Η συμφωνία ...

Ένας περιληπτικός σχολιασμός και από μένα των όσων παρακολουθούμε σχετικά με την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών:

Η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό είναι και ήταν πάντα μια κακή διαπραγματευτική τακτική από μέρους της Ελλάδας στο Μακεδονικό ζήτημα γιατί δεν μπορείς να προσδιορίσεις γεωγραφικά εθνότητα / υπηκοότητα και γλώσσα.
Αυτή η τακτική δεν ήταν βέβαια επινόηση Τσίπρα / Κοτζιά. Πρόσφατα το 2014, σε επίσημη ομιλία του στον ΟΗΕ την είχε προδιαγράψει ως πάγια Ελληνική θέση ο Ευάγγελος Βενιζέλος μη κάνοντας μάλιστα καμία αναφορά στην ανάγκη συνταγματικών αλλαγών των γειτόνων.
Της ομιλίας αυτής είχε προηγηθεί επίσκεψη του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο Βερολίνο.

Η συμφωνία αυτή γίνεται κάτω από διεθνή πίεση να κλείσει απαραιτήτως το ζήτημα λόγω συμφερόντων που θέλουν να εκμεταλλευτούν την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Και όλα τα υπόλοιπα περί ανάγκης επίλυσης και δεν συμμαζεύεται είναι υποκρισίες, που εκφράζονται σαν δικαιολογίες εκ των υστέρων. Πολύ χειρότερα και πιο ζωτικά προβλήματα είχαμε να λύσουμε και να ασχοληθούμε. Η συγκυρία Ζάεφ θα είχε νόημα να αναφέρεται αν όντως η συμφωνία έγερνε ιδιαιτέρως προς το μέρος μας. Αλλά ούτε το Νέα-Μακεδονία πχ σαν όνομα δεν μπορούσε να περάσει, που όντως τελειώνει τον αλυτρωτισμό των γειτόνων, ούτε καν το Gorna Macedonia στα Σλαβικά. Απλά ήμασταν υποχρεωμένοι να λύσουμε το ζήτημα.

Αν οι συνταγματικές αλλαγές όντως θα αποσβέσουν σε βάθος χρόνου τον αλυτρωτισμό των γειτόνων, θα το δείξει το μέλλον. Ποιες ρήτρες άραγε αποκλείουν αναθεωρήσεις στο μέλλον αυτών των αλλαγών από την πλευρά των Σκοπίων;

Το ζήτημα είναι όμως ότι έχοντας γίνει τα ως τώρα βήματα για αυτή την συμφωνία, αυτό δημιουργεί κάποια βάση ακόμα και αν δεν υπογραφεί. Η βάση για οποιεσδήποτε τυχόν μέλλουσες συζητήσεις σε μια τέτοια περίπτωση, δεν είναι πλέον δυνατόν να μην περιλαμβάνει τις τωρινές θέσεις που εμπεριέχει αυτή η προς επικύρωση συμφωνία. Η θεώρηση λοιπόν τείνει πια στο να μην μπορεί να επιτευχθεί πλέον παρά μόνον χειρότερο από αυτή την βάση.
Επίσης σημαντικό είναι ότι το βάρος της μη κύρωσης θα πέσει όλο στους δικούς μας ώμους.

Καλό είναι πέραν του θυμικού και της στάθμισης της συμφωνίας με σύγκριση με τους ιδεατούς στόχους, να λαμβάνουμε υπ' όψη μας όλες τις παραμέτρους που σχετίζονται. Μην ξεχνάμε ότι το κρατίδιο των Σκοπίων είναι μέσα στις ορέξεις της "Μεγάλης" Αλβανίας, με 30% περίπου μειονότητα εκεί, ενώ και η Βουλγαρία θεωρεί τους Σκοπιανούς ως Βούλγαρους. Πιο επικίνδυνες και με υπέρτερο εθνικισμό και αλυτρωτισμό δυνάμεις, επιβουλεύονται ένα κρατίδιο, το οποίο η Ελλάδα με σωστή και ψύχραιμη τακτική, θα μπορούσε να το κρατήσει σαν φιλικά πλέον ιστάμενο αντίβαρο πιο επικίνδυνων εθνικισμών στην διακεκαυμένη περιοχή της γειτονιάς μας.

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά, οι κομματικοί μηχανισμοί έβαλαν συμφέροντα δικά τους και κομματικά παιχνίδια, πάνω από το συμφέρον της χώρας και οδηγούν σε διχασμό και ενδοσκόπηση.
Και δεν αναφέρομαι μόνον σε όποια τυχόν παιχνίδια παίζονται τώρα από αντιπολίτευση και συμπολίτευση αλλά στον τρόπο που διεξήχθη η διαπραγμάτευση εν κρυπτώ από τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο και χωρίς καμιά προσπάθεια γενικής σύμπλευσης. Και αυτό έγινε τότε στα πλαίσια κομματικών σκοπιμοτήτων. Και δυστυχώς το Σύνταγμα της Ελλάδος δεν προβλέπει ενεργό ρόλο του ρυθμιστού του Πολιτεύματος Προέδρου, που να του επέτρεπε για εθνικά θέματα να συγκαλεί σύνοδο πολιτικών αρχηγών και να διαμορφώνονται έτσι ουσιαστικές και συμφωνημένες από όλους εθνικές γραμμές. Αντ' αυτού είδαμε τον υπερβάλλοντα εγωισμό ενός νέου "Κίσινγκερ", κατά τη δική του θεώρηση του εαυτού του ως προς τις διπλωματικές του ικανότητες,  και την προσπάθεια να επιτευχθούν κομματικά ματ στην πολιτικάντικη εσωτερικής κατανάλωσης σκακιέρα, που εξασφαλίζει την πολυπόθητη εξουσία και τις καρέκλες. Και τη σκοπιμότητα για την ευημερία παρατάξεων αντί της χώρας.

