτά θεώρησαν κατάλληλο χώρο το Λούβρο.
Ούτε πήγε, σε καμμιά μεγάλη και ιστορική πόλη, κάποιος αρχιτέκτονας να παρεμβάλλει ένα αρχιτεκτόνημα ενός τόσο διαφορετικού ρυθμού, σε ιστορικές περιοχές που έχουν συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό ρυθμό.
Είναι σαν να πας να κτίσεις ένα γυάλινο κτήριο στις Κυκλάδες ή ένα ουρανοξύστη στο Πήλιο.
Πόσο μάλλον δε, που υπήρχε η απαίτηση κατεδάφισης ιστορικών νεοκλασσικών οικημάτων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να μην κρύβουν τη θέα στο εντευκτήριο αυτού του μουσείου (λες και αυτά τα νεοκλασσικά κτήρια δεν ήταν ζωντανά μνημεία της ιστορίας της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, που θα έπρεπε και αυτά να τα διατηρήσουμε και φροντίσουμε).
Όλοι στα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για τα εγκαίνια του μουσείου. Δυστυχώς δεν συμμερίζομαι τη χαρά τους. Πιστεύω ότι για μια ακόμα φορά αποδείξαμε πως δεν είμαστε ιδιαίτερα άξιοι απόγονοι του Περικλή.
Πιθανότατα μάλιστα η αρχιτεκτονική σχεδίαση των εσωτερικών του χώρων να είναι τέτοια που να αναδεικνύει στο αττικό φως, τα αρχαία εκθέματα και να δημιουργεί μια μέθεξη στον επισκέπτη του.
Δεν είμαι αρχιτέκτονας και ειδικός αλλά δεν μπορώ όμως να καταλάβω, για ποιό λόγο έπρεπε η εξωτερική τεχνοτροπία του μουσείου να έχει αυτή τη μοντέρνα τεχνοτροπία, που θεωρώ ότι αποτελεί παραφωνία και σε σχέση με το νεοκλασσικό στυλ των οικιών που το περιβάλλουν και με το κλασσικό ύφος των μνημείων.
Στο Παρίσι, σε μοντέρνα τεχνοτροπία και σε συνοικία που δεν βρίσκεται στο ιστορικό Παρίσι, έκτισαν το μουσείο Πομπιντού για τη μοντέρνα τέχνη. Κανένας δεν σκέφθηκε τα μνημειώδη έργα τέχνης περασμένων εποχών να τα βάλει σε ένα μουσείο σαν το Πομπιντού. Γι' αυτά θεώρησαν κατάλληλο χώρο το Λούβρο.
Ούτε πήγε, σε καμμιά μεγάλη και ιστορική πόλη, κάποιος αρχιτέκτονας να παρεμβάλλει ένα αρχιτεκτόνημα ενός τόσο διαφορετικού ρυθμού, σε ιστορικές περιοχές που έχουν συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό ρυθμό.
Είναι σαν να πας να κτίσεις ένα γυάλινο κτήριο στις Κυκλάδες ή ένα ουρανοξύστη στο Πήλιο.
Πόσο μάλλον δε, που υπήρχε η απαίτηση κατεδάφισης ιστορικών νεοκλασσικών οικημάτων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να μην κρύβουν τη θέα στο εντευκτήριο αυτού του μουσείου (λες και αυτά τα νεοκλασσικά κτήρια δεν ήταν ζωντανά μνημεία της ιστορίας της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, που θα έπρεπε και αυτά να τα διατηρήσουμε και φροντίσουμε).
Όλοι στα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για τα εγκαίνια του μουσείου. Δυστυχώς δεν συμμερίζομαι τη χαρά τους. Πιστεύω ότι για μια ακόμα φορά αποδείξαμε πως δεν είμαστε ιδιαίτερα άξιοι απόγονοι του Περικλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου