ΜΑΚΟΣ - Ό τελευταίος σχολιασμός

Ο Άκης Μάκος συνεχίζοντας να συνεντευξιάζεται επί του αυτού θέματος, προέβη σε νέες δηλώσεις στην Sportday, που ίσως με πιο κομψό τρόπο λένε τα ίδια πράγματα.

Η μόνη διαφορά ίσως είναι ότι τονίζει την συνδρομή Τσακίρη στην ανάπτυξη του Πανιωνίου τα τελευταία χρόνια (υπενθυμίζω στον αρκετά παλιό στον Πανιώνιο Άκη ότι εκτός μιας χρονιάς, ο ΝΕΟΣ πανιώνιος του Μπέου επίσης δεν κινδύνευε να υποβιβασθεί και είχε και εξόδους Ευρωπαϊκές στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος. Αυτό που άλλαξε ο κ. Τσακίρης λοιπόν είναι κυρίως η προσπάθεια επαναφοράς του συλλόγου στις πηγές προέλευσης του και στις αθλητικές αξίες, με ένα τρόπο διοίκησης, που αν μη τι άλλο είχε την προσδοκία να πετύχει τα παραπάνω πράγματα θεωρητικά τουλάχιστον).

Ειλικρινά νομίζω ότι έχει υπερβεί το επιτρεπτό, ο σχολιασμός των σχεδίων καριέρας ενός συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή, που δηλώνει ότι δεν θέλει να συνεχίσει με την ομάδα που τον ανέδειξε. Είναι δικαίωμά του και η άποψη μου είναι ότι αυτό θα συνέβαινε άσχετα με την περυσινή κατάσταση της ομάδας ή τον φετινό σχεδιασμό.
Να πω κάποιους λόγους παραπάνω θα μπορούσα να το κάνω. Πχ όταν ο εκλέκτορας της Εθνικής ομάδας βάζει να παίξουν παίκτες μικρών συλλόγων (έστω και αν απλώς τους καλεί πριν) μόνον αφού πάρουν τη μεταγραφή τους σε συλλόγους του τέως ΠΟΚ (βλέπε Σπυρόπουλος και πιθανότατα και ο Μάκος τώρα, που το λέει και σαν επιχείρημα -με άλλα λόγια- στη συνέντευξή του) τότε δυστυχώς δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η λειτουργία του ελληνικού ποδοσφαίρου προάγει την ανάγκη ανόδου των μικρομεσαίων ώστε να υπάρξει ανταγωνιστικό ελληνικό πρωτάθλημα και άνοδος του ελληνικού ποδοσφαίρου.

"Οι συναισθηματισμοί στο ποδόσφαιρο περνάνε σε δεύτερη μοίρα αλλά δεν μπορώ να κρύψω ότι αγαπούσα και αγαπώ τον Πανιώνιο. Αν τώρα ενοχλεί ορισμένους ότι θέλω να πάω κάπου ψηλότερα δεν με ενδιαφέρει. Ούτε οι πρώτοι είμαστε ούτε οι τελευταίοι."

Βάζω αυτό το απόσπασμα της συνέντευξης γιατί το θεωρώ πιο σημαντικό.

Κατ' αρχάς δείχνει τον τρόπο με τον οποίο έχει διαπαιδαγωγηθεί ο Μάκος από μικρός μέσα στην ομάδα του Πανιωνίου. Όντως ούτε ο πρώτος είναι και πιθανότατα ούτε ο τελευταίος που θεωρεί τον Πανιώνιο σκαλοπάτι. Ακόμα και ο επί τόσα χρόνια Γενικός Αρχηγός του το ίδιο έκανε και μάλιστα χρόνια πριν υπό συνθήκες ποδοσφαιρικού ερασιτεχνισμού. Άραγε γιατί ο Μάκος να αποτελέσει εξαίρεση; Εδώ βέβαια δεν προσάπτω ευθύνες στο Μάκο αλλά βάζω στόχο στην ΠΑΕ να μπορέσει με σταθερά βήματα μέσα στον χρόνο να κτίσει το νέο πρόσωπο ενός Πανιώνιου, που να μπορούν οι περισσότεροι από τους καλούς παίκτες τους να τον θεωρούν αν μη τι άλλο αξιόπιστη εργασιακή συνθήκη που δεν θα τους κλείνει τις πόρτες προς το καλύτερο, το πραγματικά καλύτερο και όχι το κατά Μάκον και ελέω ελληνικού ποδοσφαιρικού κατεστημένου καλύτερο (πχ πάω στην ΑΕΚ με τα χρέη της με λιγότερα λεφτά από τον Πανιώνιο γιατί μπορεί να δεήσει ο κ. εκλέκτορας να με βάλει να παίξω στην Εθνική και να με πάρει στη Ν. Αφρική, αλλιώς θα με φάει το μαύρο φίδι...).

Το δεύτερο σχόλιο είναι το σχετικό με τη δήλωσης αγάπης του Μάκου στον Πανιώνιο. Θα με χαρακτηρίσουν πολλοί τελείως ρομαντικό, αλλά την πιστεύω και μέσα του και ο Μάκος την πιστεύει έστω και αν την είπε πιθανόν στη συγκεκριμένη περίσταση ένεκα της σκοπιμότητας που εξυπηρετούσε η συνέντευξή του.
Αν θέλετε πιστεύω ακόμα ότι και ο Αναστόπουλος πιθανότατα όσους τίτλους και αν πήρε με τον Ολυμπιακό, ποτέ δεν ένοιωσε τα συναισθήματα που ένοιωσε εκείνη την καλοκαιρινή βραδιά του 79 που έπαιρνε το κύπελλο με το Δαυίδ Πανιώνιο κόντρα στην ΑΕΚ των αστέρων. Γρηγόρη όσο και αν τώρα βλέπεις το ποδοσφαιρικό σου συμφέρον πέρα από συναισθηματισμούς, είμαι σίγουρος ότι τα καλά που έζησες στον Πανιώνιο από την εφηβική σου ηλικία θα σε συντροφεύουν πάντα.

Το τρίτο μου σχόλιο έχει να κάνει με το Λινενικό επιχείρημα, ότι για το Μάκο μετράει πολύ να πάει σε μια ομάδα με προπονητή - δάσκαλο, τον Μπάγεβιτς και ότι αν είχε μείνει ο Λίνεν στον Πανιώνιο, δεν θα έφευγε ο Μάκος.
Κατ' αρχάς συμφωνώ ότι το καλύτερο και αναλόγως των οικονομικών δυνατοτήτων της ομάδας, θα ήταν να υπήρχε ένας προπονητής με δυνατότητες να έλκει τους νέους παίκτες λόγω των εμπειριών του και του χαρακτήρα του. Δεν εξετάζω αν ο Λίνεν είναι τέτοιος ή όχι. Στην περίπτωση Μάκου όμως μιλάμε για ένα παίκτη με σχετικά πλούσια ποδοσφαιρική εμπειρία εθνική και διεθνή, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Δυστυχώς δεν είναι θέμα προσώπων η φυγή του αλλά θέμα νοοτροπίας. Για παράδειγμα, ο Ενσαλίβα είχε τον Λίνεν προπονητή και μάλιστα του χρώσταγε κιόλας ότι τον έβγαλε απο την αφάνεια και το 'σκασε πίσω από την πλάτη του προς την ΑΕΚ του Φερέρ.

Το τελευταίο σχόλιο αφορά τον πληθυντικό. Μιλάει και για τον Μανιάτη προφανώς με τη διαφορά ότι εφόσον ακολούθησαν διαφορετικές επιλογές θα ήταν πιο τίμιο να περιορίσει ο Μάκος τα σχόλια του στον εαυτό του - αν βέβαια και διάφορες Πανιώνιες σελίδες δεν έδειχναν την αφέλεια να εμπλέξουν και τον Μανιάτη στο μύλο του σχολιασμού των συνεντεύξεων Μάκου.

Επειδή οι ποδοσφαιριστές ως επαγγελματίες λοιπόν βάζουν τους συναισθηματισμούς στην άκρη ενώ εμείς οι φίλαθλοι κάνουμε χόμπι, προτείνω να παραμείνουμε συναισθηματικοί.
Πάντα λέω για όλους:

"Μια φορά στον Πανιώνιο - για πάντα Πανιώνιος"

ακόμα και γι' αυτούς που μας πονούν.

ΥΓ:
κ. Τσακίρη και Γρηγόρη Μάκο. Μια τελευταία παράκληση που και γ' αυτή κινδυνεύω να κατηγορηθώ σαν αιθεροβάμων αλλά θα την κάνω.
Αν μπορείτε να αποφύγετε τη ενίσχυση του κιτρινόμαυρου απομυζητή του Πανιωνίου με κάποιο τρόπο, κάντε το.
Είναι ταπεινωτική αυτή η χρόνια κατάσταση για τους φιλάθλους της ομάδας. Είναι επίσης άτοπο να ενισχύουμε αυτούς που αντλούν ακόμα και φιλάθλους από το προσφυγικό στοιχείο κυρίως με την επίκληση της δυνατής αθλητικής εκπροσώπησης εκ μέρους τους. Βρείτε τα ώστε να αποφύγετε αυτή τη λύση που εν τέλει και οικονομικά δεν εξυπηρετεί το σύλλογο. Γρηγόρη Μάκο, αν θέλεις να ανέβεις ποδοσφαιρικά όπως λες δεν πρέπει να επιδιώξεις την εύκολη λύση αλλά την πρόκληση και αν δεν το κάνεις στα 22 σου χρόνια τότε πότε;