Και η δράση φέρνει αντίδραση και το ένα φέρνει το άλλο και παρακολουθούμε τα τρέχοντα διχαστικά δρώμενα ένθεν και εκείθεν και τον αποπροσανατολισμό πολιτικών και λαού από πολύ σοβαρά προβλήματα, που συνεχίζουν να υπάρχουν και να μας υπονομεύουν.

Η θεώρησή μου είναι ότι η πιθανόν όχι ιδιαιτέρως καλή αυτή συμφωνία (και με μελλοντικά ρίσκα) να χρειάζεται τώρα να κυρωθεί και να φύγει από το πολιτικό σκηνικό γιατί η μη κύρωσή της πλέον μόνον χειρότερα δεινά επιφυλάσσει και στο συγκεκριμένο θέμα και γενικότερα και βέβαια φέρνει τη χώρα πίσω σε όλα τα άλλα σημαντικά, που χρειάζεται να γίνουν (αν και πολύ αμφιβάλλω ότι το εγχώριο πολιτικό δυναμικό είναι σε θέση να τα κάνει). Και τέλος ας σταματήσουμε να δίνουμε τροφή στα άκρα. Από τα άκρα μόνον γκρέμισμα μπορεί κανείς να περιμένει και η κοινωνία χρειάζεται κτίσιμο και όχι κατεδάφιση των όποιων ελάχιστων έχουν μείνει όρθια ακόμα.

ΥΓ: Δυστυχώς οι απλουστεύσεις δημιουργούν παρεξηγήσεις. Το σύνθημα "η Μακεδονία είναι μια και Ελληνική" είναι μια λαϊκίστικη υπεραπλούστευση και μείγμα πατριδοκαπηλίας κάποιων, που βλέπουν πεδίο ευρύ στο ζήτημα για ίδια συμφέροντα πέραν της φιλοπατρίας ή του ιστορικού δικαίου.
Το ορθό είναι ότι "το όνομα Μακεδονία είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ".  Το ορθό είναι ότι ιστορικά δεν υπήρξε Μακεδονική Εθνότητα, παρά μόνον σαν μεθύστερο επιχείρημα των απογόνων της φράξιας των Αυτονομιστών του Ίλιντεν (φράξιας και μόνον μια που υπήρχαν και οι Ενωτικοί, υποστηρίζοντες την προσχώρηση στη Βουλγαρία).
Το ότι περαιτέρω δίνει λαβές σε διάφορους να αποκτήσουν επιχειρήματα. Και κυρίως αυτούς με το διαστρεβλωμένο στο μυαλό τους διεθνισμό, που φθάνουν στα άκρα μόνον έναντι του εγχώριου εθνικισμού και κάνουν τα στραβά μάτια στα αντίστοιχα φαινόμενα της αλλοδαπής ακόμα και αν στρέφονται εναντίον της χώρας τους.
Και βέβαια όσο κάποιος αντικειμενικά μπορεί να ψέξει όσους υπεραπλουστεύουν συνθηματολογώντας και καπηλεύονται τη φιλοπατρία, άλλο τόσο πρέπει να ψέξει εκείνους που χρησιμοποιούν με κομματικά γυαλιά την Ιστορική επιστήμη από την απέναντι όχθη της σύγκρουσης για τη συμφωνία.
Κύριοι Βουλευτές, λοιπόν, που αναζητείτε ιστορικά στοιχεία για να αποδείξετε στις ομιλίες σας στη Βουλή, όχι ότι η Μακεδονία πριν τους Βαλκανικούς πολέμους εκατοικείτο από πολλούς λαούς, γεγονός αναμφισβήτητο ιστορικά, αλλά ότι οι Έλληνες ήταν η μειοψηφία, παρακαλείστε να μην χρησιμοποιείτε βουλγαρικές και σερβικές πηγές μόνον, μια που υπάρχουν και Ελληνικές και Οθωμανικές και ξένων περιηγητών αντίστοιχες και σε καμιά δεν μπορεί κανείς να συμπεράνει ασφαλώς περί πλειοψηφίας. Και βέβαια σε καμιά πηγή εκείνων των χρόνων, δεν γίνεται φανερό το της ύπαρξης ξεχωριστής Μακεδονικής εθνότητας. Ακόμα και η εξέγερση του Ίλιντεν το 1903 με το "η Μακεδονία για τους Μακεδόνες" χρησιμοποιούσε περισσότερο τον όρο σαν γεωγραφικά ενωτικό των Σλαβομακεδόνων, Σλαβόφωνων και Βλάχων κατοίκων της περιοχής, που εξεγέρθηκαν Αν θέλετε να χρησιμοποιείτε ιστορικά επιστημονικά στοιχεία, κάντε το σωστά και αντικειμενικά με όση αντικειμενικότητα σας αφήνει να έχετε η πολιτική σας σκοπιμότητα.
Δυστυχώς η ημιμάθεια, που είναι χειρότερη της αμάθειας, και από τις δυο πλευρές, υποδαυλίζει και τους τυφλούς φανατισμούς και τις ιστορικές παραχαράξεις.