Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Μη λησμονάτε τη χώρα μου

To "Μη λησμονάτε τη χώρα μου" του Ελύτη, που ειπώθηκε ως επίκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας, προς τον Πρόεδρο Ομπάμα, θα έπρεπε να είναι επίκληση προς τους ίδιους τους Έλληνες πολιτικούς εδώ και χρόνια, που μπροστά στο κόμμα και σε ιδιοτέλειες, ξέχασαν την πατρίδα τους, την έβαλαν σε δεύτερο πλάνο και την κατέληξαν επαίτη.
Επίσης είναι διαχρονική επίκληση σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα μήπως επιτέλους μέσα από τον πατριωτισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη βρούμε δρόμους για να ξεκολλήσουμε από τον πάτο.  Από τον πατριωτισμό, που δεν έχει ανάγκη να εκτρέφεται γιουχάροντας ύμνους άλλων χωρών σε ποδοσφαιρικά ματς και επιχαίροντας για τις σφαγές άλλων λαών. Από αυτόν, που είναι περήφανος να δημιουργεί, να κτίζει και να προοδεύει, να σέβεται όπως θέλει να τον σέβονται, να έχει αρχές, που συνάδουν με την ιστορία και τον πολιτισμό και να περηφανεύεται όταν τις ακολουθεί και τις τηρεί. Αυτόν τον πατριωτισμό πρέπει να ξαναβρούμε αν θέλουμε να υπακούσουμε στο κέλευσμα να μην λησμονάμε τη χώρα ΜΑΣ. 

3 σχόλια :

  1. Προσωπικά εύχομαι κάποτε να ζήσω μια εποχή που ο πατριωτισμός δεν θα έχει θέση στην ίδια πρόταση με την κοινωνική αλληλεγγύη. Είμαι σίγουρος ότι τότε θα έχουμε γίνει μια καλύτερη κοινωνία. Δυστυχώς, ως τότε, φοβάμαι ότι απλά θα μάταιοπονούμε να διακρίνουμε τον "καλό" πατριωτισμό από τον "κακό" εθνικισμό.

    Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο σε εκείνες τις εποχές, ο "πατριωτισμός" θα είναι η αγάπη για την όποια τότε κοινωνία και η ζωή όχι σαν άτομο αλλά σαν κοινωνικό μέλος, που πασχίζει για το δικό του αλλά παράλληλα και για το κοινό καλό. Θα είναι τότε ταυτόσημος με την κοινωνική αλληλεγγύη γιατί η πατρίδα μας θα είναι η κοινωνία μας. Μήπως πάντα εν τέλει αυτό συμβαίνει στην σωστά ερμηνευόμενη έννοια της πατρίδας;

      Διαγραφή
  2. Πατριώτης είναι αυτός που αγαπά την Πατρίδα του ή αν θέλεις αλλιώς την κοινωνία του, όπως την οικογένειά του, προσπαθεί για το κοινό καλό και ζει σεβόμενος εαυτόν και αλλήλους. Έχει κοινωνική συνείδηση.
    Τώρα αναλόγως του ιδεολογικού φάσματος του καθενός, που είναι σεβαστό, η έννοια "Πατρίδα" έχει άλλη χροιά και ένταση.
    Εγώ θα μείνω στο ότι το σημερινό στάτους κβο μας βάζει στα πλαίσια ενός κράτους. Σαν ομάδα ανθρώπων, που ζούμε σε αυτό το κράτος πρέπει να επιζητούμε την πρόοδό μας. Αν αισθανόμαστε απλά άτομα και όχι μέλη μιας ομάδας, δεν μπορούμε να πάμε μπροστά.
    Πρέπει να βγάλουμε αγάπη για την ομάδα μας, να έχουμε κοινές αρχές που να τις σεβόμαστε και να τις αναδεικνύουμε. Και η ομάδα μας πρέπει να μας δίνει τις ευκαιρίες να αναπτύξουμε τις αρετές και τα προσόντα μας και να τα χρησιμοποιούμε και για τη δική μας πρόοδο και για το κοινό καλό χωρίς η δική μας πρόοδος να στηρίζεται στην εκμετάλλευση ή την καταστροφή των γύρω μας.
    Απλά πράγματα και κοινοτυπίες που όμως αν τα ψάξουμε δεν θα τα βρούμε ή δεν θα τα βρούμε επαρκώς και που δύσκολα εφαρμόζονται.
    Μπορεί αν αυτά τα απλά τα είχαμε σαν μπούσουλα, να ήμασταν όλοι λίγο καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή